Maybe in another lifetime

Κεφαλαιο 4ο

Είναι Δευτέρα πρωί. Πρώτη μέρα στο σχολειο. Έλεος γαμω.

Χθες το απόγευμα, η μέρα ήταν αρκετά περίεργη μπορώ να πω.
Στην αρχή ήμασταν μόνο εγώ και ο Χάρης και μιλούσαμε στο μπαλκόνι. Πολύ τον συμπάθησα, πιστεύω θα γίνουμε πολύ καλοί φίλοι. Μετά, μας έκανε την τιμή και εμφανίστηκε και η Κλειώ. Δεν μας μιλούσε και πολύ βέβαια, αλλά το γεγονός που ήρθε, σημαίνει πολλά. Ασυναίσθητα, το βλέμμα μου πηγαινε συνέχεια σε εκείνη, το ίδιο και αυτηνης. Πολύ περίεργο. Ειχαμε πολλές επαφές με τα μάτια, πράγμα που με έκανε να αισθάνομαι όμορφα. Πάλι μου έριχνε αρκετές σπόντες, αλλά αποφάσισα να την αγνοήσω.

"Κουκλοι είστε και οι 3" λέει η μάμα μου, καθώς μπαίνουμε στο αμάξι για να μας πάει σχολείο.

"Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο" συμπληρώνει ο Γρηγόρης.

Καθώς φτάνουμε, αντικρίζω την Ελένη να μας χαιρετάει από μακριά.

"Γεια σαςς" αναφωνεί χαρούμενα, καθώς φτάνει προς το μέρος μας.

"Γεια σουυ" της απαντάει ο Χάρης. Η Κλειώ για κάποιο λόγο την κοιτάει χαμογελώντας.

"Ελένη, χάρηκα" λέει και δίνει χειραψία στον Χάρη.

"Χάρης, κι εγώ το ιδιο"

Έπειτα το βλέμμα της πάει προς την Κλειώ.

"Ελένη, χαίρομαι για την γνωριμία" λέει με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά.

"Κλειώ, παρομοίως" χαμογελάει και αυτή.

Μπα; μίλησε ευγενικά σε άνθρωπο αυτή; πως το έπαθε;

"Λοιπόν, από ο,τι μου είπε η Χρυ, Χάρη είσαι θεωρητική κατεύθυνση, οπότε ίσως είμαστε στην ίδια τάξη. Θες να κάτσουμε μαζί λοιπόν;"

"Ναι φυσικά"

"Τέλεια"

"Πώς νιώθετε λοιπόν που είστε σε καινούριο σχολειο;" ρωτάει η Ελένη έχοντας το βλέμμα της καρφωμένο στην Κλειώ.

"Εγώ λίγο αγχωμένος. Αλλά κατά τα άλλα, είναι πολύ ωραία, έτσι όπως μου τα περιέγραψε η Χρυσάνθη"

"Εσύ Κλειώ;"

"Κι εγώ ένιωθα κάπως αμήχανα, αλλά μόλις ήρθες εσύ ηρέμησα κατευθειαν" της απαντάει φλερτάροντας.

Τι στο διαολο; τι κάνει, της την πέφτει;

"Μ'αρέσει αυτό που ακουω" της κάνει παιχνιδιάρικα η Ελένη. Ο Χάρης κοιτούσε την Κλειώ σοκαρισμένος.