Maybe in another lifetime

Κεφαλαιο 10ο

Για λίγα δευτερόλεπτα δεν κάναμε τίποτα. Είχαμε παγώσει. Μόλις συνειδητοποιησαμε τι συνέβη, βάλαμε κατευθειαν τις μπλούζες μας.

Όχι ρε γαμωτο Όχι. Γιατι να συμβεί αυτο; δεν μπορούμε να περάσουμε μια όμορφη στιγμη με την κλειω; μια μόνο, μια.

Ο Χάρης είχε σοκαριστεί φυσικά. Ήταν με το στομα ανοιχτό και δεν πίστευε στα μάτια του. Καθόταν στην πόρτα, ενώ δεν έλεγε τίποτα.

"Μπορούμε να σου εξηγήσουμε" λέει η Κλειώ με τρεμάμενη φωνή. Επιτέλους κάποιος έσπασε αυτή την αμήχανη σιωπή.

Εκείνος δεν απαντάει και μπαίνει μέσα στο σπίτι. Αμέσως, τον ακολουθούμε από πίσω.

"Περίμενε λιγο, σε παρακαλώ" λέει σιγανά η Κλειω, για να μην μας ακούσει κανένας.

Εκείνος σταματάει και γυρνάει και μας κοιτάει.

"Σε παρακαλώ, έλα έξω στο μπαλκόνι και θα σου εξηγήσουμε τα πάντα. Εδώ θα μας ακούσουν" συνεχίζει η Κλειώ.

Για λίγο δεν μιλάει και είναι γυρισμένος πλάτη με τα χέρια στο κεφάλι. Έπειτα, χωρίς να πει τίποτα, βγαίνει στο μπαλκόνι και πηγαίνουμε κι εμείς από πίσω του.

Αφού καθόμαστε στον καναπε , κοιταζόμαστε άβολα με την κλειω και ξεκινάει να μιλάει.

"Δεν ήταν τίποτα αυτό που μόλις είδες. Μια στιγμή αδυναμίας και τίποτα άλλο"

Σοκ. Τι εννοεί μια στιγμή αδυναμιας; την κοίταξα έντονα στα μάτια, αλλά αυτή κοιτούσε τον Χάρη. Δεν γύρισε το βλέμμα της σε εμένα.

"Δεν μου φάνηκε για μια στιγμή αδυναμίας μόνο" λέει ο Χάρης.

"Κι όμως έτσι ήταν. Αφού ξέρεις, δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτο στην Αγγελική"

Τι λεει; είναι τρελή; καλά αυτό εννοείται, αλλά τρελάθηκε ακόμα περισσότερο τώρα;

"Μα το έκανες. Την απάτησες Κλειώ" λέει υψώνοντας λίγο τη φωνή του.

"Σε παρακαλώ μη φωνάζεις. Δεν θέλω να το μάθει. Ναι το ξέρω, αλλά ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι με έπιασε. Το μετανιώνω ήδη, γιατί νιώθω πολλά για αυτήν"

Ε; μιλάει σοβαρά τωρα;

"Καλά, να με χαζεψεις θες; δεν βγάζουν νόημα όλα αυτά που λες"

"Δεν μπορείς να με καταλάβεις. Πες Χρυσναθη, όλο αυτό που κάναμε, ήταν σοβαρο;" με ρωτάει ενώ γυρίζει το βλέμμα της σε εμένα.