Maybe in another lifetime

Κεφαλαιο 17ο

Τι είπε. Δεν μπορεί να το εννοεί. Όχι Όχι.

Για λίγο κοκαλωνω και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω αυτό που μόλις είπε.

Μα πως γίνεται ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ, ακόμα και όταν εγώ φταίω σε έναν καυγά, να κάνει κατι και να τα ανατρέπει ολα; να συγχυζομαι παλι μαζί της;

Τι εννοεί ότι έκανε κάτι με την Ελένη; εκείνη την ημέρα τα είχαμε βρει κι ολας. Δηλαδή μου είπε ψέμματα; κι αν από τότε με απαταει μαζί της; οχι αυτό δεν γίνεται. Συνέχεια μου παραπονιόταν η Ελένη για το ότι η Κλειώ δεν της έδινε σημασία. Αλλά και πάλι.

Έχω απίστευτα νεύρα. Αρχιζω πάλι και χτυπάω το μαξιλάρι μου αλλά και τον τοίχο. Κλαίω κι ολας.

Δεν αντέχω άλλο. Αυτή η κοπέλα με έχει καταστρέψει. Πρέπει να την ξεγραψω από την ζωή μου, αφού δεν μας βγαίνει. Πρέπει να την ξεχάσω, δεν γίνεται αλλιώς. Αλλά πριν το κάνω, πρέπει να πάω να της την πω. Δεν μπορώ να συγκρατηθω.

Κατεβαίνω λοιπόν με νεύρα προς την κουζινα και την βλέπω μόνη της να τρώει. Πάλι καλά οι γονείς μας πήγαν για ψώνια, οπότε είμαστε μόνες.

"Είναι αλήθεια αυτό που μου είπες;" της φωνάζω.

"Φυσικά και είναι" μου λέει με νεύρα και αυτη.

Άρχισα να τραβάω τα μαλλιά μου. Δεν άντεξα και έσπασα ένα ποτήρι που βρισκόταν δίπλα μου.

"Καλα δεν ντρέπεσαι λιγο; κυριολεκτικά την ίδια μέρα τα βρήκαμε και κάναμε κάτι" της τσιριζω μετά από λίγο.

"Ναι, και ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου" τσιρίζει και αυτη με δάκρυα στα μάτια.

Α ώστε έτσι ε; εγώ ήμουν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της;

"Κανονικά, εγώ θα έπρεπε να το λεω αυτο"

"Αντε και γαμησου Χρυσάνθη" φώναζει, καθώς βγαίνει από την κουζίνα.

"Μην φεύγεις δεν τελείωσα ακομα" της λέω τραβώντας την από τον ώμο. Ίσως λίγο πιο δυνατά από ότι θα έπρεπε.

"Μην με ακουμπάς γαμω" λέει καθώς με σπρώχνει.

Αποφασίζω να αγνοήσω το γεγονός ότι με έσπρωξε και αρχίζω να της έκφραζω τις σκέψεις μου.

"Θα κάνουμε μια συμφωνία. Δεν θα ξανασχοληθουμε ποτέ η μία με την άλλη. Είναι ξεκάθαρο πως είμαστε πάρα πολύ τοξικές και όσο πιο πολύ το προσπαθούμε, τόσο πιο πολύ πληγωνόμαστε. Δεν θα μου ξαναμιλήσεις ποτέ και δεν θα σου ξαναμιλησω ποτέ. Μόνο τα τυπικά, και αυτά αναγκαστικά επειδή ζούμε στο ίδιο σπίτι. Σύμφωνοι;"