Maybe in another lifetime

Κεφαλαιο 13ο

Η επόμενη μέρα στο σχολειο κύλησε όμορφα. Κάναμε 5ωρο, επειδή λείπανε 2 καθηγητές κι έτσι πήγαμε νωρίτερα σπίτι.

Η Κλειώ δεν μιλούσε στην Ελένη και η Ελένη ήταν κακοδιαθετη για αυτό. Σιχαίνομαι το γεγονός, ότι δεν της λέω την αλήθεια. Με την Κλειώ έχουμε κάτι, ο,τι και να είναι αυτό, και η Ελένη την θέλει. Από τη μια νιώθω ασχημα που δεν της λέω για εμένα και την Κλειώ, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματα μου. Είναι δυνατόν να θέλω να νιώθω πράγματα για την ετεροθαλή μου αδελφή; ειδικά αυτή που είναι.

Αχ δεν ξέρω τι να κάνω. Πρέπει κάποια στιγμή να το μάθει, δεν μπορώ να την κοροϊδεύω άλλο. Θα το συζητήσω με την Κλειω σπίτι.

Αφού φτάνουμε σπίτι λοιπόν και τρώμε μεσημεριανό, ανεβαίνουμε πάνω στο δωμάτιο και αποφασίζω να ανοίξω αυτή την κουβέντα.

"Να σου πω. Με την Ελένη τι θα κάνουμε;"

Ξεφυσαει κι έπειτα με κοιτάζει.

"Δεν ξέρω. Βρίσκεσαι σε πολύ δύσκολη θέση"

"Όταν είχατε βγει, δεν της είπες κάτι εσύ ε;"

Τώρα μου ήρθε στο μυαλό.

"Όχι Όχι δεν της ειπα" είπε κάπως αμήχανα. Γιατί αμήχανα όμως;

"Και τι συζητουσατε;"

"Τίποτα συγκεκριμένο. Μαλακιες"

Την κοιτάω με αμφισβήτηση. Έχω την εντύπωση πως κάτι μου κρύβει.

"Σίγουρα;" την ξαναρωταω.

"Ναι μωρή. Αυτή μου ζήτησε να βγούμε. Λέγαμε διαφορά κι εγώ δεν της είπα τίποτα για εμας"

Δεν λέω κάτι άλλο. Κάτι μου βρωμάει, αλλά ας το βγάλω από το μυαλό μου. Γιατί να είμαι πάντα τόσο καχυποπτη;
Επειδή έμπλεξα με την Κλειώ. Γι αυτό.
Τέλος πάντων.

"Πιστεύω πως πρέπει να της το πεις. Δεν γίνεται να το κρατάμε για πάντα μυστικό. Στο τέλος θα το μάθει από κάποιο 3ο πρόσωπο και δεν θα σώζεται η κατάσταση. Μην ξεχνάς ότι το ξέρει και ο Χάρης"

Το είχα ξεχάσει. Μπορεί άνετα να πάει να της το πει. Έχουν γίνει και πολύ καλοί φίλοι.

"Και τι ακριβώς θα της πω;"

Είναι και αυτό. Τι θα της πω; ότι με την Κλειώ είμαστε μαζι; ότι απλά κάνανε κατι; ότι έχω συναισθήματα για αυτήν; τι;

"Ότι συνέβη κάτι μεταξύ μας"

"Αυτό μονο;"

"Τι αλλο;"