Maybe in another lifetime

Κεφαλαιο 9ο

Είναι πολύ όμορφη η αλήθεια είνα και φαίνεται πολύ γλυκιά κοπέλα. Κρίμα που έμπλεξε με την Κλειώ.

Χαιρετιεται για λιγο με τους γονεις μας και τον Χάρη κι έπειτα κατευθύνεται σε μένα.

"Αγγελική, χαρηκα"

"Χρυσάνθη, κι εγώ το ίδιο" λέω και της δίνω το χέρι μου.

"Λοιπον, πηγαίντε για λιγο πάνω και θα σας φωνάξουμε σε λίγο για φαγητό" μας λέει η μάμα μου κι εμείς ανεβαίνουμε πάνω. Ειλικρινά, δεν θέλω καθόλου να βρίσκομαι εδώ αυτή τη στιγμή.

Πηγαίνουμε και καθόμαστε στο δωμάτιο εμένα και της Κλειως, μιας και είναι πιο μεγάλο. Η Αγγελική ξεκινάει αμέσως την κουβεντα.

"Για πες Χρυσάνθη. Τι πρέπει να ξέρω για σενα;"

Η Κλειώ με κοιτάει περίεργα. Αρχίζω και νιώθω αμήχανα.

"Εμμ τίποτα το σπουδαίο. Εσύ πες, πως τα πας με το διαβασμα;". Είναι Τρίτη λυκείου και σίγουρα θα περνάει δύσκολα.

"Ακόμα είναι αρχή, οπότε καλά ειμαι"

"Τι θες να περάσεις;"

"Κάτι σε βιολογικό η μαθηματικό θα μου αρεσε"

"Που;"

"Εδώ Θεσσαλονίκη. Για να είμαι με την Κλειώ" λέει και την κοιτάει χαμογελώντας στα μάτια, ενώ τη φιλάει απαλά στο στόμα.

Μου το είχε πει ο Χάρης, αλλά το είχα ξεχάσει. Γαμωτο, νιώθει πολλά για την Κλειώ και φαίνεται από τον τρόπο που την κοιτάζει. Φυσικά και ζηλεύω, αλλά ταυτόχρονα νιώθω πολύ άσχημα για αυτήν. Δεν της αξίζει η Κλειώ.

"Ωραία" λέω καθώς κοιτάω επίτηδες την Κλειώ. Αυτή το καταλαβαίνει, αλλά δεν με κοιτάει εσκεμμένα.

Μιλάμε για λίγη ώρα ακόμα για άσχετα θέματα και ύστερα, μας φώναζει ο Γρηγόρης για φαγητό.

Μέχρι στιγμής όλα πάνε μια χαρά. Δεν είχαμε καθόλου εντάσεις κατά την διάρκεια του φαγητού και η Αγγελική φαινόταν πολύ χαρούμενη. Ήθελα πάρα πολύ να της πω για την Κλειώ, αλλά είναι τόσο καλή που δεν μπορώ. Από την άλλη, δεν θέλω να κάνω κάτι που δεν θα αρεσει στην Κλειώ. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μετά από όλα αυτά που έχει κάνει, εγώ την νοιάζομαι.

Αφού τελειώνουμε το φαγητό, η Αγγελική πάει τουαλέτα και βρίσκω την ευκαιρία να μιλήσω ιδιαιτέρως στην Κλειώ. Της κάνω νόημα για να πάμε στο σαλόνι. Εκείνη δυσανασχετεί, αλλά με ακολουθεί. Δεν έχει άλλη επιλογή.