Tanrı ne gökteydi ne de yerde. Ne içimizde bize en yakındı ne de dışarda bir yerde bize en uzak köşedeydi. Tanrı aklımızın alamayacağı bütün boyutlara ve evrene sahipti. O yüceler yücesi,insana nefes almayı,yemek yemeği,üretmeyi ve şayet onun şanslı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölüm.
Bu kelime insanın nevrini döndüren bir şeydi. Bu kelime duyulduğu anda kalbin hızlanmasına,avuç içlerinin terlemesine sebebiyet verirdi. Çok az insan ölümün insanlık için bir armağan olduğunun farkındaydı. Yaratıcıyla kavuşma anı diye düşündü Dilhun. Doğduğumuzda nasıl çırılçıplak dünyaya geldiysek yine aynı şekilde Tanrıya geri giderdik. Fakat tek bir farkla:
Doğduğumuzda günahsız bir melektik. Şimdi ise dünyaya gelmiş ve günahların kirinden uzak duramamış,ruhunda yara bere olan insanlardık. Ve o şekilde ebediyete giderdik. Yaratıcımız da bizi kollarını açmış iyimizle kötümüzle kabul ederdi.
Dilhun nasıl öleceğini merak etti. Acaba yatağında uyurken mi ölecekti yoksa kaza mı geçirecekti? Bunu bilemezdi. Tek bildiği şuan da ölümü aklına getiren Gamze'nin zor durumda olduydu.
Bugün Gamze işten izin alıp erken çıkmıştı. Arasla buluşmasından sonra onu ağlayarak aramış ve evde buluşmak istediğini söylemişti. Batuyla çok fena kavga etmişlerdi. Sık kavga eden bir çift değillerdi. Ama kavga ettiklerinde de birbirlerini feci yaralarlardı.
Batu dün gece arabayla kaza yapmış ve küçük bir operasyona maruz kalmıştı. Bu durumu Gamzeden endişelenmemesi için saklamış ve refakatçisi olan annesinden ona yalan söylemesini istemişti. Görünürde büyütecek bir sorun yoktu. Fakat Gamze'nin gözyaşları bunun tam tersini söylüyordu.
''Dilhun hatam varsa lütfen söyle. Ya ben senin kaç yıllık sevgilinim Allah korusun bir şey olsa benden gizleyecekler,'' deyip ağlamaya devam etti. Elleri konuşurken hararetli hararetli hareket ediyordu.
Dilhun onun omzuna dokunup,''Gamze iyi en azından buna mı odaklansak. Bak sen endişelenme diye söylemek istememiş,''
''Bana onu savunma!''
Bağırışıyla yerine sindi. ''Sonra ben haksızmışım gibi her olayı büyüttüğümden,onu anlamadığımdan belki de biraz ara vermemiz gerektiğinden bahsetti beyfendi. Ben ona bir şey oldu korkusuyla burada ölüp ölüp dirileyim o bana hem yalan söylesin hem de suçlu benmişim gibi ara verelim desin,'' ağlamaları kahkahaya dönüştü ama oluk oluk yaşlar gözlerinden akmaya devam ediyordu.
Anlattıklarına şaşırmadan edemedi Dilhun. Evet Gamze anlaşması zor bir kadındı ama bir yıldır anlaşan bu çifti abartılan bu kavga durumu mu ayıracaktı?
Gamze'yi kollarının arasına alıp sarıldı. Saçlarını okşarken,''her şey düzelecek. Pişman olacak Batu. Biliyorsun bırakamaz o seni.'' deyip sakinleştirmeye çalıştı. Kucağında bebek misali sakinleşmeye başlayan Gamze'ye daha sıkı sarıldı. Sonra yüzünü kendisine çevirip göz yaşlarını sildi. ''Ağlama, aklı başına gelir onun. Hadi elini yüzünü yıka da çay koyayım bende.''
Gamze başını sallayıp ayağı kalktı. Doğrudan banyoya girip aynada yüzüne baktı. Ağlamaktan gözleri kızarmış, rimelinde ki siyahlık yanaklarını kaplamıştı. Musluğu açtı,soğuk suyu bir kaç kere yüzüne vurdu. Yüzünü temizledikten sonra rahatlamak amacıyla boynunu ıslattı. Musluğu kapatıp kağıt havluyla yüzünü kurulayıp onu çöpe attı.
