Tanrı ne gökteydi ne de yerde. Ne içimizde bize en yakındı ne de dışarda bir yerde bize en uzak köşedeydi. Tanrı aklımızın alamayacağı bütün boyutlara ve evrene sahipti. O yüceler yücesi,insana nefes almayı,yemek yemeği,üretmeyi ve şayet onun şanslı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu fotoğraf beni biraz heyecanlandırdı ehehehehe sizde heycanlandınız biliyorum 😂 iyi okumalar canlar!💙 *
****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Virane, sözlük anlamı olarak örselenen,bakımsız ve yıkılmış kapı anlamına gelirdi. Kökeni farsça olup divane kelimesiyle kafiyeliydi. Divane kelimesi ise cin çarpmış,deli anlamına gelirdi. İnsan hem virane hem de divane olur muydu? Bir cümle,bir insan küçücük bir hata insanı allak bulak edebilir miydi?
Ederdi.
Evine geldiğinde iki gündür kendisinde kalan arkadaşı Gamze'ye olan bitenleri şaşkınlık içerisinde anlatmıştı. Şüphelerini,karmaşasını,hem kendini hem Aras'ı anlamakta güçlük çekmesini... Her birini anlatmış kollarını önünde bağlayıp onun cevap vermesini beklemişti. ''Dilhun bu adam senin mantığını baya etkilemiş arkadaşım,'' almak istediği cevap bu değildi. Kaşlarını kaldırıp ona soran gözlerle bakarken Gamze elini tuttu. ''Yani bak bugün buraya Aras gelseydi ve sen mutfaktayken evini dolaşıp girmesini istemediğin bir yere girecek gibi olsaydı ne hissederdin?'' Yutkundu.
Cevabı biliyordu bu yüzden susmayı tercih etmişti. Gamze'nin önünde, o mantığını yerine getirirken ufaldığını hissetti. Kendisini hazır hissettiğinde,''babası ölmüş Gamze. Bana bunu söylemedi,'' dedi. Gamze'nin gözleri ona istemediği bir anlamda bakıyordu.
Hayır dedi içinden. Böyle bir şeye hazır değildi. Evet Aras hoş bir adamdı ondan hoşlanmaya da başlamıştı ama onu tam olarak tanımıyor tanımaya başlarken de karşısına şüphe tohumları çıkıyordu. ''Kendin söylüyorsun Dilhun. Babası ölmüş bu ağır bir şey ve bir an da sana 'Dilhun bugün babamı kaybettim canım.' diyemez.'' O anlattıkça yanlışlarını görüyordu. Yüzü iğrentiyle buruşurken midesi'nin burkulduğunu hissetti. Babasını yeni kaybetmiş birine fazla sert davranmıştı. ''Peki lavaboda ki kan?'' Her şeyi kafasında oturtturmak istiyordu. İçinde ki küçük bir parça haklı çıkmak için umutla Gamze'ye bakıyor diğer parçası ise haksız olduğunu kabullenmiş yere çöküp mahçupça elleriyle oynuyordu.
