Lavinia 'Ölüm Çiçeği'

•°5.Bölüm°•

Ben, senin için 'belkiydim'. Sen benim için 'keşke'. 'Belki' seviyordur diye 'keşke'lerim ısrarcı bu gece..
Yılmaz Erdoğan~
*

Herkesin bir keşkesi vardır bu hayatta.
En basit ve en çokta 'keşke doğmasaydım' derler. Fakat geç farkına varılan gerçek şu ki kimse amaçsız doğmaz. Eğer yaşıyorsan,yaşıyorsak iyi yada kötü bir sebebi mutlaka vardır.

Hepimiz yaşamak için doğduk, ölmek için değil.

Dalgın bakışlarımla Furkan'a bakmaya devam ederken yanımda hissettiğim hareketlenmeyle ve hemen ardından yanağıma değen dudaklarla irkildim. Dalgınlığımdan sıyrılarak bakışlarım Melihe tırmandı hızla kollarına atıldım "Bu kadar özlediğini bilseydim daha önce gelirdim bebeğim" söylediğiyle kıkırdadım hep özlerdim ki.

Furkan'ın bize dönen bakışlarını yan profilimde hissediyordum. "O halde her zaman yanımda olman gerekiyor." Melih benden böyle bir cümle beklemediğini belirten cinsten gözleri şaşkınlıkla açıldı ne ara bize döndüklerini bi haber olduğum Oğuz'dan da ıslık sesi geldi.

Şuan amacım sadece Furkan'ın tepkisini ölçmekti. Ama beklenmedik bir şekilde ince kız sesi duyuldu.

"Herkese selam." Beril'in burda ne işi vardı ki? Ben şaşkınca bakarken Beril Onun yanına yerleşti. Ve dahası Furkan kolunu onun omzuna attı?

Tamam kendime hakim olmam gerekiyordu. Hem sonuçta bu bilerek olan bir durum olabilirdi. Aynı benim ona yaptığım gibi, onunda benim tepkimi merak ederek, yüzümde dolaşıyordu bakışları.

Fakat onun istediği tepkiyi vermeyecektim. Sakince başımı Melih'in omzuna yasladım.

Melih'te büyük ihtimalle anlamıştı amaçlarını. Eliyle kolumu sıvazlarken gözlerim Oğuza ilişti.

Onunda göz kırpması ile artık bilerek Beril'i çağırdığından emindim.

Beril onun eski sevgilisiydi.
Uzun bir birliktelik geçirmeselerde araları şuan oldukça iyiydi.
Eski sevgiliye göre yakınlıkları garip olsada hiçbir zaman Furkan eski sevgililerine düşman gözüyle baktığını görmemiştim.

"Ee neler yapıyorsunuz bakalım?"
Beril benim aksime neşeyle konuşurken herkesten farklı farklı cevap almıştı.

Bakışları bana döndüğünde gözlerimi devirmemek için üstün bir çaba sarf etmem gerekti.
"Sen neler yapıyorsun Beyza?"

Ona ters cevap vermek istesemde Furkan'a inat iyi davranmam gerektiğini farkındaydım. Bu yüzden sanki onunla konuşuyormuş gibi güzelce yanıtladım sorusunu.

"Değişik bir şey yok hukuk kazandım. Okuyorum hâlâ."

Cevabım onu gülümsetirken buruk bir tebessümle "Ne kadar güzel. Umarım hayallerini kurduğun hayatı yaşarsın." Dedi.

Bu sözü içimi burkmuştu. Bizimkinin aksine Beril ailesi tarafından desteklenmemiş ve ne kadar istesede okuyamamıştı.
Aslında çok iyi bir kızdı. Ama yinede o kadar yakın olamıyordum ona.

"Ee Beril güzelim nasıl gidiyor İzmir hayatı?" Furkan konuşurken ses tınısında ufak bir ayrıntı yakalamıştım.

Güzelim derken kendinden uzak ve yapmacıktı sesi. Bu detay beni gülümsetirken onun ciddi ve anlamsız bakışlarıyla kesiştim. Sadece omuz silkip Beril'e odaklandım bu defa.

"İlk başlarda zor gelsede sayende biraz daha alıştım Yakışıklım." Elini Furkan'ın elinin üzerine koymasıyla gözlerim otomatikmen kısıldı. Ve alt dudağımı ısırarak gülmemi engellemeye çalışıyordum. Melih kafasını boynuma gömmüş hızlı nefeslerini hissediyordum oda benden farksız değildi.