Lavinia 'Ölüm Çiçeği'

•°4.Bölüm°•

Gelecekse beklenen beklemek güzeldir. Özleyecekse özlenen özlemek güzeldir. Ve sevecekse sevilen o hayat her şeye bedeldir.
Özdemir Asaf~
*

Kafamı istila eden onlarca düşünce ile sanki gerçek dünyadan kopmuştum.
Ne konuşmak istiyordu benimle?
Dahası neden konuşmak istiyordu?
Yanlış anlaşılmalar benim için ne kadar önemli olabilirdi?

Ufak detaylara takılan birisi değildim ve o da bunu gayet iyi biliyordu. Basit bir konu olmadığı belliydi fakat ben duyacaklarım için hazır mıydım? Bilmiyordum. Birçok şeyde olduğu gibi bununda amacını anlayamıyordum.

Gözleri gözlerimin derinliklerine dalarken açıkcası mantıklı düşünemiyordum. Elini elime geçirdiğinde yine tepkisizliğimi korudum ama içimde fırtınalar kopuyordu neden böyle hissediyordum? korku, heyecan hiçbiri değildi duygularımın tanımı.

Mutfağa giren Sinem ve Cerenin beni bu çıkmazdan kurtarmalarını umuyordum fakat onları farkeden Furkan bileğimden tutarak beni peşinden sürüklemeye başladı.

Panikle "Furkan napıyorsun ailelerimiz görücek!" Diye konuştuğumda takmadan çekiştirmeye devam etti.
Şuan ne kadar çene dökersem dökeyim dinlemeyeceğinden emindim.
İçimden umarım kimse görmemiştir diye geçirerek ona ayak uydurdum.

Bahçeye çıktık karanlık bir köşeye geldiğimizde bileğimi sertçe kendime çekip çıkıştım "Ne yaptığını sanıyorsun acaba beni öylece çekip çıkartamazsın!"

"Keyfimden değil, eğer getirmeseydim konuşmamıza izin vermezdin" omuz silkip konuşmasına hak verdim. Niyetim aradan sıyrılarak konuşmayı engellemekti. Ama onun kadar güçlü olmadığım için karşı çıkmamıştım hem bir yandan da merak ediyordum ne diyeceğini.

Duvara yaslanıp "Tamam dinliyorum seni." kollarımı birbirine doladım ve onu bekledim.

Derin bir nefes alıp "Elif'le aramızda bir şey geçmedi. İlişkimiz de yok olamazda." Dedi ve tepkimi ölçmek için yüzüme baktı.
Fakat bense söylediği ilk cümleye takılmıştım Elifle aralarında bir sey geçmemişti öyle mi?

Aniden gelen gülme isteğini zorla bastırıp "Neden inanayım sana ayrıca beni ilgilendiren şey tam olarak ne?" göğsüne işaret parmağımı vurarak "Furkan bana neden açıklama yapıyorsun. Banane?" Fısıltı şeklinde konuşmamla.

"Beyza ciddi misin sen? O günden sonra tavırlarının değiştiğini fark edebilecek kadar zekiyim biliyorsun." Ama beni görmeyecek kadar körsün bunu da biliyorum Furkan!

"Peki" Kastettiğim şeyi anlamıştı. Furkana inanıyordum, hayatına kolay kolay kimseyi almazdı ama beni inandırmaya çalışması hoşuma gitmişti demek ki tavırlarım onun için önemliydi.

"İnanman için ne yapmalıyım?"
Sorusuna bilmem anlamında omuz silktim.

Cebinden telefonunu çıkartıp bir numarayı tuşladı. "Kimi arıyorsun?" Soruma aldırmadı bile.

Telefon açıldığında Elif ablanın sesi duyuldu "Alo efendim Furkan."

"Şu konuya bir açıklık getirebilir misin?" Elif ablanın mırıltısının ardından dikkatimi ona verdim.

"Gürkana karşı beni korumak için öyle söyledi yani sevgili değiliz ve olamayız da zaten benim bir ilişkim var." Şaşkınlıkla telefona bakakalmıştım Peki geçen gün Furkanın fotoğrafına bakarak konuşması? Bunun açıklaması ne olabilirdi, ama ilişkisi olduğunu söylüyordu. Elif ablaya inanmalı mıydım?
Tamam bu konuyu kısa kesmem daha iyi olacaktı.

Ne zaman kapandığını farketmediğim telefonu cebine koyup bakışlarını yüzümde dolandırınca usulca başımı sallayıp yaslandığım duvardan ayrıldım ve yürümeye başladım.