05..: Güneş kremini sürdün mü?
Ç: Pardon?
05..: Cildin çok beyaz, güneş kremi sürmelisin.
Ç: Kimsiniz?
05..: Benim kim olduğumu boş ver. Sen kim olduğunu biliyor musun?
Ç: Kimmişim ben?
05..: İki gündür camın başından ayrılmamamı sağlayan kişi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün ikinci ve son provamızı yapacaktık. İzleyicimizin çoğunluğu küçük çocuklar olacağı için çok detaylara inmiyorduk. Öyle bir gösteri için oyunculuğumuz yeterliydi.
Hele benim ağaç performansım, fevkalade!
Bugün dersim yoktu ama provalar için uğramak zorundaydım. Bilirsiniz, bir oyuncu için mesleği her şeyden önce gelmeli. Böyle de değerlerine bağlı bir insanım.
Havalar daha çok soğumadığı için rahattım. Yalnızca akşamları üşüdüğüm için ince giymiştim ama akşama kadar eve döneceğimi tahmin ve arzu ediyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üniversiteye girerken bir kaç gözün üzerime çevrildiğini hissettim, keşke hiç buraya gelmeseydim ama o minikler için buna değerdi. Şimdi nedenini merak ediyor olmalısınız ama bizim üniversitede bir grubun toplu halde birine gözünü dikerek bakması olağan bir şeydi. Toplu bir grup size bir anda bakmaya başlıyorsa bilin ki, gıybetiniz yapılıyor. Gıybeti ben de severdim. Hani şu an utanmadan gider aralarına otururdum ee ne yapmışım anlatın diye.
"Çiler," ismimi seslenen kişiyi bulmak için arkamı bir anda döndüğümde başım hızlı bir şekilde dönmeye, gözlerimin önü binlerce karınca geçiyormuş gibi karalamaya başladı. Lanet olsun, bu hissi sevmiyordum!
Beni kendime getiren şey bir anda belime yerleşen sıcak ellerdi. Erkeksi koku burnumdan içeri sızınca bir kaç saniye nefesimi tuttum.
"Hey, iyi misin?"
"Ah, Ömer. İyiyim, iyiyim. Bir anda oldu." E sabah saat 4-5 arası uyanmamı, sıfır yemekle yola koyulup üvey abimle yaşadığım psikolojik anları düşününce hiçte şaşırtıcı değildi.
"Gösteri provasına mı gidiyorsun? Eğer öyleyse beraber geçelim mi diye soracaktım. Bu kadar ani olduğu için özür dilerim ama etraf öyle kalabalık ki, seni kaybetmekten korktum." Hayır Çiler, saçmalama o anlamda demedi. Hayır, hayır lan kendine gel! Ne? Garip, çözemediğim bir gülümsemeyle bana bakıyordu. Bir müddet nefes bile alamadan şaşkın bir şekilde gözlerine baktım. Kendimi toparlamalıydım, şu an tüm bu saçmalığın sırası değildi ki...
