MEMORİA[SOPE]

2.2

Bu aralar günlük yapmamaya bailadım biliyorum ve bu durum için üzgünüm. Yoğunluk daha yeni bitti gibi ve benim yorgunluğum daha yeni ortaya çıktı. Bu yüzden dün biraz dinlendim ve gidişat hakkında düşünme fırsatı yakaladım. Yoksa dün bölüm yazacaktım ama gidişatı nasıl yapacağıma karar verememiştim.

İyi okumalar!

Taehyung

Bizim ekip Yoongi Hyung'un evinde toplanmış Hoseok Hyung hakkında konuşuyorduk. Yoongi Hyung çok üzgündü bunu yüzünden anlaya biliyordum.

Hoseok Hyung hata yapıyordu. Yoongi Hyung'u dinlemeliydi fakat bunu yapmamıştı. Direk gidip Kenneth denen pislikle sevgili olmuştu tekrar. Hiç sorgulamamıştı Yoongi Hyung'un Kenneth'tan bahsetmeme sebebini.

Herkes susmuş ne yapacağını düşünüyordu. Ortamda tek ses çıkaran şey elimdeki ufak topu duvara attığımds çıkardığı o sesti. Bunu durduran şey Seokjin Hyung'un duvardan seken topu benden önce tutması olmuştu. Yüzüne baktığımda kaşlarını çatarak bana uyarıcı bakışları göndermişti. Bu bakışları her gördüğümde korkup bir kedi misali yerime siniyordum.

"Anlamıyorum, beni nasıl dinlemez?! Tamam biliyorum bu saklanacak birşey değil. Ama bu kadar da kızgım olması..."

"Kenneth mı birşey söyledi acaba? "

Jimin'in söylediğini şey ile Namjoon Hyung kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Sanmıyorum. Hem ne diyebilir ki? Sadece Yoongi'ye karşı güveni yok oldu. Bu yüzden dinlemiyor. "

"E o zaman biz konuşalım, olmaz mı?"

Benim umutlu söylenişim ile bu sefer kafasını iki yana sallayan Seokjin Hyung oldu.

"Ben konuşmayı denedim birkaç kere ama Kenneth hemen Hoseok'u benden uzaklaştırdı. "

"Benim asıl anlamadığım şey Kenneth neden daha önce gelmedi? Bu çocuk Hoseok'a deli gibi aşıksa o zaman neden kazadan sonra bir kez bile gelmedi ki? "

Dudağımı ısırmaya başlamıştım. Jungkook'un bakışları beni bulduğunda karlarını çattı.

"Ne saklıyorsun sen? Aklında ne varsa çabuk söyle Taehyung! "

"Kenneth kazadan sonra hastaneye geldi... "

Flashback

"Jimin ben bahçedeyim. "

Taehyung Jimin'in kolunu dürterek kısık sesi ile söylemişti. Hoseok'un ameliyatı bitmişti. Odaya alınmıştı ve uyanalı bir saat bile olmamıştı. Hafıza kaybı yaşadoğınj öğrenen herkes önce bir şoka girselerde şimdi bunu biraz olsun atlarmışlardı. Taehyung ise bu hüzün kokan ortamdan oldukça gergin olmuştu.

Jimin başını sallayarak Taehyung'a onay verdiğinde Taehyung merdivenleri inmeye başladı. Giriş kata geldiğinde resepsiyonda bir beden görmüştü.

"Jung Hoseok nerede? "

"Bakıyorum hemen... "

Resepsiyondaki kız bilgisayar ile ilgilenmeye başladığında sinirden gerilmiş olan Taehyung hızla Kenneth'in yanına ilerledi. Ensesinden kavradığında Taehyung'a dönmüştü. Kızgınlıktan koyulaşmış gözlerini Kenneth'in gözlerine diktiğinde elinden kurtulmaya çalıştı ama başaramamıştı.

"Arkadaş gidiyor zaten bakmakla uğraşmayın. Yürü! "

Ensesindeki eliyle O'nu arka bahçeye sürükledi ve fırlatır gibi bıraktı. Taehyung gibi kızgın bir şekilde bakıyordu Kenneth'ta.