MEMORİA[SOPE]

3.4

Sınavlar ertelendiğğğ!! Bu demek oluyor ki mangaya da başlayabiliriz eheheheh. İlk bölüm çeviri bitti yarın ikinci bölümü de halledip atmayı planlıyorum. İki bölüm birden atacağım ki olatı tam olarak anlatın diye.

İyi okumalar! Yorumlarınızı bekliyorum💞

Boş bakışlarıyla boş beyaz duvarlara bakıyordu yabancı uyruklu adam. Oturduğu hastane yatağında koluna bağlanmış serumun soğukluğu ile titriyor olması bile umrunda değildi şuan Kenneth'ın.

Şuan aklında olan tek bir isim vardı, Yoongi...

Yüzündeki sert ifade beliriyordu yavaşça. Çenesi sinirle seğirirken yumruklarını sıkarak damarlarının ortaya çıkmasını sağlamıştı.

"Herşeyimi aldı elimden! "

Dilerim arasından tıslayarak konuştuğunda içindeki sinir daha çok büyümüştü sanki. Gözü yanındaki komidinin üzerinde bulunan ilaçlara ve cam sürahi içindeki suya kaydı. Hızla hepsine vurarak yere düşmesini sağlarken çığlıklarla bağırmayı asla kesmedi. Yumruklarını komidine sertçe geçiriyordu bir yandan da.

"Bana olan sevgiyi aldı! Bana olan övgülerin hepsini aldı! Hoseok'u bile o aldı! Herşey O'nun oldu! Sikeyim seni Yoongi!! Senden nefret ediyorum orospu çocuğu!!"

Yüzü sinirden her saniye kızarırken elleri her vuruşta daha çok morarmak için hazırlıyordu kendini. O kadar sert vuruyordu ki artık elini hissetmiyordu. Gerçi uzun süredir hastanede yatıyor olması yüzünden uyuşturucu kullanamadığı düşünülürse bedeni fazlasıyla uyuşuk bir durumdaydı zaten.

Hemşireler duydukları çığlık ve kırılma sesleri ile odaya girdiklerinde Kenneth'ı o halde görünce engellemeye çalışmaya başladı.

"Beyefendi lütfen durun!" gibi cümleleri sarf ederken Kenneth hemşirenin sesini bile duramayacak durumdaydı.

Hemşire odadan çıkıp güvenliği çağırdığında bile Kenneth bunların hiçbirini duymuyor ve kendine zarar verip söylenmeye devam ediyordu.

"Hepsini aldı, herşeyi aldı! Asıl kötü o! Kimse bana inanmıyor! Hepsi onun suçu!"

Kenneth durmadan mırıldanırken odaya giren güvenlikler zar zor Kenneth'ı yatırıp kollarına ve ayakkarına kelepçe takarak zar zor sabretmeye çalışmışlardı. Doktor odaya geldiğinde hemşireye durumu sormuştu. Hemşire anlatırken doktor cebindeki ışıklı cşhazı çıkararak hala deli gibi yerinde tepinen Kenneth'ın gözlerine tutmaya başladı.

"Sakinleştirici mi yapsak hocam?"

"Olmaz, hasta zaten uyuşturucu bağımlısı. Zaten şuan uyuşturucu krizine girdiği için bu durumda. "

"Ne yapacağız?"

"Şuan onun için yapabileceğimiz tek şey yanlız bırakıp sakinleşmesini beklemek. Etrafta bulduğun kesici delici ne varsa topla. Kendine zarar vermek için herşeyi yapacaktır."

Hemşire başı ile onaylayıp odadaki aletleri toparlarken Kenneth'ın gür kahlahaları odada yankılanmaya başladı. Uyuşturucu kullanmadığı için ruhsal bir çöküllük yaşıyordu. Duyguları ile bunu sanki delirmiş gibi belli ediyordu.

Birkaç gün sakinleşmesi beklenmeliydi fakat böyle devam ederse akıl hastanesine bile yatırılması göze alınabilinirdi.

______________

Yoongi

Kaldırıma oturmuş Hoseok'u bekliyordum. Sınavları bitirelimiz birkaç gün olmuştu. Bizde birazcık yanlız kalıp vakit geçirmeyi planlamıştık. Her günümüzü ya okulda ya da evde birbirimize sarılwrak geçiriyorduk. Hoseok bu duruma el atmış ve neden bir yerlere gitmiyoruz demişti ve... Götüreceği yer konusunda ufacık bir fikrim yoktu ki güzel bir yer olacağına umudum da yoktu.