Córka Lasu (Chwilowo Wstrzymane)

Rozdział 3.2

Serana nie jest przekonana do tych nowych osób. Żadne z nich do nas nie podeszło, na szczęście. Usiedli na samym tyle klasy i ustawili krzesła w koło i się zapoznają. Do każdego zagadali by usiedli z tyłu, ale nie do nas! Przecież jest jej to obojętne! To dlaczego ją to wkurza?!

- Idziemy do nich? - proponuje Noah. 

- Ta, możemy. - odpowiada nieprzekonany Alex.

Bez słowa wstaję i bierze krzesło w obie ręce, to samo robi Phoebe, Alex i Noah.

- Zrobicie nam miejsce? - pyta, starając się brzmieć wesoło i zmuszając by na usta wpłyną chociaż mały uśmiech.

Jak na zawołanie każdy przesuwa się robiąc dość dużo miejsca dla czwórki.

- Przedstawcie się - proponuje Conor uśmiechając się. - I powiedźcie waszą rasę.

- Jestem Noah i jestem lisem - chłopak zarzuca czerwoną grzywką i pokazuje rękę która do łokcia zmienia się w rudą łapę.

- Alex i jestem wilkołakiem - oznajmia i patrzy na dziewczynę siedzącą obok niego.

- Mam na imię Phoebe i... jestem człowiekiem - czarnowłosa kuli się w sobie i niepewnie patrzy po osobach w kręgu.

- Pff! Człowiek!? Oni nic nie potrafią! Współczuję osobie która będzie miała cię w zespole! - odzywa się William.

- Masz jakiś problem!? - Serana pyta w tym samym momencie co Noah. Oboje gwałtownie wstają z krzeseł.

Serane dziwi mnie, że staną w obronie Phoebe.

- Skądże znowu? - pyta i wraca do przeglądania się w lusterku. - Tylko dziwi mnie ,że bronicie tego człowieka.

- To, że nie ma w sobie magii nie oznacza, że nie ma uczuć i nie może się uczyć w magicznej szkole. - odzywa się liso-człowiek.

Za pomocą magii Serana wyrywa mu lusterko. 

- Nie nauczyli cię, że jak się rozmawia utrzymuje się kontakt wzrokowy z rozmówcą? - pyta. 

Chłopak nic nie odpowiada tylko wyciąga swoją różdżkę i siłuje się z nią o lusterko. Uważa to za głupią przepychankę i puszcza lusterko. Na szczęście, bądź nie, zwierciadło uderza w ścianę obok przez co się rozpada.

Siada. Z jednej strony zadowolona z siebie. Po chwili Noah robi to samo co ona.

- A tak w ogóle jestem Serana i jestem elfem - uśmiecham się do siedzących w kole osób.

- Co za dupek! - krzyczy na korytarzu Noah. 

- Dobra już się uspokój - podpowiada Alex. 

Siadają do sześcioosobowego stolika, wyjmują swoje drugie śniadanie i zaczynają jeść.

-Jak myślicie? Jakie ćwiczenia nam dadzą? - pyta Serana, próbując odciągnąć ich myśli od tego głupiego rudzielca.

Sama o nim myśli, nie przesadziła trochę? Oczywiście, że nie! Zasłużył sobie na to!

- Raczej sprawdzą naszą siłę, wytrzymałość i umiejętności magiczne - odpowiada Alex.

Elfica pogląda na Phoebe, nie odzywała się odkąd "zaatakowali" Williama. Nie dziwi się, że wystraszyła się jego reakcji na jej rasę. Ludzie mają najniższy ranking w umiejętnościach magicznych.. Bo nie mają w sobie w ogóle magii.

- Pewnie tak, wybiorą osoby które będą najlepiej pasowały do zadania które muszą wykonać z nami. - odpowiada Noah. 

Wygląda na bardzo przejętego tymi wyborami i atakiem Williama na Phoebe. Nie dziwne, raczej każdy się tym przejmuje, wszyscy raczej chcą wypaść dobrze. Im więcej będą mieć umiejętności tym szybciej zostaną wybrani...