Tablo Gezginleri

1

5 YIL SONRA 

Segah evin içindeki hareketliliğe uyum sağlamaya çalışırken bir o tarafa bir bu tarafa koşturmaktan daha şimdiden sıkılmıştı. Yapmaya karar verdiği değişiklik konusunda düşünceleri aynıydı ama bu kadar uğraştırıcı olabileceğini tahmin etmemişti. İki kişi bile yaşarken kendilerine büyük gelen evin içinde yıllardır tek başına yaşıyordu. Her şeyden iki tane varken yaşadığı yalnızlık tarif edemeyeceği hasarlar vermeye başlamıştı.

Kocasının döneceğine dair inancının sarsıldığı bu dönemde kendini korumak zorundaydı. Beklenti ve onca uğraşla geçen zamanların telafisini istemiyordu belki ama düzenini tekrar kurmalı ve eski Segah Kaşıkçı olmalıydı. Güçlü, tutkulu, işkolik Segah beş yıldır beklenti ve sonu gelmeyen hayal kırıklıklarıyla sarılmış umudu tarafından bastırılmış, olmadığı bir insan haline dönüşmüştü. 

Bütün bu olanlar sadece onu etkilememişti elbette. Gidişine dair hiçbir iz bırakmayan Taylan, ailesinin en büyük skandalı olmuştu. Hakkında yazıp çizilen haberlerin önüne geçilememiş ve aile itibarında iyileştirmesi zaman alan yaralar bırakmıştı. 

Bir diğer itibar kaybı Özel Dedektif Korel Baysal tarafında yaşanmıştı. Genç kadın hala onun kaba ve yola gelmez bir adam olduğunu düşünüyordu fakat işinde ne kadar iyi olduğunu tanıştıkları ilk yıl öğrenmişti. Yıllarca 1.sınıf Emniyet Müdürü olarak çalıştığını öğrendiği Korel'in nasıl Dedektif olduğunu henüz bilmese de Taylan Zafer dosyasının çözüme kavuşturamadığı ilk dosya olduğunu biliyordu. 

Her ne olursa olsun tüm bu süreçte en büyük hasarı yine Segah almıştı. Tüm o ev aramaları, ofis aramaları, sorgular, yanlış çıkan ihbarlar, ne gördüğünden emin olmayan görgü tanıkları, her çalan telefonun yeşerttiği umudun dakikalar sonra sönmesi... Hayatının ne kadar çabuk alt üst olduğunu düşündüğünde genç kadının başına ağrılar girmiyor değildi. Yirmi sekiz yaşındaydı, otuzlarında yaşamayı planladığı hayatı erkenden kurmayı başarabilmiş ama ne yazık ki koruyamamıştı. 

Krem rengi gömleğinin kollarını sıvayıp evdeki işleri hızlandırmak için biraz daha çalışmaya karar verdi. Evinde yabancıların gezinmesine çoğu zaman tahammül edemiyordu. Defalarca aranan çalışma odasının içinde nereden başlayacağını bilemeden bir süre bekledi. Elbette ki kocasının eşyalarını atmak gibi bir niyeti yoktu. Taylan'ın döneceğine inanan bir tarafı hala vardı.

Sadece iki katlı evlerinin ilk katını bütün bu olanlardan arındırmak niyetindeydi. Taylan'ın eşyalarını olduğu gibi ikinci kata taşımak ve artık evli bir kadın olarak hissettiği yalnızlığı içinde netleştirmek istiyordu. 

Yanında getirdiği büyük kutunun içine ilk önce dolaptaki dosyaları ve ardından Taylan'ın kişisel eşyalarını doldurdu. Onun eşyalarını kutulara yerleştirmek düşündüğünden daha eziciydi. Artık her şey düşündüğünün ötesindeydi. Dakikalarca yerleştirmeye devam etti. Hissetmemeye çalıştığı her saniye dikkatini sürekli başka alanlara yöneltti. Nihayet odadaki her şeyi kutuladı ve geriye sadece kullananın dokunuşları gittiğinde bomboş kalan mobilyalar kaldı. 

"Beyefendi!" diye seslendi salona doğru. "Burada kişisel hiçbir eşya kalmadı, yukarı taşıyabilirsiniz." Avuç içlerini silkeleyip diğer odaya geçmek için çağırdığı nakliyecinin gelmesini beklerken huysuzdu. Bu odada daha fazla kalmak istemiyordu. 

"Yatak odasına toplamanız gereken eşyalar var mı?" Orta yaşlı nakliye şefinin sorusu kadını bir an için düşündürdü. 

"Yatak odasında sadece dolap boşaltılacak. Siz burayı boşaltana kadar halletmiş olurum." Yanında çağırdığı genç adamlara direktifleri vermeye başlayan şef mobilyalara ilerlerken genç çalışanlar kutuları yüklenmeye başlamıştı bile. "Dikkatli olun lütfen." dedi istemsizce. Anıları eskisi kadar canlı olmasa da değerini koruyordu.