Müzik Kutusu - (Tamamlandı)

-1-

"Sabah öğlen akşam aynı. Yatıp kalkıp oturup konuşmama aldanıyorlar. Biteni görmüyorlar. İçimi bilmiyorlar. Kimseye ağlamıyorum diye beni; iyi sanıyorlar."
.
Her sabah olduğu gibi  bu sabahta zor uyandım. Keşke hiç uyanmasaydık. Hayır ne gerek vardı yani. Keşke hep uyusaydık. Aa tabi bir de müzik dinlemek.

En sevdiğim aktivitelerden biriydi. Tabi annem bağırana kadar öyle. Bağırdıktan sonra ise 3.dünya savaşı oluyor...

Bunları düşünürken hala yatakta oyalanıyordum. En iyisi annem gelmeden kalkmaktı. Dolabımdan okul kıyafetlerini çıkardıktan sonra yavaş yavaş üstümü değiştirmeye başladım.

Üstümü değiştirirken kapım tıklandı. Annemin sesini beklerken ablamın sesini duydum:
"Hadi hazırlan artık yoksa dünki sabah gibi olur her şey."

Onun dediklerinden sonra bağırarak :
"Sen de annem her şeyi en az on kere söylüyorsun."

Ablam :
"Tamam bir şey demedim. Ama hazırlansan iyi olur."

Onun dediklerinden sonra ofladım ve hazırlandım.

Hazırladıktan sonra tuvalete gittim. Tuvaletin aynasından kendime baktım. Yeşil gözlerime baktım. Baktıktan sonra da sarı saçlarıma baktım. Ve sonra da bileğimdeki tokayı taktım.
Ve evet her zamanki yaptığım at kuyruğu gibiydi.

Saçlarımı da yaptıktan sonra makyaj çantamdan eyelinerımı çıkardım. Kapağını açtıktan sonra  bir eyelinerı göz kapaklarıma sürmeye başladım.

Yaptıktan sonra kendime baktım. Çok güzel olmuştu. Aynadan kendime son kez baktıktan sonra tuvaletten çıktım.

Tuvaletten çıktıktan sonra masamda duran müzik kutusunu gördüm. Görür görmez hemen masaya gittim. Bu kutu burda durmamalıydı. Kutuyu hemen elime aldıktan sonra hemen dolabıma koydum.

Ablam, özellikle de annem hiç görmemeliydi. Kutuyu dolaba sakladıktan sonra sadece bir defter olan yine de her okula gittiğimde götürürdüm.

Çantamı aldım. Kapıdan çıkarken annem :
"Sen yine okula geç kaldın. Bunu biliyorsun değil mi?"

Ben :
"Biliyorum ama bunun seni ilgilendiğini sanmıyorum." dedikten sonra kapıyı kapattım.
Nasıl olsa okula her gün geç gidiyordum değil mi? O yüzden çok da tınlamadım.

Havalı havalı yürüyerek  ve tabiki de müzik dinleyerek okula gittim. Okula gittikten sonra Sudeyi gördüm. Görür görmez yanına gittim. Ben yavaş yavaş giderken Sude hızlıca yanıma geldi ve :
"Mina sonunda geldin."

Onun dediklerinden sonra :
"Her zamanki halim. 3 senedir sınıf arkadaşın olarak beni tanıman lazım artık."

Sude :
"Biliyorum tamam başlama yine neyse konumuz bu değil."

Ben:
"Konu ne o zaman. Söyle de bende öğreneyim."

Sude:
"Kanka öğrenmeye hazır mısın bilmiyorum ama..."

Ben :
"Tamam sen söyle de."
Benim dediklerimden sonra Sude konuşmaya başladı. Onun dediklerinden sonra ağzım açık kaldı. Keşke hiç söylemeseydi...