Müzik Kutusu - (Tamamlandı)

-17-

''Küçük bir müzik kutusunun verebileceği hissi hiçbir insan veremiyor. İşte bu yüzden cansız nesnelere bağlanıyor, onlarla konuşuyoruz. Böylece hayat daha anlamlı oluyor.''

.

Saçma sapan alarm çalmaya devam ederken bir şey demedim ve sahneye ilk önce ben çıktım. Daha deminki olaylardan sonra kendimi sakinleştirmeye çalışırken diğerlerinin gelmesini bekledim.

Sahnenin ışığı gözüme çarparken bizi izleyen kişileri zar zor gördükten sonra şarkıyı söylemeye başladım. İşte bu andan itibaren benim için zaman duruyordu.

Bir sürü şarkı söyleyip herkesin alkışlamasından sonra memnun bir şekilde gülümsedim. Sahneden inip kendime su almak bizim için ayrılan masaya gidecekken tanıdık bir yüz gördüm.

''Güzel kızım biz geldik.''

Sahneye baktıktan sonra devam etti.

''Ee hadi ne duruyorsunuz? Şarkı söylemeyecek misin biz onun için geldik.''

Elmas Sultanım yine saatleri karıştırmıştı ya da unutmuştu. Çaktırmadan devam ettim.

''Sultanım biz seni bekleyemedik kafe sahibi biraz erkene aldı o yüzden başlamak zorunda kaldık.''

Sultanım kafe sahibine saydırırken Sevinç Teyze lafa atladı.

''Kızlar onu bunu boş verin de Mina seninki nerde damadımı özledim. Ne güzel ara sıra huzurevine geliyordu konuşuyorduk.''

Sevinç Teyzenin dediklerinden sonra içimden sabır dilerken Siyah gülerek yanımıza geldi.

''Birileri benden bahsediyordu bunu duyup geldim.''

İkisinin de elini öptükten sonra bana baktı.

''Sana da merhaba kraliyet ailesinden gelen buz pardon sevimli kraliçesi.''

Göz devirdim.

''Merhaba.''

Az önceki yaptıklarından dolayı ona kızgın olduğum için konuşmak istemiyordum. Ve bu durumdan dolayı beni kurtaran da Sevinç Teyze olmuştu. Onlar bir masada oturup sohbet atmaya başlarken babaannem elimi tuttu.

''Mina en son senle görüştüğümüzden sonra eve gideceğim demiştin gittin mi? Bakma öyle sonuçta o evde senin annen, ablan var. Hem kıyafetlerinin çoğu orda kalmıştır. Tamam bu yaşta kendine iyi bakıyorsun ama gitsen iyi olur.''

Benim iyiliğimi düşünüyordu buna adım kadar emindim ama evde yaşadığım şeyleri sadece ben biliyordum. Bunca zaman yaşadıklarımı hatırlayıp kendimi toparlamaya çalışmak çok zordu.

''Biliyorum ama o eve gidersem çok kötü şeyler olacak. Annemin bir sürü söylenmeleri asla aklımdan çıkmıyor. Sırf bu yüzden her gece müzik dinleyerek uyumaya çalıştım. Ama işe yaramadı.''

Gözlerimi kapatıp kendimi ağlamamak için zor tutarken az önce aldığım sudan bir yudum aldım.

''Tamam kızım kendini zorlama istediğin zaman gidersin.''

Sultanıma sarılıp daha iyi hissederken Sevinç Teyzenin gülmesini duydum. Hayır gülmelerine kesinlikle kıskanmadım. Kıskandın diyenler yalan söylüyor şu an. Ve evet sizi haksız çıkaracağım ve şuan onları umursamayacağım. Sultanıma görüşürüz dedikten sonra ayağa kalkıp toparlanmaya çalıştım.

Her ne kadar eve gitmek istemesem de yine de gitmek zorundaydım çünkü ilk evden ayrıldığım zaman yanıma çok eşya alamamıştım. İşte şimdi eşyalarımın devamını alma zamanıydı.