Ceren'in evine vardığımızda saat bir ile bir buçuk gibi bir şeydi. Çok fazla ağrım vardı neredeyse bir hafta geçti bu kadar ağrımın olmaması lazımdı, kafam o kadar bulanıktı ki üçünün arasında geçen konuşmayı bile duymuyordum. Daha doğrusu ikisi Ceren ile Umut'du Savaş ara sıra konuşmaya giriyordu. Asansörden inip Ceren'in kapıyı açmasını bekliyorduk, açıp içeriye girdiğimizde evin içindeki sıcak hava dalgası buz gibi tenimi mayıştırmıştı.
"Bakın arkadaşlar ben çok açım, şu aldığımız ekmeklerle ne yapıyorsak yapıp yiyelim artık" "Umutcum mutfak orada geç yap o zaman" Ceren ile Umut bu aralar her konuda tartışıyorlardı her ne olursa olsun geçen gün tartıştıkları konu o kadar saçmaydı ki. " Yeter be ! Savaş ile ben yaparız geçin içeriye kapatın kapıyı aranızdaki münasabet ne ise çözün." Dediklerimin arkasında durup Savaşı mutfağa itip, diğer ikisini de salona ittikten sonra mutfağa geçip Savaşla bir şeyler hazırlamaya başladık.
Aldığımız sandviç ekmekleriyle sandviç yaptıktan sonra hepimize birer kupa kahve yaptık. Salondan bağırma sesleri hala geliyordu" Çocuk gibiler" diye alçak bir sesle söylendim, "Sen niye dinlenmiyorsun yaran kötü durumdaydı" "Çünkü o kadar yatmayı sevmiyorum, niye bir zararı mı var?" sessizlik.
Kapıyı açıp camın yanında duran masaya tepsiyi koyup tam oturdukları yerin ortasına geçip " Yeter artık, çözdünüz mü sorununuzu" ikisi de küçük çocuklar gibi kollarını bağlamış küs bir ifadeyle oturuyorlardı. "Almina, baban aradı bu sabah bir konum atacakmış oraya gidecekmişiz büyük ihtimalle şehir dışında bir yer okulların açılmasına iki gün kala tekrardan gelecekmişiz"
"Eeee kalın burada ne oluyormuş buradan da kaçırılmazsınız ya" Savaş o kadar keskin bir bakış atmıştı ki Ceren söylediğine pişman olmuştu. "Bir daha demeyeceğim ben açım nerde sandviçler ya" Ceren gözlerini belerterek Umut'un yanına gelip kafasına çok büyük bir şaplak atıp " Ben senin mideni sikeyim tamam mı" "Bana vurmayı kes artık" " Ayh bıktım ya yemin ederim ne yapıyorsanız yapın, sandviçler masada yemek isteyen gelsin yesin." Sandalyeyi çekip oturup sandviçimi yemeye başlamıştım bir kaç dakika sonra ikiside gelip masaya oturup yemeye başlamıştı. Dışarıda hafif hafif kar yağıyordu, üzerime koltukta duran hırkayı geçirip balkona geçtim.
(Dinleyelim)
Yine bir yolculuk yapacağız, yine başıma bir şey gelecek. Ah be annem keşke kızını görsen o kadar güçlendim ki ama ben gene sensiz ne yapacağım, babam 1,5 aydır yanımda yok ne yapıyor acaba. Anne Seni Çok Özledim...
Hepimiz salonda yatacaktık Umut ile Savaş yerde kurduğumuz yataklarda yatacaktı bizde Ceren ile koltukta yatacaktık. Çok geçmeden uykuya dalmıştık zaten.
Camın kırılma sesiyle irkilmiştik, cam kırılmıştı Savaş ile Umut burada kalın diyerek kırılan balkon camına doğru ilerliyorlardı. "Annem beni kesecek varya" Ceren uykulu ses tonuyla yarı uyanık yarı uykuda halde söyleniyordu. Erkekler elinde kocaman bir taş ile içeri geldiklerinde Savaş direk söze girdi "Biz ikimiz dışarı çıkıp bakacağız evde kalıyorsunuz siz" "Hayırdır ne oluyor sana? O taş sadece size atılmadı hepimize atıldı" Ceren öfke doluydu "Cerene hak veriyorum evde dizimizi kırıp oturamayız bizde geliyoruz."
Umut ile Savaş aralarında üfleşip püfleşiyordu. Onları takmadan hemen Ceren ile üzerimize montlarımızı giyip çıktık. Hava baya bir soğuktu ve her yer kar kaplıydı. "Ben Ceren ile gideyim sende Almina ile git olur mu?" " Uyar bana" hepimiz onayladıktan sonra Savaş ile ben aynı yolda yürümeye başladık. "Nasıl hissediyorsun Savaş?" " Gergin, kararsız sen nasıl hissediyorsun?" "Aynı şeyler, hiç olmadığım kadar gergin hissediyorum. Babamlara haber versemiydik sence" "Şuan onların umurunda değiliz." "Savaş sen gitmek istiyor musun?" "Gideceğimiz yer güzel bir otel ve sadece 3 gün kalacağız o yüzden pek takmıyorum, sende bu kadar takma. Bir mafyanın kızısın böyle şeyler hep olacak"
Bir 5 dakika daha yürüdük, kar fırtınası çıkıyordu yavaş yavaş etraf sislenmişti. Arabanın arkasında gördüğüm silüet çok tanıdıktı Savaşın kolunu tutup ona tam söyleyecekken adam hızlıca kaçmıştı, Savaş adamın arkasından " Buraya gel lan" diyerek koşuyordu. Onların hızına ne kadar yetişemesemde koşmaya çalışıyordum bende.
Adamı gözden kaybetmiştik "Hasiktir off" bağırarak hızlı hızlı adımlar atıyorduk.
Çok geçmeden sokağın ortasında Ceren ile Umut'u görmüştük. Onların yanına gidip olayı anlatmıştık onlar ise masum bir ifadeyle dinlemişti. " Ya olayı ciddiye alır mısınız? Ceren Umut alo"
Tam o an boynumda çok sert bir ağırlık hissedip bayılmamız bir oldu...
---------------------------------------------------------------------------
Amacım bölümsüz bırakmamaktı
Kısa olmuş olabilir özür dilerim..
Bir sonraki bölümde hem iyi hem kötü şeyler olacak
Hepinizi seviyorum sağlıcakla kalın bebişlerim... ❤❤
