DORUK'UN AĞZINDAN
"Doruk duyduğuma göre okuldan atılmışsız." diyen Dilara'ya nefretle baktım. İç sesim kapat o çeneni dedi. Fakat bunu dışımdan söylemek sıkardı biraz.
"Nerden duyduysan yanlış duymuşsun canım, başka bir okuldan burs aldım onun için hazırlanıyorum bu sıralar gitmememin nedeni de bu."
Başka biyer mi? İnşallah bunun neresi olduğunu sormazlar acaba Hazan'nın okulunu söylesem mi? Annem gerçek olduğunu sanmaz inşallah.
"Aaa Doruk senin adına çok sevindim canım. " diyen yengemin sesi kulaklarımı çınlattı.
"Eee söyle bakalım hangi okul bu?"
"Imm şey Üsküdar'da bir özel okul."
"Peki adı neymiş?"
"Özel Üsküdar Anadolu Lisesi. Başarılarımı duyunca bana burs vermek istemişler, bende geri çeviremedim."
Ardından uzun bir sessizlik eşliğinde yemegimizi tamamladık. Annemle göz göze geldiğimde tehtidkâr bakışlarıyla beni süzüyordu. Yaklaşık bir saat sonra Dilara odasına geçmiş amcam ve yengem karşımızda annemle sohbet ediyorlardı. Saate bakmak için telefonu elime aldığımda 1 yeni mesah gördüm.
Kimden: Hazan
"Doruk müsaitsen biraz konuşabilirmiyiz?"
Gözlerim şaşkınlıkla ayrıldı. Bu saatte Hazan benle ne konuşmak isteyebilir ki!
Kime:Hazan
"Konu ne?" mesaj gideli iki dakika olmuştu ki cevap geldi.
Kimden: Hazan
"Çok kötü durumdayım, biriyle konuşmaya ihtiyacım var yanımda olur musun?"
Hazan'nın bu mesajını da görünce içimde bir korku oluşmaya başladı. Hemen tuvalete gidip Hazan'ı aradım.
"Alo Hazan... iyi misin? nerdesin gelicem?"
"Doruk be..ben çok kötüyüm. " dudaklarından bu cümle dökülürken sesi titriyordu.
"Tamam geliyorum canım sakin ol nerdesin sen?"
"Taksimdeyim."
"Tamam sakın biryere ayrılma geliyorum"dedikten sonra aceleyle tuvaletten çıkmamla karşımda Dilara'yı görmem bir oldu. Bu aptal sürekli yoluma çıkmaktan bıkmadı. Hışımla oradan uzaklaşıp salona doğru ilerledim. Annemin kulağına yönelip
"Çıkmam gerekiyor ben gidiyorum 12 olmadan evde olurum" dedim ve hızla ceketimi al8p koşarak merdivenlerden indim. Önüme gelen ilk taksiyi durdurup Taksim'e doğru yola çıktım.
Vardığımızda hemen indim ve Hazan'ı aramak için telefonumu aldım tam arayacaktım ki heykelin altında bir kız gördüm biraz daha yaklaştım evet bu Hazan dı. Onun olduğunu anlayınca koşarak yanına gittim. Beni görünce mutlu olmuş olacak ki hemen boynuma atladı.
"Doruk yanım da olduğun için sana çok teşekkür ederim. Neredeyse 10 kişiyi aradım biri bile bu saatte kalkıp yanıma gelmedi."
O bunları söylerken ne yapacağımı bilemiyordum sadece o güzel kokusunu içime çektim. Boşta kalan ellerim onun belini sardı.
