I Love You Since Then

05

I Love You Since Then
/Chapter Five/

Parang matutunaw ang puso ko dahil sa mga ginagawa at sinasabi niyang ito. Kung totoo man na concern siya sa akin ay hindi ko alam.

Shane, wag lang magpadala sa mga ganyan niya!

"Of course I will take care of myself, you too." Simpleng saad ko, tumango naman siya. "Before I leave, I have a question. Gusto ko lang maging klaro, may kapalit ba 'tong ginagawa mo?" I asked him in a serious tone.

"Yes." Sagot niya.

Napasinghap ako dahil sa sinagot niya. I shouldn't agree with this talaga e!

I knew it, he's really playin—

"Enjoy and relax. Don't think of anything that might stress you.  No one will bother you, neither I, so enjoy. Yon ang kapalit, and lastly. I'll wait until makasakay ka na. Just making sure na magiging maayos ka. Is it okay?"

Oh this man!

I, I'm speechless. I could cry in joy right now pero pinigilan ko. I don't know na may ganito siyang side. How can I resist myself from falling?

I am still dumbfounded kahit nang makasakay na ako ng taxi.  Lahat ng ginawa niya, pabor sa akin. Not even a single one is for him, he wants me to be happy even for awhile.

Hindi ko man alam ang iniisip niya o ang buo niyang pag-uugali, all I can say to him is Thank you na hindi ko man lang sinabi kanina habang kasama ko pa siya.

Ungrateful Faye!

Ako yung tipo ng taong maa-appreciate kahit ang pinakamaliit na magagawa mo. That's the first reason why I obliged as my parents say without hesitation.

I've learned that from them. Always be grateful.

Pero hindi man lang ako nakapag-thank you say kanya.

Dahil biglaan ang planong ginawa ay tinawagan ko na lang si Patty, my bestfriend to help me up. Agad naman nitong sinagot ang tawag ko.

Thank Goodness!

[Oy Shane! Kamusta ang kasal?]

Nagpakawala ako ng malalim na buntong-hininga. Gusto ko sanang huwag munang isipin ang tungkol don pero mukhang mahihirapan ako.

"Can I come over dyan? I'll explain na lang kung bakit kapag nandiyan na ako."

I hope na pumayag siya.

[Sige ba! Kailan? May problema ba?]

"Babyahe na ako ngayon."

[Sige sige alam mo naman kung ano ang daan diba? Ingat ka ha!]

"Salamat Pat, tatawag ulit ako kapag malapit na ako. Really, thanks a lot." I'm smiling as if she's in front of me and gonna see it.

[Walang-anuman yon. Ikaw pa ba, you're my bestfriend remember? I'll wait for you, okay? Be safe.]

Pagkatapos ng halos tatlong oras na byahe sa barko ay nakarating din ako sa isla nila Pat. Madalas ako dito noon kahit ng bata pa lang ako kaya dito ko napili na mag-stay muna.

Patricia Lianco is my bestfriend ever since, na meet ko siya noong unang bakasyon namin sa isla nila. She is nice and kind and also happy to be with. Komportable ako kapag siya ang kasama ko.

And 'til now, we're still bestfriends. I'm so glad. Ayaw niyang magtungo sa Manila dahil maayos naman na daw ang lagay niya sa kung nasaan siya ngayon.

Kung ako din naman ang nasa posisyon niya, ganon din ang paniguradong nasa isipan ko.

Ilang sandali pa ay narating ko na din muli ang isla.

Nang lumapat ang aking mga paa sa puting-puti na buhangin ay agad kong nailibot ang paningin sa aking paligid. Dumampi sa aking braso ang sariwang simoy ng hangin.

May mga iilan lamang akong taong nakikita, siguro dahil hindi pa naman summer.

"Bes!"

Napalingon ako at nagulat ng tumalon sa akin si Pat sabay yakap ng mahigpit. Ginantihan ko naman ang yakap niya.

"Oyy grabee! I missed you Shane! Omg! You're really here!"

Napangiti naman ako, "Namiss ko din 'tong isla." Pang-aasar ko, bumitaw siya sa pagkakayakap at ngumuso sa sinabi ko. Tumawa lang ako at niyakap siya ulit. "I miss you a lot." Saad ko.

"Tara na, matagal panigurado ang naging byahe mo." Iginiya niya ako patungo sa main entrance ng isla.

"Redang Bay Resort"

May ilang taon na din ng huli kong punta dito pero hanggang ngayon ay patuloy pa rin akong namamangha sa ganda ng lugar na'to.

Mula sa puting buhangin na pinong-pino, sariwang hangin, at pati ang paraan ng pakikisalamuha ng bawat tao na naririto, paulit-ulit mo talagang babalikan.

"May gusto ka bang kainin?" Tanong sa akin ni Pat ng nasa loob na kami ng bahay nila.

They do have a such big home. Mansyong matatawag but they are still humble and kind to all. Kaya mahal na mahal sila ng mga naninirahan dito. Bakasyunan ito pero may mga taong matagal na naninirahan dito malibang sa kanila Pat.  And those people live here free.

"Shane? Omo, you're here!" Sinalubong ako ni Tita Paige ng isang mahigpit na yakap.

Masyado na akong nao-overwhelmed sa pagwelcome nila. I wanna cry!

"Kumain ka na ba? Anong gusto mong kainin? We'll prepare it."

"Ma, I'm asking that same question sa kanya." Sabad ni Pat, natawa naman kaming tatlo.

"Ganon ba? Halina kayo at kumain muna tayo. Manang!" Pagtawag niya sa isang tauhan na naroon.

"Yes po Mam?" Agad naman na nagtungo sa gawi namin ito.

"Ma, tawagin niyo lang po kami if it's ready. Ililibot ko lang po si Shane." Pumayag naman si Tita kaya hinila kaagad ako ni Pat patungo sa kung saan.

Now, it's interview time! I know Pat very well.

Happy Reading:)

__________________________________________

A/N: COMMENT what you think sa chapter na ito mga vro! VOTE is as well highly appreciated, LOVELOTS ❤️☺️

Follow my social media accounts and let's be friends:)

Instagram: maxineee_05