yürek yangınım (texting)

bölüm 1

0546: bize bir şans verir misin?

Miray: anlamadım?

0546: zeki kızdın aslında sen ne oldu?

Miray: söylediğini anladım

Miray: cesaretini anlamadım?

0546: Sevdiğim kadın için her zaman cesaretim var

Miray: karşıma çıkmaya yüreğin yok galiba

0546 çevrimdışı

Miray: bende öyle düşünmüştüm :)

Miray çevrimdışı
0546 çevrimiçi

0546: karşına çıktığımda kaybedeceklerimi bilseydin yinede umrunda olmazdı

0546: ama güzelim, beni sevdiğinden emin olduğumda kaybedeceklerim benimde umrumda olmayacak
Görüldü☑☑

Gördüğüm mesaja cevap vermemiştim daha doğrusu verememiştim. Kimdi bilmiyorum ama dalga geçtiğine eminim. Hem beni kim sevecektiki? Oflayıp yatağıma uzandım. Odamın kapısı açıldığında derin bi nefes aldım

"Kaç kere diyeceğim ya şu kapıyı çalmadan girmeyin diye!"

Abim sırıtarak bana bakıyordu

"Yemek yiyeceğiz hadi gel sinirli ördek"

Kaşlarımı çatıp kollarımı göğüsümde bağladım

"Gelmeyeceğim işte, hem ben seninle konuşmuyorum sende konuşma benimle"

Abim odadan çıktığında ofladım. İnsan biraz barışmak için çabalardı değil mi? Kapım tıklatıldığında garipsedim.

"Gel"

Arın kafasını uzattığında güldüm. Arın abimin en yakın arkadaşıydı.
Kapıyı kapatıp dolabıma omzunu yaslayıp ellerini ceplerine koydu.
Yeşil gözlerini mavilerime dikti

"Abine küsüp yemek yemeyecekmişsin?"

Kollarımı tekrar bağlayıp kafamı çevirdim

"Evet öyle"

Derin bir nefes alıp yatağa yaklaştı.

"Bu onun umrunda bile değil miray, o yemeğini yiyor sen sadece kendini cezalandırıyorsun"

Hırsla ona döndüm

"Sanane bundan! Git sende ye yemeğini yemeyeceğim işte! Söyle ona bir dahada konuşmayacağım onunla"

Kaşlarını çatıp bana baktı

"Moralin bozulsun diye söylemedim, ama onun umrunda değilse neden küsmeye devam ediyorsun ki?"

Kollarımı yenilgiyle indirdim. Gözlerim dolmuştu

"Ne yapayım o zaman? Kırıldım işte"

Derin bir nefes alıp ayağa kalktı

"Eğer onun umrunda değilsen sende umursama"

Kapıya yaklaştığında bana döndü

"Buna yemek yemeye gelerek başlayabilirsin"

Gülümseyip çıktı.
Nasıl umursamayacaktım ki? Herkesin önünde beni azarlamıştı kalbimi kırmıştı üstelik umrunda bile değildi. Arın haklıydı madem beni umursamıyordu ben neden umursayacaktım ki?
Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Saçımı at kuyruğu yapıp üstüme gri eşofmanımı ve kısa tişörtümü giydim. Aşağıya indiğimde gülüşme sesleri geliyordu. Ben yukarda kendimi paralarken o gülüyordu. Burukça gülümsedim. Kendime yemek alıp masaya oturdum. Abim, babam annem ve abimin arkadaşları Mehmet ve Arın bana bakıyorlardı. Hiç birine bakmadan yemeğimi yemeye başladım.