yürek yangınım (texting)

40. bölüm

O kadar çok babası öldüğü için mesaj aldımki kitabın gidişatını etkileyecek olsa bile değiştirdim. Sizi kıramadım yine 🖤🖤

"Kapatmışlar dört bi yanımı ellerimden tutan yok"

İYİ OKUMALAR BONİBONLARIM
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Arın'dan
Miray bayıldığında doktor dahil hemşireler anında müdahale etmişti. Eslem hanım oğuz doktorlarla tartışırken hemşirenin arkasından mirayın yanında gittim. Murat beyin ölmesi beni şoka soksada miray için şoku atlatıp onun peşinden gidiyordum. Miraya sakinleştirici ve serum taktıktan sonra hemşire odadan çıkmıştı. Mirayın anlını öpüp ameliyathanenin önğne doğru yürümeye başladım

MİRAYDAN

Uyandığımda beyaz tavanla bakıştım. Aklıma gelen şeylerle ayaklanmaya çalıştım. Benim babam ölmüştü
Yanımdan gelen sesle o tarafa baktım

"Miray sakin ol"

" arın babam-"

Gülümsemeye çalıştı

" sen bayıldıktan hemen sonra tekrar kalbi atmaya başladı. Serumun bitsin gidelim yanına tamam mı?"

Benşm babam ölmemişmiydi? Hızla kafamı sağa sola salladım

"N-ne? Ba-babam ölmedi mi?"

Yanağımdan öpüp gülümsedi

" ölmedi yavrum seni bırakırmı baban?"

" b-bırakmaz doğru. Arın onu görmem lazım"

" serumun bitsin gideceğiz"

" hayır arın şimdi gidelim lütfen "

İç çekip anlımdan öptü

" lanet olsun doldurma gözlerini. Kıyamıyorumki anasını satayım"

Kendi kendine mırıldandıktan sonra tekrar konuştu

"Gülüm ben hemşireyi çağırıp geliyorum"

Kafamı evet anlamında salladığımda ayaklanmıştı.
Beş dakika sonra arının ardından hemşirede gelmişti
Hemşire yanıma gelip serumu çıkarttıktan sonra arının yardımıyla babamın olduğu odaya doğru yürümeye başladık. Ayakta duracak halim yoktu. Arın belimden tutup bana destek oluyordu.
Odaya girdiğimde babamı oksijen maskesiyle ve makineye bağlı halde gördüm. Hıçkırarak yere çöktüm. O kadar korkmuştumki onu kaybettim diye.
Arın yanıma çöküp kulağıma fısıldadı

" baban uyandı miray bu halde onu daha çok üzüyosun. Lütfen toparla kendini onun şuan desteğe ihtiyacı var, sana ihtiyacı var"

Kafamı sallayıp göz yaşlarımı sildikten sonra ayağa kalktım. Babamın yanına adımlayıp yatağının yanına çöküp elini ellerimin arasına alıp öptüm

"Babacım"

Bu hareketimle babamın gözünden yaş aktığında elimle sildim

"Benim için güçlü kal olur mu? İyi olacaksın sakın korkma. Elimden ne geliyorsa yapacağım"

Arına döndüm

"Annemler nerde"

" baban onları görmek istemiyor"

Kaşlarımı çattım ne olmuştu evde babamı bu kadar öfkelendirecek ne yapmışlardı hiç bilmiyordum ama iyileşir iyileşmez hepsiyle yüzleşeceğimden emindim. Ben düşüncelere dalmışken
Doktor kapıyı tıklatıp içeriye girdiğinde ayaklandım.