Arınla bir kaç saat uyuduktan sonra ben eve gelmiştim. Hala evde kimse yoktu. Arının aklında ne vardı bilmiyordum ama içimden hiç iyi şeyler olmayacağına dair sesler vardı. Arın çok sinirliydi haklı olarak. Bende öyleydim ama bu oyunlar bana göre değildi. Ne yapacağımı bilmiyordum. Arınada söz vermiştim. Kapı sesi ve babamın sesi geldiğinde odadan çıkıp aşağıya indim.
Başım dönüyordu.
"Baba!"
Babam bana bakıp gülümsemeye çalıştı
"Güzelim? Neden uyumadın "
İç çektim
"Uyku tutmadı"
Üzgünce bana bakıp yanıma adımladı
"Baba seninle bi şey konuşmak istiyorum"
"Tamam gel konuşalım"
Annem salona geçerken babamda salona ilerleyeceği sırada kolundan tuttum
"Konu biraz özel baba, yalnız konuşabilir miyiz?"
Kafasını sallayıp merdivenlere yöneldi
"Tamam gel bakalım"
Odama geldiğimizde yatağıma oturdu bende yanına oturdum
"Baba, ben şirkette işe başlamak istiyorum. Hem sende çok yoruluyorsun işleri öğrenmeye başlarım. Hemde evde kalamıyorum artık boğulacak gibiyim. Kafamı dağıtmak istiyorum"
Elimi tutup gülümsedi
Heyecandan titriyordum üstelik başım fena halde dönüyordu
"Kızım okulun daha bitmediki senin. Ne yapacaksın şirkette? İstersen yurt dışına gönderebilirim seni"
Kafamı hızla iki yana salladım
"Baba yanında işleri öğrenmek istiyorum. Sekreter gibi düşünebilirsin"
Biraz düşündükten sonra kafasını salladı
"Peki, benim sekreterimle beraber başlarsın işe, toplantılarda yanımda olursun. İşler nasıl yürüyor bakarsın olur mu?"
Bir açık kapı bırakmıştı sonunda
Rahat bir nefes alıp gülümsedim
"Tamam babacığım yarın giderken benide alırsın olur mu?"
Ayağa kalkıp gülümsedi
"Sekizde hazır ol o zaman"
Yüzüm düşsede kafa salladım. Sekiz neydi yahu? Horoz muyum ben uykum geldiğinde telefondan mesaj sesi geldi
Mirhan: seni almaya geliyorum hazırlan
Kaşlarımı çattım
Miray: arın konuştuk ya biz, hani babamlara barışmadığımızı söyledim?
Miray: hatırladın mı sevgilim
Mirhan: yavrum lütfen
Mirhan: uyuyamıyorum
Mirhan: gizlice gideceğiz babanlardan gizli çık evden
Ofladım.
Miray: aşağıda bekliyorum seni
Ayağa kalktığımda yine başım dönmüştü. İyi hissetmiyordum. Üstümü umursamadan telefonumu alıp sessizce odamın kapısını açtım. Odadan çıkıp kapımı dıştan kilitledim. Yavaş adımlarla merdivenden inip bir süre etraftaki sessizliği dinlemeye çalıştım. Hiç ses gelmiyordu. Tekrar yavaş adımlarla evden çıktım. bahçeden çıktığımda karşı kaldırımda arını gördüm. Duvara yaslanmış beni bekliyordu. Hızlı adımlarla yanına gittim. Kaşlarını çatarak bana baktı. Elimden tutup yürümeye başladı bir yandanda bana söyleniyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yürek yangınım (texting)
Teen FictionMiray: senin değilim? Sevgilim falansında benim mi haberim yok. 0546: sevgilin olsaydım eğer seni sahiplendiğimi düşünürdün ben seni sahiplenmiyorum 0546: ben seni benimsiyorum 0546: ve bunu sevgili olduğumuz için değil seni sevdiğim için yapıyoru...
