I looked into your eyes

Hoofdstuk 20: David Bennett

Iedereen heel erg bedankt voor de 1K!!! 🎈🎈🎉🎉 Ik had niet verwacht dat het zo snel zou gaan, bedankt!!

'Kom je?' Vraagt David. Ik heb de hele dag op zijn bank gelegen, terwijl hij heeft gewerkt. Ik kom omhoog en zie hoe hij de laatste dingetjes van zijn bureau in zijn tas stopt. 'Waar gaan we heen?' Vraag ik. Ik kom van de bank af en loop naar hem toe. Het uitzicht vanaf zijn kantoor is nu nog mooier. Vanochtend was de lucht helderblauw. Nu is de zon aan het ondergaan en is de lucht mooi gekleurd in oranje, roze en blauw. 'We gaan naar het hotel om jouw spullen te pakken.' Het sleept de tas van zijn bureau en houdt hem in zijn hand. 'Wat?' Stuurt hij mij weg? Hij lacht, 'Wat kijk je bezorgd.' 'Ja uhm.. waarom wil je dat ik mijn spullen pak?' Ik sta er onzeker bij. 'Ben je bang?' Vraagt hij. Ik knik. Hij grijnst, 'Heb ik jou zo erg de grond in gestampt dat je nu nog steeds bang voor mij bent.' Onverschillig haal ik mijn schouders op. 'Eigenlijk wel.' 'Waarom? Dat is toch nergens voor nodig.' 'Maar waarom wil je dan dat ik mijn spullen pak?' Hij legt zijn hand op mijn wang en lacht,'Ik neem je mee naar mijn huis. Je betaald veel te veel voor zo'n hotel in het centrum.' 'Oh maar eh.. Noah is er ook. Ik kan hem niet zomaar in de steek laten.' 'Geen probleem,' zegt hij. 'Neem Noah mee.' Mijn gezicht klaart op, 'Meen je dat?!' 'Ja tuurlijk. Hij is tenslotte de reden dat jij nu voor mijn staat.' 'Jij bent zo slecht helemaal nog niet.' Hij lacht, 'Pas maar op. Straks bedenk ik mij nog.' 'Nee! Kom we gaan.'

~~~

David is buiten in de auto blijven wachten terwijl ik naar de hotelkamer ga. Elke keer wanneer hij met mij praat, leer ik hem beter kennen. Wie had gedacht dat de man die ik intens haatte, mij nu uitnodigt in zijn huis! En ik mag zelfs mijn vriend meenenem. Enthousiast gooi ik de hotelkamerdeur open nadat ik het pasje ertegenaan hield. 'Noah!' Opgewonden strom ik naar binnen. 'Noah?' Ik kijk de kamer rond. Het ziet er netjes uit, te netjes. Het is alsof er nog niemand in heeft geslapen. Het ziet eruit zoals elke hotelkamer, wanneer je er voor de eerste keer in naar binnen loopt. Terwijl hoe wij vanochtend de kamer achterlieten, was alles behalve netjes. Alleen mijn spullen liggen netjes op het bureau. 'Noah?' Hopeloos trek ik de deur van de badkamer open. Ook al is de kans klein dat hij daar is. Het enige wat er van Noah is in de badkamer, is zijn geur. Zijn parfum komt mij vriendelijk tegemoet. Shit... Sloffend loop ik naar het bed en ga ik erop zitten. Tevergeefs besluit ik om hem te bellen. *Tuut.. tuut.. tuut..Het nummer dat je probeert te bellen is niet bereikbaar...* Shit! Hij is weg! Wacht.. misschien is hij ook wel naar een andere hotelkamer gegaan! Ik spring op van het bed en ren de kamer uit. Ik heb geen zin om op de lift te wachten, dus sprint ik via de trap naar beneden. Uitgeput sta ik hijgend bij de balie van het hotel.

'Would you like some water miss?' De vrouw achter de balie kijkt mij vriendelijk aan. 'No..no.. Is— is my friend still here? We shared a room.' 'What is your name?' 'Uhm.. he booked the room.. uh...' Shit.. wat is nou de achternaam van Noah?! Hoe heette Josh ook al weer van achter... Josh, Josh Breuckelen! 'Breuckelen.' Antwoord ik haar. 'Alright.' Ze richt haar blik op de computer en klikt dingen aan. 'Yes, your friend checked-out this morning.' 'Are you sure?' 'Yes.' Ze knikt erbij. Nooo... 'He orderd a taxi to take him to the airport.' 'Oh.. Thank you...' Teleurgesteld sleep ik mijzelf weg bij de balie. Dus Noah is terug naar Nederland gegaan, zonder mij...

'Hè, waar is Noah?' Ik stap bij David in de auto. 'Hij is er niet.. hij is terug naar Nederland.' Ik doe mijn gordel om. De auto begint te rijden. David zit naast mij, hij rijdt zelf niet. Daarvoor heeft hij een chauffeur. Ik staar uit het raam. Hoe kan hij mij zo hebben achtergelaten. Dat is niet eerlijk! Je kan je vrienden niet zomaar achterlaten. En dan laat hij mij ook nog eens achter in een onbekend land!

'Layla?' 'Hmm?' Chagrijnig draai ik mijn hoofd om naar hem. 'Ik ga je nu iets vertellen. Je moet zelf maar bepalen wat je ermee doet. Als je hierna weg wil mag dat, ik ga je niet tegenhouden. Maar je kan er niet met andere over praten. Daarvoor heb je het contract getekend. Doe je dat wel, dan weet ik niet of ik je nog kan helpen.' Wat? Waar heeft hij het over? 'Daaf, wat ga je mij vertellen?'

'Ik wist niet wie je was toen ik begon met lesgeven.' 'Okee..' Waar gaat dit heen? 'Maar toen je binnenkwam herkende ik je gelijk.' 'Waarvan herkende je mij?' Ik kan mij niet herinneren dat ik hem eerder heb gezien. Zo iemand zou ik toch wel onthouden. 'Vroeger toen je nog in de horeca werkte. Ik at vaak in je restaurant. Ik zag je lopen en hoe je met de gasten omging, zelfs de vervelende. Je was altijd aardig en had een glimlach op je gezicht.' 'Dus je kende mij al?' Vraag ik verbaast. 'Nee, ik had geen idee dat je bij mij in de klas zou komen. Ik bewonderde je altijd, je was altijd zo aardig tegen mij. Maar ik wist niet wie je was, laat staan dat je de opleiding tot PA deed.' Wacht... Er komt een vage herinnering naar boven. Alle herinneringen die ik heb aan de bistro heb ik proberen te vergeten. Maar nu hij dit zegt.. er komt iets naar boven.
'Was jij altijd samen met een zakenpartner, eentje die altijd naar buiten ging om een sigaar te roken?' David lacht, alsof hij het zich weer herinnert. 'Ja, dat was klopt. Je bediende ons vaak.' 'Wat!' Verbaast sla ik mijn handen voor mijn mond. Mijn wangen worden rood. 'Je maakt een geintje!' Roep ik. Hij schud zijn hoofd, 'Het is echt waar.' O shit.. wat gek... dit had ik niet verwacht. 'Maar waarom is dit zo erg dat ik er niet over mag praten?' 'Baby, dit was niet het erge, dat komt nog.'

~~~

De rest van de rit heeft hij het er niet meer overgehad. Dat kon ook niet, omdat hij gebeld werd. Hij zat alleen maar te praten aan de telefoon. Het duurde echt 20 minuten voordat hij klaar was, maar toen waren we aangekomen bij zijn huis. En over zijn huis gesproken!
Voor je het terrein opkan is er eerst een automatisch hek waar je doorheen moet. Dan is er een superlange oprit. Wel vet mooi. Aan de zijkanten van de oprit staan bomen en daar tussen in staan weer lantaarnpalen. Er is ook een mooi grasveld bij. En dan kom je bij het huis. Het is immens. Ik had het idee dat ik bij de Koninklijke familie kwam! Het is wit van de buitenkant en het heeft meerdere verdiepingen. Als je binnenkomt hangt er een kristallen kroonluchter aan het plafond. Dat is ook het eerste wat je opvalt wanneer je binnenkomt. Niet alleen dat, maar nadat ik de buitenkant van het huis had gezien, had ik verwacht dat het ook wit van binnen zou zijn. Maar het tegenovergestelde is waar. De trap, de pilaren zijn zwart. De vloer is bruin. Je zou denken dat het lelijk is, maar door de kleuren combinatie is het echt industrieel. Ik heb nog niet alles van het huis gezien. Maar de keuken is super groot, het heeft echt een chill keukeneiland en in de tuin is een zwembad. Al vraag ik mij af hoe vaak hij daar in gaat.

'Ik heb dit huis vorig jaar laten bouwen, wat vind je ervan?' Hij schenkt mij ondertussen een drankje in. Ik heb geen idee wat, maar het kwam uit een chique fles. We zijn nu in de keuken, ik zit aan het eiland, hij staat ervoor. 'Mooi, ik ben er helemaal ondersteboven van en ik heb nog niet eens alles gezien!' Hij lacht en schuift het glas naar mij toe over het keukeneiland. Ik van hem met mijn hand. 'Wat is het?' Vraag ik. Ik breng het glas naar mijn mond. 'Proef maar.' Zegt hij. 'Niet voordat hij zegt waarover ik mijn mond moet houden.' 'Oké fair.' Hij loopt naar mij toe en gaat op de barkruk naast mij zitten.
Hij kijkt mij diep in de ogen aan.
'Bennett Int. is meer dan zaken.' Hij pakt het glas uit mijn handen. Hij gaat met zijn vinger langs de rand van het glas, herhaaldelijk. 'Meer dan zaken? Dus doen jullie ook vastgoed?' 'Wat zou je doen als ik zou zeggen dat David Bennett niet mijn officiële naam is?' 'Huh, waar heb jij het over?'

'Ik ben geboren in Engeland, daarom heb ik ook de Britse nationaliteit. Alleen ben ik van Franse afkomst, mijn ouders zijn beide Frans. Mijn naam is daarom dan ook Brice DuBois.' Wat... Met open mond kijk ik hem aan. Wat zegt hij eigenlijk allemaal. 'Ik— ik snap het niet...' Waarom heeft hij überhaupt twee namen. Is een van de namen symbolisch bedoeld?
'Je hebt vast wel eens van de Italiaanse maffia gehoord.' 'Uhu.' In trans knik ik. 'Begrijp het niet verkeerd, ik werk echt voor Bennett Int. en we doen ook zaken. Legaal. Maar soms doen we ook bepaalde zaken.. iets minder legaal.' 'Wow, wow.. probeer je nou te zeggen dat je bij de maffia zit...?' Hij lacht, 'Het is een familie bedrijf en wij zijn aan het hoofd.'

Hopelijk vond je het een leuk hoofdstuk
Xx