I looked into your eyes

Hoofdstuk 7: Girl problems

Maandag 9 september...

Nog steeds in mijn hoofd met het gesprek van afgelopen zaterdag, zit ik in de klas. Anne zit naast mij, ze kijkt naar kamers online. Dit is de laatste week op school, hierna gaat iedereen naar zijn stage voor minstens 11 maanden. Bizar eigenlijk wel, de tijd gaat zo snel als je er niet op let.

'Iedereen naar mij kijken.' Roept Bennett die voor de klas komt staan.
'Hmpf, narcist.' Hoor ik Anne mompelen. Het was redelijk in haarzelf, dus ik weet niet of ik het goed hoorde.
'Wat zei je?'
'Huh?' Ze kijkt mij aan. Het is net alsof ik haar wakker maakte uit haar dagdroom.
'Nee, gewoon een Anne joke. Is niks.'
'Owh okee.'

'Goed opletten. Vandaag ga ik de mensen opnoemen die geselecteerd zijn voor een stageplek bij mij. Hoor jij je naam niet omdat je niet oplet, dan heb je pech, ik noem ze maar 1 keer. Als ik je naam überhaupt niet noem, mag je naar huis gaan. Is er iemand te sloom geweest om niet te begrijpen wat ik net heb gezegd?'
Hij speurt de klas af. Niet dat er iemand nu nog zijn hand zo opsteken.
'Goed dan ga ik nu de namen opnoemen. Fleur, Merel, Richard, Thomas, Sterre—'

'Pff, natuurlijk noemt die Fleur als eerst.' Fluister ik naar Anne. 'Hmm.' Antwoordt ze afwezig terug. Zij let natuurlijk wel op of haar naam word genoemd. Ik hoop het eigenlijk wel. Anne heeft er hard voor gewerkt. Ik zeg niet dat ik niet hard heb gewerkt, anders zat ik hier nu niet.

'Tom, Marit, Anne-Louise, Olivier, Thijs—-' gaat hij verder door.
'Yes! Ik ben door!' Ineens voel ik de warme armen van Anne om mij heen.
Oh tuurlijk, Anne heet officieel Anne-Louise, maar dat was te kakkerig. Dus noemt iedereen haar altijd Anne. Haha lol.
'Ahh, gefeliciteerd meid! Ik wacht beneden in de kantine op je oke?'
Opgewonden knikt ze.
Een stroom mensen verlaat al het lokaal. Ik ga achter hun aan lopen.
Ik haal mijn tas van de grond en sta op.
'Succes!' Moedig ik Anne extra aan. Ik steek mijn duim naar haar op.
Ze maakt met haar vingers een hartje.
Ahh, hopelijk krijgt zij de stageplek.

Ik sluit mij aan bij de groep mensen die het lokaal verlaat.
'De Bruin.' Houdt zijn stem mij tegen. 'Ja?' Voorzichtig draai ik mij om. Wat heb ik nu weer verkeerd gedaan?
'Waar ga je heen?'
Ik wijs met mijn duim naar de deur. 'Naar buiten meneer.'
'Ben je doof.'
Ik snap niet waar hij naartoe wilt. 'Nee meneer.'
'Ik heb jouw naam genoemd.'
'Huh? Nee dat moet een fout zijn geweest.'
'Zeg jij nu dat ik mijn werk niet goed doe? Dat ik inconsequent te werk ga?'
Mijn wangen kleuren rood, 'Nee meneer, dat bedoelde ik niet.'
'Zo klonk het anders wel.' Zegt de mega irritante stem van Fleur. Wat bemoeit zij zich er nou weer mee.
'Ga terug op je plek zitten en luister dit keer wel naar mij. Als het niet te moeilijk is.'
'Oke...' als verlamd ga ik weer naast Anne zitten.
Ze kijkt mij apart aan. Ik kan nu niet uitmaken of ze boos kijkt, of dat ze zich aan het focussen is.

'Jullie gaan naar de gang. 1 voor 1 komen jullie bij mij en houden we een sollicitatie gesprek. Aan het einde van alle gesprekken zal ik duidelijk maken wie het is geworden. Vragen.'
Niemand steekt er zijn hand op. 'Goed. Thomas wij beginnen, de rest opdonderen.'

~~~~

Anne en ik zitten aan een tafel in de gang te wachten. Er is al een uur verstreken. Er zijn al een paar mensen aan de beurt geweest. Het verschilt per gesprek hoelang het duurt. De ene is er na 10 minuten al weer uit en de ander die zit er voor een goede 20 minuten.

'Heey girls!' Een te opgewonden meisje verschijnt aan onze tafel.
'Wat. Is. Er. Fleur.' Anne is mij voor. Ik had geen idee dat ze Fleur net zo irritant vind als ik.
'Ja niet lullig bedoelt ofzo, maar waarom ben jij ertussen.' Ze kijkt mij aan. 'Niet dat ik denk dat je het gaat halen,' voegt ze er snel aan toe. 'Ik snap gewoon niet helemaal waarom hij jou heeft gekozen.
Mijn lichaam vult zich met woede.
'En ik snap niet waarom jouw ouders geen abortus hebben gedaan!'
Anne kijkt mij aan met grote ogen, Fleur ook. Het lijkt erop of ze iets wil zeggen, maar dan word haar naam geroepen.
'Oops, ik ben aan de buurt. Zie jullie later!' Huppelend loopt ze weg.
Geïrriteerd blijf ik achter.