I looked into your eyes

Hoofdstuk 3: Gênant

Note: Ik heb haar naam van Lauren naar Layla veranderd

'Ga je mee naar Coffee and Tea?' vraagt Anna. We lopen samen naar de bushalte. Coffee and tea is een plek waar wij vaak heen gaan. Je kan het vergelijken met een Starbucks, alleen dan veel goed koper. Het is ook een chille plek om je huiswerk te maken.

Een lange zucht verlaat mijn mond. 'Ik kan niet,' antwoord ik balend. 'Hoezo niet?' Ondertussen is ze in haar portemonnee opzoek naar haar ov.

'Heb je niet gehoord wat Bennett zei? Ik moet een verslag schrijven van mijzelf in 4000 woorden!'

Anne lacht, ze kijkt mij aan met haar pretoogjes.

Geïrriteerd kijk ik haar aan. Heb ik iets gemist?

'Lay.. 4000 woorden zijn echt niet genoeg om jou te kunnen beschrijven!'

'Oh hou toch op!'

We lopen verder. Anne loopt naast mij te glunderen en ik loop naast haar te balen. Je zou ons kunnen vergelijken met een stralende zon en een donkere regenwolk.

'Anne!' roept iemand haar. Ik kijk zoekend rond naar de persoon die haar naar riep. 'Oh het is Josh!' zegt Anne enthousiast. Dan zie ik ook dat het Josh is. Hij zwaait uitbundig naar ons.

Josh is de vriend van Anne. Ze gaan met elkaar sinds het eerste leerjaar. Hij doet een andere opleiding, maar ze zagen elkaar steeds in de gangen. Anne kon nooit ophouden over die ene knappe jongen uit 1A. Ze zwijmelde helemaal weg bij het idee dat hij 1,85 was, zijn bruine beach boy hair, met een beetje krul. Zijn intens mooie prachtige groene ogen. Haar ogen konden nooit van zijn lichaam afblijven. Dat mooie getrainde en gespierde lichaam. En dan zijn lach, wanneer hij lachte dan was dat het allermooiste wat er was.
Uhm... dit zijn allemaal haar woorden. Ik bedoel hij is zeker geen lelijke jongen. Dus raad maar eens hoe verbaast wij waren toen we erachter kwamen dat hij bedrijfskunde studeerde. Wij dachten allebei aan een sportopleiding.

'Wie is het mooiste meisje ter wereld?'
Josh komt met open armen op Anne afgelopen. Hij heeft een grote glimlach op zijn gezicht. Het is mij opgevallen dat hij nooit stopt met lachen als die met Anne is. Het is echt lief.

'Ahw, babe..' antwoordt ze zwijmelend. Ze legt haar hand op d'r borst en kijkt hem blozend aan.
'Layla natuurlijk!' Roept hij.
Huh, wat?
Totaal onverwachts ontwijkt hij Anne en loopt regelrecht naar mij toe.
Voor je kaas kan zeggen, voel ik zijn warme armen om mij heen als een soort deken.

'Babe!' Roept Anne verbaast. Dit hadden we beide niet zien aankomen. Josh laat mij los. 'Grapje schatje... jij bent het liefste meisje ter wereld.'
'Hmpf..' ze slaat haar armen over elkaar en kijkt stug de andere kant uit.
Even kijk ik naar Josh, ik kan zien dat hij zich wel vermaakt.

'You are my sunshine, my only sunshine...' zingt Josh.
Ahw, dat is zo lief.

'Jaja, tis al goed.' Zegt Anne.
'Ga je met mij mee?' Vraagt hij dan.
Anne knikt.

De bus naar komt aanrijden. Als Anne met Josh mee gaat, dan moet ze een andere bus hebben.

'Zie je morgen!' Zwaai ik naar hun.
Anne zwaait terug, 'Dag poepie!'

De bus stopt. Ik loop ernaar toe. Er stappen een paar mensen uit. Wanneer ik zeker weet dat iedereen eruit is, stap ik in.

'Goedemiddag!' Begroet ik vriendelijk de buschauffeur. Hij geeft een vriendelijk knikje terug. Dan loop ik verder de bus in.

Aii, het is best druk. Ik hoop dat ik niet hoef te staan. Oké, het is maar 10 minuutjes rijden, maar dat zijn dan toch weer 10 minuten staan. En na zo'n dag als vandaag moet ik echt even zitten.
O shit! De bus begint te rijden. Ongemakkelijk probeer ik mijzelf vast te pakken aan zo'n stang voordat ik voorover val. Dat zou een beetje akaward zijn geweest.
Voorzichtig loop ik verder. Oké, de eerste lege plek die ik zie, ga ik op zitten!