I looked into your eyes

Hoofdstuk 4: Noah

Woensdag 4 september....

'Niet?!' Vol ongeloof kijkt Anne mij aan. Haar ogen rollen nog net niet haar hoofd uit. Ondertussen roert ze met haar lepel in het bekertje soep dat ze vasthoudt. 'Jackson stond in je voortuin?!'
Pijnlijk knik ik. 'En toen?! Wat deed je toen!' Vol spanning neemt ze een slok.

'Niks, ik heb hem weggestuurd.'
'Nee...' teleurgesteld kijkt ze mij aan.
'Wat had ik dan moeten doen?'
'Hem naar binnen vragen, praten met hem.'
Is ze nou serieus?
'An, je weet zelf ook wel wat er gebeurd is. Met hem praten veranderd niks.'
'Hmm ja dat is zo...'

We lopen de kantine uit. Onze eerst les van de dag begint zo, maar Anne moest nog per se iets halen.
'Ow, wacht. Ik moet hier ook wat halen.'
Heh?
Ze wijst naar de automaat, waar ze al naartoe loopt.
Als een trouw hondje loop ik achter haar aan.
Terwijl zij geld in de automaat stopt, kijk ik haar judgend aan.

Schuldig kijkt ze weg.
'Wat is er?' Vraagt ze alsof er niks aan de hand is.
'Ik dacht dat je aan het dieeten was.' Met mijn armen over elkaar kijk ik haar streng aan.
'Uuuhm...'
Ze haalt haar chocoladereep uit de machine.
'Jaa.. maar ik ben ongesteld. Laat mij!'
Ik lach, 'Smoesjes.'
'Kom nou maar, straks komen we nog  te laat voor de les.'
O ja, de les wil je echt niet missen.

~~~~

'Is het nog gelukt met jouw 4000 woorden essay?' Anne en ik zitten achterin de klas. Zodat Anne in alle rust haar eten kan opeten.
'Ik heb mijn best gedaan.'

Meneer Bennett die vooraan in de klas staat, begint de les. Ik zou nu moeten luisteren maar dat ben ik niet van plan. Door hem heb ik maar drie uurtjes slaap kunnen hebben vannacht. De eerste reden omdat hij waarschijnlijk bij mijn huis is geweest en mij enveloppe met geld heeft terug geven. Ik weet niet zeker of hij het was. Maar zijn handschrift leek er wel op. De tweede reden zijnde is dat ik een heel essay moest schrijven over mijzelf wat natuurlijk heel veel tijd innam. En de laatste reden, die pitch. Nee hoor voor meneer was een essay niet genoeg, gooi er gelijk een pitch bij!

'Heeft Josh een broer?'
'Hm?' Anne stopt net een stuk chocola in haar mond.
'Heeft Josh een broer?'
Ik zie dat Anne snel kauwt om vervolgens de resterende chocola aan de zijkant van haar mond te brengen.
'Hoezo?' Vraagt ze dan. Ze gaat weer verder met het eten van haar chocola.
'Ik zat gister bij captain handsome in de bus. Maar ik meen het hè, groen blauwe ogen, goede kaaklijn, goed lichaam. Ik zou toch zweren dat ik dacht dat ik naar Josh keek.'
'Hè!' Wijzend steekt ze een vinger naar mij. Ze heeft een verontrustende blik, 'Loop je te geilen op mijn vriend?!'
'Nee! Hij leek er gewoon heel erg op!' Mijn hoofd schiet rood. Ik had er toch wel duidelijk bijgezegd dat het niet Josh was? Ooh, straks denkt ze dat ik haar vriend aantrekkelijk vind. Ooh ja nu zal ze dat al helemaal denken na die knuffel van gister. Uurgh stomme ik! 'Hij—'

'Grapje...' lacht Anne, 'Noah.'
'Noah? Wie is dat?'
'Het broertje van Josh, hij is 20.'
'Owh, ik wist niet dat hij een broertje had.'
Annes blik veranderd. Ze kijkt naar mij alsof ik het domste ooit heb gezegd. Ze hoeft niet een te praten. Haar hele gezicht roept: Ben je dom?!

'Mevrouw de Bruin.'
Oohh nee... Waarom?!
Ik draai mijn weg van de etende Anne om naar Bennett te kijken.

'Jij gaat je pitch nu doen.'
'Uuhm... Uuh.. ik..' stamel ik. Eigenlijk wil ik zeggen dat ik niet als eerste wil. Maar zijn havik ogen laten mij niet los, waardoor ik geen tegen woord durf te zeggen. Ik sta langzaam op en loop richting het bord.

'Met je laptop natuurlijk.' Zegt hij verveeld.
'Huh?' Verward kijk ik hem aan. Wat bedoeld hij?
Hij wijst naar mijn tafel waar mijn laptop ligt.
'Neem je laptop mee. Jouw pitch staat daar op.' Antwoordt hij koud.
'O ja, sorry..'
Snel loop ik terug om mijn laptop te pakken. Anne lacht naar mij, ze steekt haar duim op.
Dan loop ik weer terug naar het bord. Ik leg mijn laptop voor mij op tafel neer.
'Uuh.. sorry.. hij is niet zo snel..' Ik durf hem amper aan te kijken.