I looked into your eyes

Hoofdstuk 37: Guerre

Ik heb mijn spullen gepakt en ben uit het hotel gegaan. Nu loop ik met mijn koffer over straat. Het idee dat ik nog een seconde met mijn moeder in de zelfde kamer zou zijn, maakte mij oprecht misselijk. Ik heb geen idee waar ik heen kan. Mijn vlucht gaat pas morgen terug. Je zou denken, dan neem je toch een ander hotel? Nee, London is duur en ik ben broke.

Er is een groot verschil tussen Bennett en mijn ouders. Bennett vertelde eigenlijk al direct wie hij was en wat hij deed. Mijn ouders daarin tegen niet. Mijn moeder zou het niet hebben gezegd, als ik er niet over begon.
Bennett heeft gelijk. Mijn leven was een leugen. Ik ben niet een leuk Hollands meisje. Ik ben half Italiaans en Frans.
Ik heb een opa, een tante en misschien ook nog wel neefjes en nichtjes.
Oh ja, nu heb ik weer een geheim voor Max. Ik denk niet dat hij dit weet. Ik moet het hem wel vertellen. Waarom moet ik altijd degene zijn die hem slecht nieuws vertelt. Als ik hem nu zeg dat zijn ouders bij de maffia horen en dat hij niet Nederlands is, dan krijgt hij een hartverzakking. Max gaat dit echt niet overleven.

'Hey kleintje, hoe is het in de stad van The old smoke?'
Terwijl ik onderweg ben naar niks, FaceTime ik met Noah.
Sinds die ene keer dat we een "gezellige middag" met elkaar hadden, is onze band veel beter geworden. Hij lijkt mij niet meer te haten, of in ieder geval minder.

'Kut, super kut!' Roep ik. Ik trek mij er niks van aan dat ik op straat loop te schreeuwen. Dit is London, ze zijn vast wel wat gewend hier.

Noah gniffelt, hij schuift zijn hand voor z'n mond zodat ik niet kan zien dat hij lacht. Maar ik zie het wel. Zijn groene ogen glinsteren in het licht. Ik voel mij nu al iets beter. Ik kan eindelijk stoom afblazen.

'Aii kut man.'

Ik rol met mijn ogen. Hij moet echt leren om zijn toon aan te passen. Ik kan duidelijk horen dat die het niet meent.
'Ik heb ruzie met m'n moeder. Kan jij niet hierheen komen.'

'Nee. Jij kan wel hierheen komen.' Zegt die.

'No man, mijn vlucht gaat pas morgen.'

'Jammer voor je vriend. Wat ga je nu doen?'
Ik haal mijn schouders op.
'Ik denk dat ik naar Bennett ga. Gratis overnachting.'

Noah fronst zijn wenkbrauwen, 'Het was toch klaar tussen jullie?'
Ik knik, 'Maar hij kan mij toch niet buiten laten slapen?!'
'Ik zou het je wel laten doen.' Zegt hij alsof het niks is. Ik weet gewoon dat hij het meent.

'Ja maar sommige mensen hebben wel een hart.' Hoop ik dan tenminste.
'Liefde is tijdverspilling. Seks en drugs, dat maakt een mens gelukkig.'
'Oh boy please, ik heb zelfs nog betere seks met mijn tandenborstel dan met jou.'

Hij lacht met zijn tanden. Oh wanneer hij zo lacht is hij zo knap. Zijn lach, zijn heldere ogen en zijn beachboy haar met bruine krulletjes. Het perfecte plaatje.

'Ik weet voor een feit dat het niet zo is. Of moet ik herhalen hoe jij mijn naam riep, alsof  je leven ervan af hing?'
Hij kijkt mij uitdagend aan.
Ik steek mijn tong naar hem uit, 'Daar heb ik geen herinnering meer van.'
'Ja tuurlijk en ik ben de paus. Kleintje, ik wens je alle succes. Ik moet nu gaan naar basketbal training.'
'Oké, oh wacht! Kan je misschien wat geld overmaken? Zodat ik een taxi kan betalen naar Bennett.'
Hij zucht, 'Wat zou jij toch zonder mij moeten.'

~~~~

Ik ben aangekomen bij zijn huis. Ik weet dat hij thuis is. Dat komt misschien omdat ik hem heb gestalkt op insta. Hij heeft 20 minuten gelden in zijn verhaal gezet dat zijn privé kok voor hem aan het koken was. Zenuwachtig bel ik aan. Daar sta ik dan met mijn koffertje voor het huis van mijn ex.
Mijn ex, die niet van mij houd. Ik kan nu met zekerheid zeggen dat hij mij altijd heeft gehaat. Aan het begin had ik al dat gevoel, maar nu heb ik bevestiging. En het komt allemaal door mijn kut ouders!