I looked into your eyes

Hoofdstuk 13: Shotjes!

Vol bewondering kijk ik naar Noah. Ik kan niet geloven dat hij het voor mij heeft opgenomen. Noah die mij een paar dagen geleden nog een vaag meisje vond. Waarschijnlijk vindt hij dat nog steeds, maar nu mag hij mij. Het voelt zo raar, een paar dagen geleden kende ik deze jongen nog niet eens en nu zit ik hier met hem en mijn broer in een club. Voor Anne heeft 4 jaar geduurd voordat ze mijn broer leerde kennen. En zelfs dat was niet de bedoeling. Wat ik er mee probeer te zeggen is dat ik ervan uitga dat hij niet een mes in mijn rug steekt. Anne heb ik blijkbaar het nooit genoeg vertrouwt om haar Max te laten ontmoeten. Deze jongen die hiervoor mij zit, die inmiddels zijn derde shotje bacardi naar binnen werkt, vertrouw ik dus meer dan mijn eigen vriendin van 4 jaar.
Maar het kan ook zijn omdat Noah een man is en Anne was een vrouw.

'Hier.' Max legt zorgvuldig de drie shotglaasjes die hij in zijn handen heeft op de tafel. Dan komt hij naast mij op de bank zit zijn. We pakken alle drie één glaasje en heffen hem omhoog. 'Waar proosten we op?' Vraagt max. Noah krijgt een lach op zijn gezicht, 'Op mij natuurlijk!' Zegt hij alsof het super logisch is. We wisselen oogcontact met elkaar uit en lachen. 'Op Noah!' roepen we tegelijk en klinken de glazen tegen elkaar aan. Mijn gezicht betrekt. 'Wat was dit?' vraag ik terwijl ik nog steeds de vieze nasmaak er van in mijn mond proef. 'Vodka natuurlijk.' antwoord max alsof het niet anders kan. 'Ik dacht dat het Peachtree was!' Roep ik verbaasd. Max en Noah wisselen blikken met elkaar. 'Hoe kom je er bij dat het Peachtree zou zijn?' Vraagt max verontwaardigt. 'Weet ik veel. Misschien omdat ik dat altijd drink?' Noah lacht. 'Dan is het tijd om daar verandering in te brengen!'

Het is een paar uur later. Ik weet niet eens hoeveel shotjes we hebben gehad. Ik ben de tel kwijt geraakt na iets van tien. Het is erg gezellig en ik heb er geen moment spijt van dat ik met hen ben meegegaan. Waarschijnlijk als Noah er niet zou zijn geweest, dan zou ik nu in mijn bed hebben gelegen en naar een marathon van slechte romantische films hebben gekeken.
Hoe dan ook, ik heb Max al een hele tijd niet meer gezien. Toen ik een tijdje geleden uit de wc kwam lopen, zag ik heb met een groepje meiden praten. Ik heb hem niet meer gezien daarna. Wankelend loop ik naar Noah toe, bij de bar. Enthousiast draait hij zich om, met 4 shotjes in zijn hand. 'Voor wie zijn die allemaal?' 'Voor ons natuurlijk!' 'Ah, ah' Ik loop achter Noah aan die naar een ronde tafel toe loopt. 'Had je nou maar niet die hakken aangetrokken hè.' lacht hij. 'Shut up en geef mij een shotje!'
Noah en ik zijn er klaar voor om ons eerste shotje maar lange tijd weer ze drinken, als ik ineens een hand voel op mijn schouder. Ik ga er vanuit dat het max is.
'Maxi, je bent net op tijd voor de shotjes, doe mee!' Ik pak nog een extra glaasje en draai mij om zodat ik die aan hem geven.

Mijn mond valt open als ik zie weer echt voor mij staat. Hem had ik hier echt niet verwacht. Maar het maakt mij niet uit en biedt hem alsnog een shotje aan. 'Doe normaal.' Snauwt hij. Hij lijkt er niet echt naar zijn zin te hebben, wat raar is want deze club is echt supergaaf. 'Oke...' ik leg het extra shot glaasje weer terug op tafel. Misschien is het niet het handigste om je docent alcohol aan te bieden. Noah komt naast mij staan. 'Wie is dit Layla?' vraagt hij. Daarna neemt hij de twee shotglaasjes die op tafel lagen vlak achter elkaar, 'Is dat je vriend?' lacht hij. Ik lach met Noah mee, 'Nee joh, dit is uhhh.. Bennett. Mijn docent.' 'Ahh okay... ohh ik zie daar een paar maten van mij ik zie je later!' Hij geeft mij een schouderklopje en loopt weg. Ik weet niet eens zeker of wel vrienden van hem zijn, maar waarschijnlijk voelde hij dat hij weg moest. Door zijn schouderklopje sta ik te wiebelen op mijn hakken en moet Bennett mij opvangen om te voorkomen dat ik  val. 'Oh uuh, dankje.' Mijn gezicht kleurt rood. 'Wij moeten praten, nu.' Zegt die. 'Echt waar?' Ik probeer zo stil mogelijk te blijven staan op deze hakken. Ik wil niet weer op hem vallen. 'Wat heb ik verkeerd gedaan?' Vraag ik. Hij geeft geen antwoord op mijn vraag, 'Naar buiten, nu.' Commandeert hij. 'Wat? Nee, ik... mijn broer... en mijn vriend zijn hier. Ik—' Ik plant mijn wijsvinger op zijn borstkas, 'Ik heb totaal.... Geen reden om met jou mee buiten te gaan. We zijn niet in school!' roep ik uit. Eerlijk gezegd heb ik geen idee meer wat ik allemaal zeg, maar het maakt mij niet uit.
Dezelfde hand als die ik eerst op mijn schouder voelde, voel ik nu mijn arm vastgrijpen. Het lijkt wel alsof ik zo licht ben als een veertje omdat hij mij zo gemakkelijk kan meenemen. Hij duwt verschillende mensen aan de kant om bij de ingang van de club te komen. Hij dringt door de mensen menigte heen en binnen een paar seconden staan we buiten.

De frisse lucht komt als een klap in mijn gezicht. 'Meneer wat doet u hier?' vraag ik terwijl ik uit mijn clutch het pakje sigaretten van Noah haal. Normaal gesproken rook ik niet maar op avonden zoals deze gebeurt het gewoon. 'Het is belangrijk dat je luistert.' Zegt hij, hij klinkt serieus. 'Ja oke.' Onbewust komt het er toch lachend uit. Ik weet niet waarom maar ik vind het gewoon grappig dat ik hier meneer Bennett tegenkom. De rollen zijn nu totaal omgedraaid. Toen in het restaurant vond hij het zo raar dat ik daar was en nu vind ik het raar dat hij hier is. Ik steek de sigaret aan en luister wat hij mij te vertellen heeft.