Man Gezocht | Voltooid

3

Steef was niks. Liva heeft toch toegegeven aan de lichamelijke aantrekkingskracht en zag verder niks in Steef. De dagen daarna heeft ze nog vele dates gehad, maar ook daarbij kreeg ze geen verliefd gevoel. In ieder geval had ze dat gevoel niet meer na de seks.

Zal het dan toch aan haarzelf liggen? Waarom kan ze er niks bij voelen? Waarom is geen één man - die de ideale man lijkt - dé man voor haar?

En daar zit ze dan. In haar eentje aan de bar te sippen. Als ze goed geteld heeft gooit ze nu het vijfde shotje achterover. Ze leunt op haar ellebogen op de bar en kijkt om haar heen. Rechts van haar ziet ze een man die ook alleen aan het drinken is. Hij ziet er goed uit. Hij heeft een gespierd lichaam, een mooi tintje en een knap gezicht. Ze besteld nog één shotje om extra moed in te drinken. Zodra die ook achter de kiezen is staat ze op van de barkruk, wat tot haar verbazing nog best soepel gaat.

Ze neemt zonder iets te zeggen plaats naast de man. Het blijft even stil. "Hoi, schat." Klinkt er dan. Ze kijkt hem aan. Oh. "Volgens mij ben ik niet wat je zoekt." Lacht hij, ze heeft door wat hij bedoeld. Hij is niet hetero. 

"Dat is misschien maar beter ook." Lacht ze terug. "Mijn vriendinnen willen me aan een man hebben. Ze hebben zelfs een advertentie voor me gemaakt." Snel neemt ze een slok. Ze schaamt zich ergens toch dat het haar zoveel moeite kost om een man te vinden.

"Mijn familie wil mij juist aan een vrouw hebben," vertelt de man. "Ik val niet eens op vrouwen." Hij lacht het weg. Liva vind het fijn dat hij ook open is. Dronken gesprekken zijn de beste gesprekken.

"Weten ze niet dat je op mannen valt?"

De man schudt hevig zijn hoofd. "Ze zijn homofobisch." Hij vertelt het alsof hij er geen moeite mee heeft, alsof hij het al geaccepteerd heeft. Maar dat lijkt Liva sterk. Ze zucht en slaat een volgend shotje achterover.

Terwijl ze het shotje met moeite weg krijgt en haar best doet om de misselijkheid de baas te zijn, gaat ze verder in op de heftige uitspraak van de onbekende man. "Als ik dan toch niemand kan vinden, kan ik me net zo goed voor doen als jouw vriendin."

Ze lachen het gekke idee weg. "Kom," begint Liva. "We gaan dansen."

En veel meer hebben ze diezelfde avond niet gedaan. Naast nog meer shotjes en nog wilder dansen. Op gegeven moment bedachten ze beiden dat ze samen aan het dansen waren, maar elkaars namen nog niet wisten. Liam heette hij. Ze wisselden aan het einde van de avond zelfs hun nummers uit. 

Liva vond het fijn om weer eens te zijn met iemand bij wie ze zichzelf kan zijn, iemand die haar niet veroordeeld op het aantal bedpartners, iemand die haar niet richting een relatie pusht. Ze kon het gewoon allemaal even vergeten. 

Natuurlijk wil zij ook gelukkig zijn met iemand die haar elke dag hetzelfde goede gevoel kan geven, maar ze wil het vanaf het begin voelen. Ze wil het meteen voelen wanneer ze iemand in zijn ogen aankijkt. Ze wil het overal voelen, door haar hele lichaam. Tot nu toe heeft ze dat gevoel nog niet gehad, dus dan laat ze het ook gaan. Of ze gaat eerst nog met hem naar bed.

Inmiddels was ze alweer thuis. Na een goed, dronken, gesprek met zichzelf in de spiegel had ze het besloten: ze gaat stoppen met het daten van de mannen die reageren op haar advertentie. En de advertentie gaat eraf.

Ze wil de liefde van haar leven spontaan tegen komen. Ze wil niet meer zoeken. Als je het zoekt, vindt je het toch niet. Het moet op je af komen.

Tot ze de volgende ochtend de reactie van Finn op haar advertentie zag. Hij zag er toch wel heel goed uit. En belangrijker, ze voelde iets toen ze naar zijn foto keek. Wat het was wist ze niet, maar ze voelde iets. Als ze toen al wist dat het een onderbuikgevoel was, had ze het nooit gedaan.

Ze besloot voor zichzelf dat dit de laatste date zal zijn die ze via de advertentie tegen komt. Ze klikte voor de zoveelste keer op de tekstbalk en begon te typen om een afspraak te maken.