Man Gezocht | Voltooid

8

Ze had niet gereageerd op het berichtje dat ze van Dave had ontvangen. Het had haar verward. Hij had spijt van de zoen, maar dat Liva samen zou zijn met iemand anders trok wel zijn aandacht.

De dagen waren snel gegaan. Liva zag zo op tegen het weekend dat de dagen nog sneller leken te gaan. Dagenlang heeft ze nagedacht over smoesjes die ze kan gebruiken om niet te gaan. Maar toen bedacht ze zich dat het wellicht beter is om te laten zien aan Dave dat hij haar niet kapot heeft gemaakt. Niet nog een keer.

Ze was vastberaden: ze gaat mee naar het weekendje weg, met Liam, en ze trekt zich niets aan van Dave.

Tegelijkertijd hoopte ze dat het ook zo makkelijk ging zijn als dat het klonk. Maar gelukkig wilde Liam mee en gelukkig kon hij alles aan haar af lezen. Er waren geen woorden nodig. Liva heeft ook vaak nagedacht over Liam. Eigenlijk zou hij de perfecte man voor haar zijn, als hij überhaupt op vrouwen zou vallen. Dave is praktisch de hetero versie van Liam. Daarom voelt Liva ook al jaren zoveel voor hem. Maar ze is het beu. Ze wil niet houden van iemand die niet van haar is.

Maar ook dan wordt het weer bewezen: het hart doet wat het zelf wil. En helaas voor Liva is haar hart erg eigenwijs. Het blijft zich vastklampen aan Dave terwijl haar hoofd hem los wil laten.

Elke keer wanneer ze in haar hoofd heeft besloten dat ze beter af is zonder Dave, komt hij weer aanwaaien. Zo komt er nu een oproep binnen. Ze is benieuwd wat hij te zeggen heeft. Misschien gaat het wel nergens over. Misschien negeert hij wel wat er afgelopen week gebeurd is. Ze weet het niet, maar ze wil het wel weten.

Ze klapt haar boek dicht en neemt nietszeggend op. Ze zet haar telefoon aan haar oor en bereid zich voor op zijn stem.

"Waarom kan ik je niet vergeten?" Klinkt er. Ze voelt haar ogen groter worden en ze krijgt zweterige handen, dit was wel het laatste wat ze verwacht had. 

Haar zweterige handen laten zien dat ze zenuwachtig wordt van hem. Normaal gesproken is Liva nooit zenuwachtig op het gebied van mannen. Ze baalt ervan dat haar lichaam zo reageert op hem.

"Wat wil je, Dave?" Ze kan de trilling in haar stem niet onderdrukken. Waarom kan ze niet gewoon normaal doen?

"Voor mij is het ook niet makkelijk." Hij negeert haar vraag, maar ze heeft het antwoord nodig. Op deze manier kan ze niet verder. Met of zonder hem.

"Dave," Zegt ze iets harder. "Kies voor mij of laat me gaan."

Zodra de woorden uitgesproken zijn slaan de spanningen pas echt toe. Ze wil niet dat hij haar laat gaan, maar ze wil ook niet als naïef worden gezien voor het houden van een bezette man. Ze wil hem gewoon. Zonder moeilijkheden. 

"Mag ik naar je toe komen?"

Ze zucht. Wat kan ze verwachten? Gaan ze praten? Praten met woorden of praten zonder woorden en met handen?

"Is dat wel zo verstandig?" Liva laat hem zijn voorstel nog eens overwegen. Ze wil wel dat hij er zeker van is. Ze wil niet weer te horen krijgen dat hij spijt heeft. Dat deed al genoeg pijn.

"Ik weet niet meer wat verstandig is." Zucht hij. "Ik weet alleen wat ik wil."

Alle controle die Liva ooit heeft gehad in welke situatie dan ook, voelt ze nu niet meer. Het voelt alsof ze de macht uit handen heeft gegeven. Alsof ze zelf geen keuzes meer kan maken, in ieder geval niet met haar hoofd.

"We gaan alleen praten." Zegt ze standvastig.

"Dat is genoeg."

Ze hangt op. Ze moet zich voorbereiden. Hoe ziet ze er überhaupt uit? Ze kruipt uit de hangmat in de tuin en sprint naar de spiegel die aan de muur in de hal hangt. Haar haren zitten in een slordige knot, ze heeft een te groot T-shirt aan met alleen haar string eronder. Haar mascara van gisteravond zit er nog op en haar tanden heeft ze nog niet gepoetst.

Nu slaat de stress pas echt toe. Het is hooguit vijf minuten van zijn huis naar Liva's huis met de auto. Maar aangezien het buiten dertig graden is vermoedt ze dat hij met de fiets zal komen. Met de fiets kun je overal tussendoor, ze geeft hem drie minuten. Drie minuten voor haar om zichzelf fatsoenlijk te maken.

Ze rent naar boven, maar krijgt er al meteen spijt van. Je kent die zomerse dagen wel, dat je zo min mogelijk aantrekt maar als je ook maar één stap zet breekt de zweet uit.

Ze trekt het T-shirt over haar hoofd en laat een loszittend jurkje over haar lichaam vallen. Ze gooit haar haren los en maak haar wijsvinger nat om de uitgelopen mascara onder haar ogen te verwijderen. Wanneer ze haar foundation pakt om haar oneffenheden te bedekken bedenkt ze zich iets anders. 

Als hij de ware is voor haar en zij voor hem, dan vind hij haar ook aantrekkelijk zonder make-up. Bovendien is het veel te warm voor een laag make-up. Ze legt met trots haar foundation weer weg, op datzelfde moment hoort ze de achterdeur openen. Daar is hij dan.

Ze probeert snel maar veilig van de trap te lopen. Wanneer ze door de woonkamer kijkt ziet ze niet Dave, maar iemand anders.

"Liam!" Roept ze. "Ga weg."

Door de ramen ziet ze de poort van haar tuin weer openen. Dat zal hem wel zijn. "Oh, je verwacht iemand?" Fronst Liam.

Hij kijkt om naar wie er de achtertuin komt in gelopen. "En niet zomaar iemand." Maakt hij af zodra hij Dave ziet.

"Ga naar boven." Sist Liva. Ze was al gespannen en nu al helemaal. Ze wrijft met de rug van haar hand over haar voorhoofd terwijl ze Liams voetstappen naar boven hoort gaan.

"Heb je gesport?" Klinkt Daves lachende stem van achter, ze draait zich snel om. "Nee," Begint ze. Ja... Wat gaat ze zeggen? "Paar keer de trap op gelopen." Ze lacht ongemakkelijk. Even vergat ze waarvoor Dave nu in de woonkamer staat.

"Zullen we buiten zitten?" Stelt ze voor terwijl ze langs Dave de keuken in loopt. "Of wil je wat drinken?" Ze draait zich om wanneer ze geen antwoord krijgt. Ze betrapt zijn ogen starend naar het einde van haar jurkje. En haar jurkje is niet zo lang.

Zijn ogen schieten omhoog tot ze de hare ontmoeten. "Sorry," Hij kijkt haar schuldig aan. "Je ziet er mooi uit."

Voor even staat ze verstijfd, ze vergeet hoe te bewegen. Alsof ze in drijfzand staat. Alsof ze bevroren is, maar ondertussen zweet. 

"Bier?" Ze negeert zijn gestamel, al doet het haar goed om te horen dat ze er goed uit ziet, terwijl ze er nauwelijks moeite voor heeft gedaan.

Dave bevestigd haar vraag door te knikken. Wanneer ze zich weer omgedraaid heeft naar de koelkast loopt hij langzaam naar haar toe. Liva merkt het en krijgt moeite met ademhalen. Het liefst wil ze dat hij haar vastpakt en hartstochtelijk zoent. Maar ze weten beiden dat dat niet het juiste is. Al voelt het zo goed.

"Dave." Haar stem die zijn naam noemt stopt zijn pas. "Je bent gekomen om te praten." Ze duwt de koelkast dicht en draait zich om naar Dave. Hij pakt het biertje aan met zijn ene hand en verstopt zijn andere hand ongemakkelijk in zijn broekzak.

Liva neemt de leiding om de tuin in te lopen waar ze beiden plek nemen in een tuinstoel. De zon begint steeds meer in haar rustgevende tuin te schijnen. Ze staren samen naar de vogels die rond fladderen. 

Ze zitten enkel naast elkaar, toch voelt ze zich compleet.