Man Gezocht | Voltooid

16

De dagen gaan voorbij. Dagen waarin Liva haar werk weer oppakt, net als haar vriendinnen. De vakantie is over. De zomer nog niet, al voelt het wel zo. Liva maakt weer lange dagen en is al moe voordat ze op werk is, maar denkt aan niets en niemand anders dan Dave. 

Ze probeert hem zoveel mogelijk op de achtergrond in haar hoofd te houden, maar soms is hij het enige waar ze aan denkt. Ze heeft daarom al een aantal waarschuwingen gekregen op werk. Ze was niet meer zo geconcentreerd als voor de vakantie. Dat zijn ze niet gewend van Liva. En Liva ook niet van zichzelf.

Sinds het gesprek in haar tuin afgelopen zondag, waar ze net wakker was en ze de kater al voelde, heeft ze Dave niet meer gezien of gesproken. Echter is er alweer bijna een hele week voorbij, vandaag is het vrijdag.

Vaak heeft ze overwogen om Dave te bellen of een simpel berichtje te sturen, maar wat zou ze dan moeten zeggen? Dave weet niet wat hij wil en daar kan ze niks mee.

"Ga maar naar huis, Liva." Klinkt de stem van haar manager. Ze schrikt op uit haar gedachten. Foute boel. "Dit werkt niet." Gaat hij verder. "Ga weekend houden, dan zie ik je maandag weer."

Liva zegt niks. Het doet haar niet veel. Wat moet ze thuis doen? Daar is ze al helemaal alleen. Ze wil Julie niet onder ogen komen. En haar andere vriendinnen trouwens ook niet, die vragen dan alleen hoe het met Liam gaat, wat nog steeds een levende leugen is.

"Zorg dat je je zooi op orde hebt." Zijn de laatste norse woorden van de manager voordat hij haar kantoor uitloopt. De enige zooi die ze heeft is met Dave. Hoe moet ze dat op orde gaan krijgen?

Ze is eruit. Ze gaat hem bellen. Nee, een berichtje sturen. Als ze belt en hij neemt op, dan zal ze kwijt raken wat ze had willen zeggen. Met een berichtje heeft hij die controle niet.

Op datzelfde moment verschijnt er een inkomend berichtje op het beeldscherm van haar telefoon. Als dit geen toeval is.

Mag ik vanavond naar je toe komen?

Ze laat de woorden tot haar door dringen. Wat wil hij? Praten? Eten? Drinken? Meer?

Waarvoor? Stuurt ze terug. Ze blijft op het gesprek en wacht ongeduldig een nieuw bericht af. Ondertussen kan ze het niet laten om op de nagel van haar duim te knabbelen. Ze staart zenuwachtig naar de drie stipjes - wat betekent dat de ander aan het typen is.

Ik moet je zien.

Dat kan van alles betekenen. Oh, nog een berichtje. Ik word gek zonder jou.

Dat is goed bericht toch? Liva weet het niet meer, en ze wist alles altijd zo goed. Zij had altijd de touwtjes in de handen, maar die touwtjes is ze al een behoorlijke tijd kwijt.

20u? Stuurt Liva op haar beurt terug. Naar haar mening speelt ze nu 'hard to get'.

Dan pas? Is goed

Er ontsnapt een giecheltje bij het lezen van de woorden. Ze stopt met het zenuwachtig bijten aan haar duimnagel en pakt haar spullen van haar bureau. Ze gaat als een speer naar huis.

Thuis aangekomen springt ze direct onder de douche. Ze wil helemaal fris zijn. En mooi natuurlijk.

Tijdens het klaarmaken was ze al begonnen met een goed gevuld glas wijn, hiermee hoopt ze de zenuwen de baas te zijn.

Haar hart maakt alsnog een sprongetje zodra ze ziet dat de wijzer van de klok sneller dan verwacht naar de 20:00u gaat. Klokslag acht uur gaat de deurbel. Ze snapt niet waarom, want hij heeft als het goed is nog altijd de sleutel van het huis.

Ze huppelt snel van de keuken naar de voordeur. Ze werpt nog snel een blik in de spiegel die aan de muur in de hal hangt en controleert of alles nog goed zit. Goed genoeg.

Ze neemt diep adem voordat ze de deur opent. Daar staat hij dan. Hij heeft zelfs een zwarte blouse aan. Die heeft ze hem altijd sexy vinden staan, ze heeft het alleen nooit laten weten.

"Hai." Mompelt ze zacht. De wijn heeft het doel om de zenuwen te onderdrukken niet voldaan. Ze heeft klamme handen. Als ze één ding haat, is het klamme handen hebben.

"Hai." Dave groet haar op dezelfde manier, alleen met meer zelfvertrouwen. Hij kijkt haar op een bepaalde manier aan. Alsof hij haar in zijn hoofd al heeft uitgekleed. Om er zeker van te zijn werpt ze een blik naar haar eigen lichaam. Nee, ze heeft haar kleding nog wel aan. Nog wel.

"Ik weet niet meer wat verstandig is." Zegt hij zodra zijn ogen haar hele lichaam hebben bekeken en weer contact maken met de hare.

"Ik ook niet." Zegt ze terug. Ze weet het wel. Maar dat is vast niet wat hij horen wil.

"Mag ik binnen komen?" Dave wijst haar op de realiteit. Ze was bijna vergeten dat de hele straat had kunnen meeluisteren als ze dat wilden.

Liva zet een stapje opzij wat een teken is dat hij zijn weg naar binnen mag vervolgen. "Ik wil alleen wat als je van mij alleen bent. Niemand anders." Zegt ze wanneer ze de voordeur sluit.

"Je wil dat ik bij Julie weg ga?" Vraagt hij fronsend. Alsof het zo gek is. Het zal vast fijn zijn voor hem om twee vrouwen te hebben, maar zo werken we niet. Niet bij Liva. Dat is in ieder geval wel wat ze wil waarmaken. Tot heden lukt het echter nog niet echt.

"Dat zeg ik niet."

"Maar dat bedoel je wel." Constateert Dave.

"Ja." Geeft Liva toe. Ze wil niet een man die vreemd gaat voor haar, dat zou hij dan ook weer bij haar kunnen doen. Wellicht is het daar al te laat voor.

"Oké." Zegt Dave. "Oké?" Vraagt Liva verbaasd. Dat ging makkelijk.

"Oké." Herhaalt Dave nog eens. Liva doet hem na. "Oké."