Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

Jij bent mijn valentijn

Jij bent mijn valentijn

Ik loop al dagen te verzinnen wat ik wil gaan doen morgen en hoe moet ik ooit Wolfs meekrijgen, als ik hem überhaupt wel mee durf te vragen. Ik wou dat al die gevoelens er niet waren en dat onze vriendschap genoeg was, maar dat is het niet, ik wil meer alleen weet hij dat niet, aangezien ik altijd afstandelijk doe als hij een poging waagt om indruk op te maken, ik ben ook gewoon een enorme sukkel. Dat ik gewoon niet inzag dat Wolfs jaloers was op David omdat hij mezelf wilde, maar nu zal hij er waarschijnlijk wel anders over denken, had ik maar niet zo stom moeten zijn. Maar goed morgen is het dus valentijnsdag en ik wil Wolfs laten weten dat hij dus wel degelijk veel voor me betekend, meer als gewoon een vriend eigenlijk, maar ik weet en niks te bedenken en ik weet nu al dat ik toch niet durf. Als het om hem draait durf en kan ik ineens helemaal niks meer, ik lijk dan wel verlamd. 'He Eef' word ik uit mijn gedachte gehaald door Marion die ineens naast mijn bureau staat. 'He Mar' glimlach ik naar haar. 'Wat ga je morgen avond doen' vraagt ze nieuwsgierig. 'Weet ik niet, hoezo' vraag ik haar, dat ik iets leuks wil gaan doen met Wolfs ga ik haar echt niet vertellen. 'Ga je mee dan, ze hebben een valentijnsbal voor vrijgezelle' glundert ze. 'Nou ik denk niet dat, dat iets voor mij is' zie ik het niet zitten. 'En ik hoef geen partner' schud ik mijn hoofd. 'Gewoon voor de gezelligheid, je weet maar nooit' ziet Marion het wel helemaal zitten. 'Wat is er voor de gezelligheid' blijft Wolfs hangen als hij voorbij kwam lopen. 'Oh niks' wuif ik het weg, hij zou me uitlachen als hij hoort waar Marion me mee naar toe wilde nemen. 'We gaan morgen naar een valentijnsbal, wilde je ook mee' liep Marion lachend weg terug naar haar eigen bureau terwijl ik haar met open mond zat na te staren. 'Gezellig' wimpelde hij met zijn wenkbrauwen. 'Echt niet dat ik daar heen ga' verzekerde ik hem waarna ik weer aan het werk ging. 'Dan ga ik wel in jou plaats' grijnsde hij terwijl ook hij weer achter zijn bureau ging zitten om verder te werken.

De volgende morgen ging ik al op tijd naar de bakker om allerlei soorten broodjes en lekkere dingen te halen, aangezien het zelf maken niet zo'n goeie optie was. Ik had maar besloten om te gaan picknicken als Wolfs mee zou gaan tenminste, ik wist het anders echt niet, terwijl ik zo graag iets leuks met hem wilde gaan doen. Ik had een grote mand gevonden waar ik alles in zou stoppen, ik moest alleen nog een manier vinden om hem mee te krijgen. Met twee volle tassen liep ik terug naar huis in de hoop dat Wolfs nog niet op zou zijn zodat hij me niet zou zien met al deze dingen. Boven hoorde ik Wolfs onder de douche staan en ik stopte snel al mijn spullen in de mand die ik verstopte in een hoek van de keuken waarna ik ook terug naar boven ging zodat ik ook kon gaan douchen, als Wolfs tenminste klaar was. Ik wacht in mijn kamer tot ik zeker weet dat Wolfs in de zijne is, zodat ik hem nu nog niet hoef te zien en glip dan zo de badkamer in. 'Wat ga je doen vandaag' vraagt Wolfs me als ik beneden kom. 'Ik...' meer krijg ik er niet uit geperst. 'Ja' kijkt hij me vragend aan, wachtend op een antwoord terwijl ik al mijn moed bij elkaar raap, bang voor een afwijzing. 'Heb je misschien zin om een stukje te gaan rijden' doe ik hem een voorstel, anders durf ik het niet te vragen. 'Ja is goed' knikt hij. 'Ik kom eraan' roep ik hem na als hij vast naar boven loopt. Ik stop alles vanuit de mand in een grote tas, anders kan ik het niet meenemen. 'Wat heb je daar' vraagt hij nieuwsgierig. 'Oh niks bijzonders' wuif ik het weg, ik wil natuurlijk niet dat hij weet wat ik allemaal bij me heb en eigenwijs stap ik met de tas om mijn schouder bij hem achterop de motor. 'Waar wil je heen' vraagt hij me nog. 'Doe maar wat' laat ik hem de keus in de hoop dat hij een mooi plekje uitzoekt waarna ik mijn armen om zijn middel sla als hij gas geeft.

Een uur lang hebben we gereden als hij ergens op een plek die ik niet ken afslaat en we uiteindelijk uitkomen op een openvlakte die echt werkelijk prachtig is, het is een soort berg met een waanzinnig uitzicht. 'Wauw' stap ik dan ook af vol verbazing. 'Hoe ken jij deze plek' vraag ik hem verbaasd. 'Gewoon' haalt hij nonchalant zijn schouders op terwijl ik mijn tas uitpak. 'Help eens' sta ik onhandig met een kleed in mijn hand die ik niet uitgevouwen krijg in mijn eentje. 'Oh gezellig' grijnst Wolfs terwijl hij me wel komt helpen waarna ik mijn tas begin uit te pakken zodat we kunnen gaan picknicken. 'Kom je' vraag ik Wolfs die van het uitzicht staat te genieten met zijn handen in zijn zakken, zo lekker nonchalant, zoals ik hem zo leuk vind. 'Waarom heb je het niet zelf gemaakt' lacht hij terwijl hij een nieuw broodje in zijn mond stopt. 'Dat kan ik toch helemaal niet' geef ik hem een mep, alsof hij het nog op durft te eten als ik het zelf had klaargemaakt. 'Ik had het ook kunnen doen' ziet hij een andere optie. 'Dan was het toch geen verrassing meer' schud ik mijn hoofd waarna hij zijn schouders ophaalt en verder eet. 'Was gezellig toch' staat Wolfs alweer op terwijl hij de spullen al begint in te pakken. 'Ja' kan ik alleen maar uitbrengen, een beetje uit het veld geslagen dat hij zo snel alweer weg wil, zo hij het dan toch niet gezellig gevonden hebben? 'Ga je mee' haalt hij me uit mijn gedachte als hij op zijn motor stapt, en ik kan niks anders doen dan achterop stappen met de tranen in mijn ogen, hij vind er dus niks aan en ik moet hem maar uit mijn hoofd zetten, dat is wel duidelijk.