Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

De redder

Speciaal voor mijn covermaker Memecharley:) en nu opschieten met mijn cover XD

En ik kon even geen betere titel bedenken sorry haha

Piepende banden van een hard remmende auto.
'Frits' riep ik nog om hem te waarschuwen maar het was al te laat dat besefte ik me maar al te goed. Hoe moest ik dit ooit uitleggen aan zijn moeder, mijn beste vriendin tot nu toe waarschijnlijk. Ze zal me dit nooit vergeven, en ik kan het haar niet kwalijk nemen. Uit goed vertrouwen mocht ik haar zoontje meenemen naar de speeltuin en uigerekent moet het mij dan overkomen dat hij aangereden word. Ik had beter op die bal moeten letten, ik had beter op hem moeten letten. Nu rent hij zo achter zijn bal aan de straat op waar op dat moment een auto veel te hard aangereden komt en ik kan hem niet meer tegenhouden. Alsjeblieft laat hem er goed vanaf komen, hij mag niet doodgaan, Marion vermoord me. Ik durf niet meer te kijken, ik kan het niet aanzien hoe het kleine jongetje waar ik op moest letten overreden word door een auto. Het is alsof ik de pijn voel. Ik durf pas weer te kijken als ik de auto tot stilstand heb horen komen. Maar ik hoorde geen klap, geen geschreeuw helemaal niks. Is Frits nou dood? Gehaast ren ik naar de straat waar de auto staat met daarin een vrouw die wel in shock lijkt te zijn. Spierwit is ze en ze zit doodstil in haar auto. Waar is Frits? Ik zie hem nergens. 'Frits' roep ik dan ook wanhopig, hoe moet ik Marion dit uitleggen.
'Daar' roept een jongetje dat ook in de speeltuin aan het spelen was en aan de andere kant van de weg staat een man met Frits in zijn armen. Ik weet niet hoe snel ik aan de overkant moet komen.
'Leeft hij nog' vraag ik de man angstig die zich vervolgens omdraait.
'Eva' springt Frits springlevend uit zijn armen vandaan rechtstreeks mijn armen in.
'Godzijdank Frits' houd ik hem stevig vast terwijl de tranen van opluchting over mijn wangen rollen, hij leeft nog en volgens mijnia hij zelfs ongedeerd.
'Heb je ergens pijn' vraag ik hem dan ook.
'Nee' schudde hij heftig zijn hoofd. 'Die meneer ging mij trekken' wees hij naar de onbekende man.
'Sorry ik lette even niet op' bood ik hem mijn excuus aan. 'Dank u wel dat u hem gered heeft' was ik hem oprecht dankbaar. Dankzij hem was Frits niks overkomen.
'Geen dank' schudde hij zijn hoofd. 'Ik ga even bij diemevrouw kijken' wees hij naar de auto waar de vrouw nog steeds in zat en liep er naartoe terwijl ik met Frits achterbleef op de stoep.
'Heb je echt niks' vroeg ik hem nog voor de zekerheid.
'Nee alleen schrikken' verzekerde hij me.
'Ja Eva schrok ook, je mag niet zomaar de srraat oprennen he, eerst kijken' prentte ik hem in. Iets dat zijn moeder hem ook aldoor verteld had, eerst kijken voordat je oversteekt.
'Sorry' zei hij dan ook omdat hij het wel wist maar het zonder na denken toch deed.
'Gaat het met die mevrouw' vroeg ik de onbekende man toen hij onze richting weer uit gelopen kwam.
'Ze is in shock er komt een ambulance voor haar' schudde hij zijn hoofd waardoor ik me nog schuldiger voelde, ik had beter op Frits moeten letten.
'Ga met je zoontje naar huis, hij is al genoeg geschrokken' adviseerde hij me.
'Hij is me zoontje niet, hij is van mijn beste vriendin' maakte ik hem duidelijk.'Maar ik zal hem thuis brengen' beloofde ik hem. 'Ik weet niet hoe ik u moet bedanken' bleef ik tegenover hem staan, zonder hem was Frits er nu misschien niet meer geweest.
'Normaal gesproken zeg ik dat het niet nodig is maar ik heb nu wel een idee' glimlachte hij geheimzinnig. Toen viel het me eigenlijk pas op hoe knap hij eigenlijk was. Donkerblond haar, blauwe sprekende ogen, een stoppelbaardje die hem onwijs goed stond, best gespierd, en dan die ondeugende lach, ja hij mocht er best wezen.
'Zeg het maar u kunt alles krijgen' had ik er alles voor over. Hij had tenslotte Frita gered, nu hoefde ik zijn moeder niet te vertellen wat voor ergs er gebeurd was. Dat haar zoon was aangereden omdat ik niet oplette en dat hij het niet gehaald had.
'We gaan uit eten, vanavond' wees hij van mij naar zichzelf en weer terug. Verbaasd keek ik hem aan, meende hij dit serieus.
'Ja ehm oke' stemde ik in met zijn voorstel. Ik had immers gezegd dat hij alles kon krijgen.
'Eva gaan we naar mama' stond Frits aan mijn mouw te trekken.
'Ja lieverd ik kom' beloofde ik hem.
'Mooi, half zeven op het vrijthof, ik kies het restaurant' knipoogde hij nog naar me wat me deed blozen. Stond hij nou gewoon met me te flirten?
'Tot vanavond' stemde ik in en nadat ik nog een keer naar hem gezwaaid had liepmik met Frits aan mijn hand naar zijn huis toe zodat hij veilig binnen bij zijn moeder kon zijn.