Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

Halloween 2

Ja het was gister Halloween maar ik had geen tijd om het op tijd af te maken want toen ik aan het andere verhaal begon had ik teveel inspiratie waardoor het twee aparte verhaaltjes moesten worden.

Chagrijnig zat ik aan de keukentafel. Het was vandaag Halloween en Wolfs was na het eten weggegaan. Niet dat ik ook maar iets had met Halloween maar toch. Gewoon het idee dat hij op pad was en ik hier alleen zat beviel me niet. Hij was wel vaker weg zonder mij maar toch. Had ik maar niet zo minderwaardig over Halloween moeten doen. Een keer was hij erover begonnen en toen antwoordde ik dat het iets Amerikaans was en het nergens om ging. En nu is hij dus samen met Fleur op pad want die had er volgens hem wel zin in.
Ik schrik op van de bel en met een schaal vol snoepjes loop ik naar boven. Wolfs had die snoepjes gekocht en had me op het hart gedrukt de kinderen die voor de deur stonden gewoon een snoepje te geven dus daar ging ik dan. Mezelf voorbereidend op al die schreeuwende kinderen en dat ik moest doen alsof ik bang voor ze was opende ik de deur.
'Grappig hoor Wolfs' zeg ik als ik oog in oog sta met een monster voor mijn deur.
'Bedankt Eef dat ik eruit zie als een man' trok Marion haar masker af waarna haar gezicht tevoorschijn kwam.
'Oh he' antwoordde ik beschaamd dat ik haar voor Wolfs had aangezien.
'Kom je ook voor de snoepjes' hield ik haar de schaal voor.
'Nee bedankt' schudde ze lachend haar hoofd.
'Er is een Halloween feest en ik dacht misschien heb je zin om mee te gaan' vertelde ze waarom ze was gekomen.
'Dat is niks voor mij' schudde ik eigenwijs mijn hoofd. Stiekem wilde ik wel maar ik kon nu niet toegeven terwijl ik Wolfs had afgepoeierd.
'Ga je hier gezellig de hele avond in je eentje zitten terwijl iedereen plezier maakt' schudde Marion afkeurend haar hoofd. 'Zal ik dan gewoon toegeven dat het een vrijgezelle bal is, en dat ik je al opgegeven heb' grijnsde ze.
'Marion' riep ik verontwaardigd uit. 'Ik heb Wolfs toch al' floepte er achteraan waarna ik mijn hand voor mijn mond sloeg.
'Wanneer maak je daar eens werk van dan' werd haar grijns alleen maar groter. Marion wist als enige wat ik eigenlijk echt voor Wolfs voelde maar ik durfde het hem niet te vertellen. Bang om hem kwijt te raken als vriend en daarbij kon het toch niet. We zijn partners en dan worden we uit elkaar gehaald, en ik wil geen nieuwe partner, hij is de allerbeste.
Een zucht ontsnapte uit mijn mond.
'Oké, als je vanavond niemand tegen komt die aan Wolfs kan tippen dan moet je het hem gewoon vertellen. Jullie zijn voor elkaar gemaakt Eef. Het is gewoon zonde, jullie zijn zo lief samen' had Marion het al helemaal bedacht.
'Ja dag' riep ik verontwaardigd uit. Ik wist op voorhand al dat er niemand aan Wolfs zou kunnen tippen en dat ik het hem dan zou moeten vertellen.
'Wat heb je nou te verliezen, jullie zijn hartstikke gek op elkaar. Maar door jullie koppigheid breken jullie constant elkaars hart. Word je daar gelukkiger van' nam ze er geen genoegen mee.
'Marion' zuchtte ik. 'Ik wil niet dat hij word overgeplaatst naar Groningen en ik wil geen nieuwe partner' maakte ik haar duidelijk.
'Mechels maakt vast wel een uitzondering voor jullie, het koningskoppel kan ze toch niet missen' was ze ervan overtuigd. 'Maar ga je nou nog mee' vroeg ze waarvoor ze gekomen was.
'Ik heb niet eens een outfit' haalde ik mijn schouders op.
'Maar ik wel' hield ze het tasje dat ze in haar hand had lachend omhoog. Alsof ze al helemaal voorbereid was.
'Nou vooruit' hield ik de deur voor haar open om haar binnen te laten waarna we samen naar boven vertrokken zodat ik me om kon kleden.

Het was al druk toen we eindelijk arriveerde en Marion ons meldde.
'En nu' keek ik de zaal rond waar een aantal mensen stonden te dansen. Je hoefde je in elk geval niet te schamen want niemand zou je kunnen herkennen.
'Nu gaan we ook dansen' trok Marion me mee.
Een stukje bij ons vandaan stonden twee mensen te dansen waarvan ik me af vroeg of ze elkaar hier net ontmoet hadden of dat ze elkaar al kenden. Zo dicht stonden ze op elkaar. Nooit niet dat ik zo met een vreemde zou dansen.
Even later kwam volgens mij diezelfde man, dat denk ik tenminste, onze kant op waarna hij zijn hand uitstak om met me te dansen.
'Moet je niet met je vriendin dansen' wilde ik niemand inpikken. Hij schudde alleen zijn hoofd maar waarna hij me in de rondte liet draaien en we samen dansten. Zo'n slecht idee was het dus niet geweest van Marion, maar echt niet dat ik hier van de week nog zou komen op de herinneringsavond. Je kan dan terug komen om te zien met wie je zo'n leuke avond heb gehad met als doel dus dat er nieuwe relaties uitkomen. Maar ik wilde Wolfs al en hoefde niemand anders. Het zou in mijn geval niet meer worden dan een avondje plezier maken.
'Ik moet even naar de wc' maakte ik me van hem los zodat ik even mijn behoefte kon gaan doen. Al dat drinken en dansen zorgt ook voor het feit dat ik nodig moest plassen.
Als ik terug kom zie ik de persoon waarmee ik danste niet meer. Jammer maar niet erg, ik was daarvoor hier toch niet.
'Wilt u dansen' vroeg een stem die me bekend voorkwam maar ik kon hem niet plaatsen.
'Prima' knikte ik goedkeurend terwijl ik de persoon voor me bekeek, ook al viel er weinig te zien. Het enige opvallende behalve zijn outfit was het feit dat hij een bril droeg, maar ook daarvan waren er wel meer.
'Sorry' verontschuldigde ik me toen ik ineens de gene herkende waarmee ik net gedanst had. Al herkende ik hem alleen aan zijn outfit want verder viel er niks te zien.
'Wil je nog dansen' liep ik op hem af waarna hij knikte. Ik weet niet waarom en ik wilde het ook niet maar deze persoon voelde zo vertrouwd aan. Ik voelde me op m'n gemak bij hem maar dan zal je zien blijkt het straks een enorme crimineel te zijn of zo. Toen de muziek langzamer werd trok hij me wat dichter tegen zich aan waardoor zijn aftershave te ruiken was. Deze rook echt precies hetzelfde als die van Wolfs, ik wist het zeker. In de badkamer rook ik vaak stiekem aan zijn flesje omdat ik het zo lekker vond ruiken. Maar Wolfs was met Fleur op stap en er zijn echt wel meer mannen die deze aftershave gebruiken prentte ik mezelf in.
'Sorry ik moet gaan' maakte ik me van hem los omdat ik me ongemakkelijk voelde in deze positie. Hij bracht me in verwarring, en ik wilde niet op iemand vallen door zijn aftershave. Dat was gewoon de boosdoener, het herinnerde me aan Wolfs en van hem kreeg ik de vlinders in mijn buik, niet van die man waarmee ik danste. Ik kende zijn stem niet eens want hij had al die tijd nog geen woord gezegd dus het werd me gewoon te veel.
'Waar ga je heen' kwam Marion me achterna.
'Ik ga naar huis' deelde ik haar mee.
'Maar waarom' begreep ze het niet.
'Ik wil gewoon naar huis, naar Wolfs' biechtte ik toch maar op. Ik miste zijn aanwezigheid heel erg.
'Veel plezier he' grijnsde ze. 'Wacht' riep ze daarna waarna ik me vragend omdraaide.
'Samen uit, samen thuis' haakte ze haar arm in de mijne en samen vertrokken we terug richting de Ponti.