Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

Eens moet het er van komen

'Mam wij willen ook naar het strand' viel de tienjarige Bram zijn vader bij, die zijn moeder probeerde over te halen om naar het strand te gaan.
'Strand, strand' stond ook de vierjarige Gijs te springen. Die was altijd enthousiast als zijn grote broer dat ook was.
'Echt Wolfs ik haat je' grijnsde de vrouw naar haar vriend die met een nog grotere grijns tegen de deurpost aanleunde omdat het hem weer was gelukt. Als hij iets voor elkaar wilde krijgen wist hij gewoon dat hij hun zoontjes moest gebruiken, daar kon ze immers geen nee tegen zeggen.
'Ik hou ook van jou hoor schatje'drukte hij een kus op haar wang toen ze zich langs hem wurmde om naar boven te gaan.
'Ik heb trouwens alles al ingepakt, je hoeft alleen nog maar je bikini aan te doen' deelde hij haar mee terwijl hij de keuken in liep om de laatste spullen bij elkaar te verzamelen zodat ze zo meteen gelijk konden vertrekken.
'M'n boerkini zal je bedoelen' riep ze lachend terug naar beneden voordat ze de slaapkamer binnenging. Hun slaapkamer sinds een paar maanden. Nooit had hij gedacht dat het nog eens zover zou komen. Want hij moest zich maar niks in zijn hoofd halen terwijl ze zwanger probeerde te worden van Gijs, omdat ze zo verlangde naar nog een kindje aangezien Bram al zo snel zo groot werd.
Bram was tenslotte een ongelukje geweest, ze was met haar werkpartner het bed ingedoken terwijl haar vriend in een safehouse zat. Waarna ze ontdekte zwanger te zijn van haar werkpartner terwijl ze op het punt stond om te trouwen met haar vriend. Ze heeft het hem nooit hoeven vertellen want het huwelijk heeft zich nooit voltrokken tijdens het ja woord werd hij neergeschoten, dood.
'Eef ben je al klaar' heeft hij inmiddels de laatste spullen ook al in de auto gezet terwijl hij haar eindelijk naar beneden hoort komen.

'Zijn de jongens ook al klaar' vraagt ze hem terwijl ze haar slippers nog aan moet trekken.

'Die zitten al in de auto'deelt hij haar mee terwijl hij haar nog even moet omhelzen.'Ik hou van je Eef' streelt hij met zijn hand over haar bolle buik heen.

'Je had toch zo'n haast' drukte ze grijnzend een kus op zijn lippen waarna ze naar buiten liep. Zelfs al waren ze nu een paar maanden officieel een stelletje, ze kon er nog altijd niet aan wennen als hij lieve dingen tegen haar zei.

Ze hadden naar hun idee het beste plekje uitgekozen die er was op het strand. In de zon, vlakbij het water zodat ze hun jongens goed in de gaten konden houden.

'Zwemmen' stond Gijs al te stuiteren, hij was helemaal gek van water.

'Eerst insmeren' hield zijn moeder hem tegen. 'En je bandjes om' deelde ze hem mee. Hij zat wel al op zwemles maar een diploma had hij nog niet.

'Ik kan heel goed zwemmen' protesteerde hij dan ook.

'Dat weet ik, maar er zijn veel mensen hé, dus gewoon je bandjes om'gaf ze hem zijn zin niet.

'Kom jij ook Bram' stuurde zijn vader hem naar zijn moeder om zich ook in te laten smeren.

'Mag ik die grote zwemband' vroeg hij zijn moeder terwijl hij zich gewillig liet insmeren.

'Vraag maar aan papa, die heeft alles ingepakt' haalde ze haar schouders op. Ze had geen idee wat hij zoal meegenomen had aangezien ze met geen mogelijkheid bij de kofferbak in de buurt mocht komen. Alsof hij iets te verbergen had. En daarbij zou ze toch niet genoeg lucht hebben om het ding op te blazen.

'Houd je dat ding aan' wees hij naar haar shirt terwijl hij naast haar was gaan zitten, beide kijkend naar de spelende kinderen.

'Het kan echt niet hoor, moet je kijken hoe dik ik ben' weigerde ze haar shirt uit te trekken.

'Dat heb je meestal, als je zwanger bent, en daarbij ben je prachtig dat weet je toch' schoof hij haar shirt omhoog om haar blote buik te kussen. Hun echte liefdesbaby. Waar het bij Gijs pas na drie maanden raak was, omdat ze weigerde ervan te genieten, ze wilde immers alleen maar een kindje krijgen. Was het nu binnen twee weken raak geweest nadat ze elkaar de liefde eindelijk na tien jaar verklaard hadden. Het ziekenhuis wilde bij Gijs niet mee werken aan een IVF behandeling en dus moest het wel via de natuurlijke manier gebeuren, maar dat was dus niet zo'n succes.