Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

Jubileum

Ik kon het echt niet uitstaan. Wolfs was de hele week al druk met van alles en nog wat en deed ook heel geheimzinnig. Ik mocht absoluut niet weten wat hij deed, waar hij heen ging, met wie, echt helemaal niks en dat frustreerde me. Waarom? Dat is het enige dat me bezig hield, waarom deed hij zo. En eigenlijk was ik er wel een beetje klaar mee. Als ik het niet mocht weten dan gaat hij maar lekker ergens anders wonen zodat ik er geen last meer van heb en dat zou ik hem gaan zeggen ook.
'Eef..' 'Wolfs..' Spraken we allebei tegelijk.
'Ga jij maar eerst' knikte ik.
'Nee dames gaan voor' schudde hij resoluut zijn hoofd.
'Heb je een afspraakje' viel me zijn nette pak ineens op nu hij hier zo voor me stond.
'Ja ehm nee' wist hij duidelijk niet zo goed wat te zeggen.
'Is dat het, je hebt een vriendin en ik mag het niet weten. Wat is dat nou voor onzin. Hoelang kennen we elkaar nou al, ik dacht dat we vrienden waren. Dat we elkaar alles vertelde' was ik inmiddels richting de trap gelopen die ik op liep nadat ik me boos had omgedraaid. Ik kon hem nu helemaal niet meer uitstaan, waarom deed hij zo tegen me?
Boos sla ik mijn kamer deur open en terwijl ik met mijn hand naar de deur tast om hem weer dicht te slaan valt mijn oog op iets dat op mijn bed ligt. Als ik een stap dichterbij zet zie ik ook het briefje dat erop ligt.
'Geen vragen stellen gewoon aantrekken'
Het briefje leg ik opzij en houd het kledingstuk op. Mooi niet dus, een bordeaux rood jurkje. En als ik ergens een hekel aan heb is dat het wel. Maar goed Wolfs was in pak en hier lag een jurkje, zou hij wat in petto hebben dan en zo ja wat dan? En wilde hij nog wel, aangezien ik net zo onaardig tegen hem had gedaan. Snel ging ik onder de douche door waarna ik het jurkje aantrok. Precies mijn maat, en eerlijk toegegeven stond hij me eigenlijk best wel goed al zeg ik het zelf. Nog even snel wat mascara op en mijn haar doen en dan ben ik er klaar voor.
'Geen staart hoor, dat past niet bij de jurkjes Eva' lag er ook een briefje naast mijn borstel. Hij was wel erg zeg, nog bepalen wat ik met mijn haar deed ook. Toch liet ik het maar los hangen en liep naar de kast om te kijken of ik ook nog bijpassende schoenen had. Om mijn laarzen eronder aan te doen was ook weer zo wat.
'Trek je deze aan?' Lag ook daar een briefje bij. Hij was gewoon mijn hele kamer door geweest om een hele outfit samen te stellen. Even later liep ik voorzichtig de trap af, want vaak had ik deze schoenen niet aan. Verder dan de eerste trap hoefde ik niet want in het voormalig restaurant stond Wolfs te wachten.
'Sorry Wolfs' bood ik meteen mijn excuus aan voor mijn gedrag van zojuist.
'Het is je vergeven, je bent prachtig' stak hij zijn hand glimlachend naar me uit.
'En waar heb ik dit aan te danken' vroeg ik hem blozend door zijn opmerking.
'Dat vertel ik je nog wel' knipoogde hij. 'Ga je mee' maakte hij aanstalten om te vertrekken nadat hij mijn jas van de kapstok had gehaald.

Gearmd liepen we over het vrijthof terwijl ik geen idee had waar we heen gingen. Niet helemaal dan, het zou in elk geval geen chinees worden Wolfs kennende. Mijn vermoeden werd even later bevestigd toen hij stopte met lopen en de deur van een of ander duur uitziend restaurant voor me open hield.
'Dames gaan voor' gebaarde hij me naar binnen te gaan waarna hij volgde.
'Op tafel op naam van Wolfs' vertelde hij de gastheer die ons verwelkomde. Het bleek binnen toch wat minder sjiek te zijn dan het van buiten leek. Gelukkig maar.
'Wat wil jij drinken' vroeg hij me nadat we plaats hadden genomen aan de ons toegewezen tafel.
'Water' antwoordde ik glimlachend waarna hij het bestelde.
'Proost' hield hij even later zijn glas wijn op.
'Op' keek ik hem afwachtend aan.
'Nee Eva' schudde hij grijnzend zijn hoofd. 'Gewoon proost' besloot hij waarna hij mijn glas aantikte en we daarna beide een slok namen.

Wederom gearmd liepen we ruim twee uur later de deur weer uit. Voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht, echt alles erop en eraan. Alleen de koffie na heb ik tegen kunnen houden door hem te beloven dat we die thuis zouden nemen.
'Zullen we via de Maas gaan' doe ik hem een voorstel voor we het vrijthof aflopen. 'Of is dat te ver' grijnsde ik uitdagend.
'Al wil je via Eindhoven' liet hij zich niet kennen.
'Dat gaat me wel een beetje te ver. Dan duurt die warme chocolademelk met slagroom nog wel heel erg lang' schudde ik lachend mijn hoofd dat, dat nou ook weer niet hoefde. Beide met een lach maar verder zwijgend liepen we richting de Maas. Onze favoriete plek van Maastricht en 's avonds was het er op z'n mooist met al die lichten en zo.
'Waar heb ik dit nou aan te danken' wist ik het nog steeds echt niet. Ik had de hele tijd lopen piekeren maar ik kon het me echt niet bedenken.
'Gewoon' haalde Wolfs nonchalant zijn schouders op.
'Niet gewoon Wolfs' nam ik er dan ook geen genoegen mee maar hij liet echt niks los.
'Ik vind het zo mooi en rustgevend hier' zei hij in plaats daarvan. Lachend schudde ik wederom mijn hoofd omdat hij er gewoon overheen praatte.
'Ik heb wat voor je' bleef hij plots stilstaan terwijl hij in zijn zakken voelde.
'Zie je ik wist dat hier wat achter zat' floepte het mijn mond al uit, eigenlijk puur uit enthousiasme.
'Niet zo doen he' hield hij een doosje stevig vast in zijn hand zodat ik er alleen maar naar kon kijken.
'Krijg ik het nog' zette ik mijn slijm gezicht op omdat ik gewoon wilde weten wat erin zat.
'Nee thuis' borg hij het weer op.
'Dat is gemeen' riep ik verontwaardigd uit.
'Alleen al hierom, vind ik jou zo geweldig' lachte hij terwijl ik het niet eerlijk vond. Me eerst lekker maken met een cadeautje en het me dan niet geven.
'Dat is niet eerlijk' sloeg ik mijn armen oven elkaar terwijl ik mijn best deed niet in de lach te schieten.
'Jij bent ook niet eerlijk geloof me' schudde hij zijn hoofd. 'Kom we gaan naar huis' pakte hij resoluut mijn hand beet en trok me haast mee naar huis.
'Niet zo snel' trok ik hem terug omdat ik op deze schoenen niet zo snel kon lopen. En zo liepen we hand in hand maar dan iets minder snel naar huis toe.