Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

Verjaardag

It's my birthday 🎉 en die van mijn account. Vandaag precies 5 jaar geleden plaatste ik mijn eerste verhaal ever.

Het was eigenlijk een dag waar ze altijd een beetje tegenop keek, haar verjaardag. Als kind zijnde had ze nooit een echte verjaardag gehad. Misschien in de eerste paar jaar toen haar moeder er nog was, maar dat kon ze zich eigenlijk niet eens meer herinneren. Ze herinnerde ze zich vooral de verjaardagen met haar vader. Dat hij dan een cadeautje voor haar hand. De rillingen liepen meteen alweer over haar rug heen als ze eraan terug dacht. Iets wat ze liever ook niet deed, maar toch elk jaar gebeurde het weer.
Maar ze wist ook dat alles nu anders was, haar vader was er niet meer, en ze had nu Frank, en Wolfs. En oh wat maakte die twee mannen haar het leven moeilijk. Ze was officieel samen met Frank, maar ze had ook gevoelens voor Wolfs, en hij voor haar. Maar ze kon niet kiezen, ze zijn allebei leuk op hun eigen manier. Bij Frank is ze verzekerd van een stabiele veilige omgeving. Bij Wolfs heeft ze die zekerheid niet, maar hij is zo aantrekkelijk, zo spannend. Precies hetgeen waar het bij Frank aan ontbreekt. Als ze nou van beide mannen één kon maken, dan was het echt de perfecte man geweest. Nu loog ze Frank voor, en ze hield Wolfs aan het lijntje. Wolfs wist immers wel van Frank, ze was al met hem samen voordat Wolfs bij hen kwam wonen in het pension. Maar Frank had er geen idee van dat er tussen zijn vriendin en zijn beste vriend ook het één en ander speelde. En hoevaak Wolfs er ook op aandrong bij haar om een keuze te maken, ze kon het gewoon niet. Ze wilde ze allebei niet kwetsen, al wist ze ook wel dat dit zo niet door kon blijven gaan. Ze woonde notabene met allebei de mannen in hetzelfde huis. Het was dan ook een wonder dat Frank nog nooit iets gemerkt had. Hoevaak Wolfs haar niet aanraakte als Frank ook in de buurt was, hoevaak ze niet stiekem op de trap nog even een zoen uitwisselde waarna ze met stalen gezichten de keuken binnen liepen. Hoevaak ze boven geen dingen deden terwijl Frank gewoon in de keuken bezig was. En het was zo fout, dat wist ze ook wel, maar ze had haar gevoelens voor haar partner gewoon niet meer onder controle. En ze hoopte dat het over zou gaan, maar dat gebeurde niet. Ze hoopte dat de spanning eraf zou gaan als ze eraan toegaf, maar ook dat gebeurde niet, het werd alleen maar erger, en ze wilde nog liever bij hem zijn.
Ze moest echt een keuze gaan maken, maar vandaag was het eerst haar verjaardag.

'Happy birthday to you' werd ze door beide mannen toegezongen toen ze in de keuken verscheen.
'Wat een comité' lachte ze breeduit bij het zien van beide mannen. Die ze beide wilde kussen, maar ze kon er maar eentje ook echt kussen.
'Gefeliciteerd lieve Eefke' pakte Frank dan ook meteen het moment aan om haar uitgebreid voor de ogen van Wolfs te kussen. Iets wat behoorlijk ongemakkelijk aanvoelde voor haar. Ze wist dat Wolfs hetzelfde zou willen doen, maar dat hij dat niet kon en vooral niet mocht doen.
'Cadeautje voor Eva' wist hij ondanks dat toch de aandacht te trekken.
'Oh ja voor mij' jubelde Eva dan ook meteen uitgelaten.
'He he, ik heb ook een cadeautje' hield Frank haar hand vast. Hij was tenslotte haar vriend, hij was eerst aan de beurt.
'Die van Wolfs eerst' griste ze het pakje uit zijn hand vandaan.
'Hee wel voorzichtig ermee' waarschuwde hij haar.
'Sorry' zette ze haar meest lieve lach naar hem op.
'Gek' schudde hij lachend zijn hoofd om haar enthousiasme. Hij had haar al dagen gek gemaakt met het feit dat hij zo'n mooi cadeautje voor haar had gekocht.
'Oeh een doosje' had ze het papier er al af gekregen.
'Dat is de trouwring, maar mijn oude knieën doen het niet meer' grapte hij om haar te laten zweten.
'Dat hebben we gehoord ja' had ze er al uitgefloept. Tijdens één van hun avontuurtjes die week nog hadden Wolfs zijn knieën behoorlijk gekraakt. Het was niet bepaald een goede houding geweest zeg maar.
'Wolfs dacht even snel een trap op te rennen' voegde ze er gauw aan toe om Frank zijn vragende blik te beantwoorden.
'Maak nu maar open he' voelde Wolfs zich ook behoorlijk ongemakkelijk.
'Ik durf niet' schudde Eva zenuwachtig haar hoofd. Wat als hij haar hier echt ten huwelijk zou gaan vragen, in het bijzijn van Frank.
'Doe niet zo raar Eva, maak dat pakje gewoon over, anders hou ik de mijne zelf wel' bemoeide Frank zich er ook geïrriteerd mee. Hij had graag het eerste moment gewild, maar Eva wilde perse eerst het cadeau van Wolfs open maken, dus als ze daar even mee op schoot, dan was het eindelijk zijn moment.
'Nou zeg doe eens rustig, het is mijn verjaardag' antwoordde Eva gepikeerd. Het sloeg echt helemaal nergens op dat hij zo aangebrand deed.
'Oké één, twee' haalde ze de deksel van het doosje af om te zien wat er daadwerkelijk in zat.
'Oh wauw' was ze geroerd door het mooie hangertje wat daar aan een kettinkje zat. 'Hij is echt heel mooi' knikte ze goedkeurend terwijl ze het hangertje uitvoerig bekeek.
'Gelukkig maar' glimlachte Wolfs tevreden. Hij wist dat hij haar geen beter cadeau had kunnen geven. Ze had al zo vaak bij de etalageruit staan kijken of hij er nog was. Hij kon dan ook niet anders, dan het haar cadeau te geven.
'En jij van de week maar gedeprimeerd zijn omdat het uit de etalage was' grapte hij erover.
'Gemenerd' balde ze haar vuisten lachend.
'Als dat je bedankje is' kon hij er wel om lachen.
'Dat ding is hartstikke duur' bemoeide Frank zich er wederom mee. Hij vond dat cadeau van Wolfs echt veel te duur. Zo'n duur cadeau geef je niet aan een vriendin, je werkpartner notabene.
'Heb jij die ook gekocht. Dan draag ik ze allebei wel hoor' trok Eva zich van commentaar van haar vriend aan. Ze was veel te blij met het cadeautje.
'Daar gaat het niet om. Het is gewoon van de zotte dat je een vriendin zo'n duur cadeau geeft' bleef Frank erbij.
'Nou Eva is toch niet zomaar een vriendin he, en ze verdiend het gewoon' haalde Wolfs zijn schouders op. 'En ik weet dat ze er en heel zuinig op zal zijn, en dat ze er heel erg blij mee is. Moet ik haar dan een bosje bloemen geven waarvan ik weet dat ze na twee dagen toch dood zijn' was Wolfs zijn weerwoord erop.
'Bedankt Wolfs' vloog Eva hem in de armen om hem te bedanken. Een uitgebreider bedankje zou ze hem later nog wel geven, zoals hij ongetwijfeld ook nog wel iets in petto had voor haar verjaardag, daar was ze zeker van, en eigenlijk kon ze ook niet wachten totdat ze alleen zouden zijn.
'Graag gedaan lieverd' hield Wolfs haar stevig vast. Dat was het enige dat hij momenteel kon krijgen en dus nam hij het er ook maar even van.
'Nou Frank kom maar op, of kan je dat niet overtreffen' wachtte Eva met smart op zijn cadeautje. Ze was zo bang dat zijn cadeau in het niks zou vallen bij die van Wolfs. Wolfs had immers alles voor haar over, wat ze ook maar wilde hebben, ze zou alles van hem krijgen. Frank was daar toch wel minder in. Ze kwam niks te kort absoluut niet, maar toch was het anders. Hij bedoelde het vaak wel goed, maar hij vond alles zo overdreven en dat terwijl Eva daar verder ook helemaal niet zo van was.
'Nog een doosje' was ze verheugd het uit te pakken.
'Toch hetzelfde hangertje' probeerde ze het te raden. Dan snapte ze Frank zijn reactie ergens ook wel. Dan wilde hij het zijn vriendin cadeau doen en dan was Wolfs hem in dit geval voor geweest.
'Veel beter' schudde Frank zijn hoofd die niet wachten kon tot ze het doosje zou openen.
'Pom pom pom' voerde ze de spanning op voordat ze het doosje ook daadwerkelijk opende.
'Lieve Eva, een mooier cadeau kan ik niet bedenken dan deze ring om jou vinger te schuiven. Wil je met me trouwen' was Frank haar voor voordat ze iets had kunnen zeggen. Het zweet brak haar nu zeker aan alle kanten uit. Ze durfde dan ook niet meer naar Wolfs te kijken. Alles hing nu af van haar, zei ze ja, dan was alles met Wolfs voorbij, zei ze nee, dan zou Frank zo teleurgesteld zijn.
'Ik ehm' kreeg ze dan ook geen woord over haar lippen. 'Frank ik vind hem echt heel mooi, maar trouwen' wist ze gewoon niet hoe ze zich hieruit moest zien te redden. Ze wilde Wolfs niet pijn doen, maar Frank ook niet. Dat was de hele tijd dus al het probleem geweest.
'We zijn al zolang samen Eefke, trouwen, daarna een gezinnetje' somde hij op om haar over te halen.
'Eva is toch helemaal het type niet voor huisje, boompje, beestje' kon Wolfs zich niet langer inhouden. Hij ging niet toekijken hoe ze straks voor Frank zou kiezen alleen maar omdat ze hem niet af wilde wijzen.
'Wat weet jij daarvan. Als we getrouwd zijn kan ze dat ineens wel hebben' was Frank het daar absoluut niet mee eens.
'Jij wilt trouwen, dat is dan toch geen cadeau voor haar verjaardag' viel Wolfs hem op zijn beurt aan.
'Hou op' schreeuwde Eva er bovenuit. Het was haar verjaardag ja, maar ze voelde zich momenteel alles behalve de gelukkige jarige.
'Ik denk eerlijk gezegd niet dat ik daar al aan toe ben' kon ze niet anders dan Frank zijn aanzoek wegwuiven.
'We hoeven ook niet gelijk nu te trouwen toch. Het kan ook volgend jaar, of het jaar daarna' probeerde Frank het nogmaals. Al zou het echt niet nog twee jaar duren voordat ze daadwerkelijk zouden gaan trouwen.
'Ze zegt toch dat ze het niet wilt, of ben je doof of zo' kon Wolfs zich wederom niet inhouden. Eva wilde niet met Frank trouwen, dat was voor hem zo'n opluchting.
'Bemoei je eigen er niet mee, dat jij niet in het huwelijk gelooft' pikte Frank dat niet op zijn beurt. 'Volgens mij heb jij het sowieso nooit een jaar uitgehouden met een vrouw. Eva en ik zijn al zes jaar samen' drukte hij Wolfs met zijn neus op de feiten.
'Eva en ik zijn anders ook al een tijdje een stel' kon Wolfs er nu echt niet meer tegen. En het was er al uit voordat hij er erg in had.
Het werd dan ook in één keer heel erg stil in de keuken. Eva kon Wolfs wel iets aandoen, die zich op zijn beurt schuldig voelde, maar aan de andere kant moest het ook maar eens klaar zijn.
'Eefke' was Frank degene die de ongemakkelijke stilte uit eindelijk verbrak.
'Een stel als in partners, Wolfs en ik houden het immers al drie jaar met elkaar uit' hoopte ze zich hiermee eruit te kletsen. Iets beters had ze echt niet kunnen verzinnen.
'Drie jaar al he' probeerde ze enthousiast te doen terwijl ze het betrokken gezicht van Wolfs zag. Hij baalde er zichtbaar van dat Eva nog altijd geen keuze maakte. Dit was de kans geweest. Of had ze die toch gemaakt door dit verhaal op te hangen. Ze wilde dan wel niet met Frank trouwen, maar ze ontkende dat ze ook iets met hem had.
'Hebben we ook taart' gooide Eva het over een andere boeg. Misschien zou het de sfeer ten goede komen. Want ze was er zeker van dat zowel Frank als Wolfs momenteel enorm teleurgesteld in haar waren.
'Natuurlijk hebben we taart' ging Frank erin mee die een taart tevoorschijn toverde terwijl Wolfs richting de trap verdween.
'Wolfs' kon ze niet anders dan hem nakijken. Maar de blik in zijn ogen zei haar genoeg.
'Moet je wel nog even het kaarsje uitblazen' zette Frank haar ondertussen de taart voor terwijl hij helemaal geen aandacht meer voor Wolfs had.
'Frank het spijt me' schudde ze haar hoofd wat er voor zorgde dat Wolfs zijn vertrek staakte. Zou ze het dan alsnog gaan zeggen.
'Het is oké Eefke. We kunnen ook over een paar jaar trouwen' wuifde hij het weg alsof hij het helemaal niet erg vond, maar ze wist wel beter.
'Nee het spijt me' herhaalde ze haar woorden. 'Ik kan niet bij je blijven' gooide ze het hoge woord eruit.
'Maar, maar hoe bedoel je' stamelde Frank duidelijk overvallen door deze woorden.
'Sorry' liep ze ook richting de trap waar Wolfs nog steeds stond in afwachting wat er nu nog meer ging gebeuren.
'En met jou' bleef ze voor hem stil staan. 'Met jou maak ik het ook uit' draaide ze zich om waarna ze zelf als eerste de trap op ging.
'Maar Eva' was Wolfs nu degene die haar tegen probeerde te houden.
'Hoezo je maakt het uit met hem' klonk Frank vanuit de keuken die er kennelijk nog steeds niks van begreep.
'Laat me los Wolfs. Ik heb hier echt een puinhoop van gemaakt' stonden de tranen inmiddels in haar ogen.
'Je weet dat ik van je houd Eef' wilde Wolfs haar niet loslaten.
'En Frank houd ook van me, en ik hou ook van jullie allebei, en ik kan niet kiezen, en ik wil niemand pijn doen, en nu doe ik jullie allebei pijn' rolde de tranen over haar wangen. 'Het spijt me' had ze haar arm inmiddels los gekregen waarna ze de houten deur opentrok en de twee mannen waar ze zoveel van hield samen achterliet.

Terwijl de mascara inmiddels over haar hele gezicht zat drukte ze op de bel.
'Eva' kon Marion haar verbazing niet verbergen. 'Wat is er aan de hand' trok ze haar vriendin naar binnen waar die meteen in snikken uitbarstte.
'Ik heb er zo'n puinhoop van gemaakt Marion' schudde ze afkeurend haar hoofd.
'He wat is er gebeurt' probeerde Marion haar te troosten. 'Heb je met je taart gegooid of zo' had ze er werkelijk geen idee van.
'Ik heb het uitgemaakt met Frank' kwam het hoge woord eruit.
'Wat' kon Marion dat niet geloven.
'En met Wolfs' voegde Eva er aan toe voordat Marion verder kon praten.
'He' draaide de radartjes in Marion haar hoofd overuren.
'Ik kan er niet meer tegen, en ik wil ze allebei niet kwetsen, maar ik kan niet kiezen' biechtte Eva haar beste vriendin op.
'Je had ook iets met Wolfs' vroeg Marion of ze het goed begreep. 'En dat wist Frank ook' vroeg ze verder toen Eva kleintjes knikte.
'Nee natuurlijk niet. Maar Wolfs wilde dat ik zou kiezen maar dat kan ik dus niet en nu kwam Frank met een ring op te proppen en ik zei nog dat ik helemaal nog niet wilde trouwen en toen wilde Wolfs weglopen en toen heb ik maar gezegd dat ik niet bij Frank kon blijven en daarna ook tegen Wolfs' ratelde Eva nu aan één stuk door waarna ze naar adem hapte.
'Ho ho rustig' maande Marion haar om rustig te blijven. 'Nu nog een keer maar dan rustig' knikte ze Eva bemoedigend toe.
'Ik ben ook verliefd geworden op Wolfs, het is echt heel fout ik weet het, maar ik kon mijn eigen gevoelens niet meer de baas' haalde Eva rustig adem terwijl ze opnieuw begon te vertellen.
'Hebben Wolfs en jij' kon Marion niet afwachten totdat Eva er zelf over vertelde.
'Frank had helemaal niks door' knikte Eva schuld bewust. 'Frank is echt heel lief en ik weet dat ik echt niks te kort zal komen bij hem, maar Wolfs' zuchtte ze diep.
'Hij is zo spannend' wist Marion wel wat er aan de hand was.
'Hij is echt niet alleen spannend hoor. Maar ik hoopte gewoon dat die verliefdheid voor Wolfs over zou gaan en dat dan bleek dat het helemaal niet zoveel voorstelde. Maar dat gebeurde dus niet. Ik werd alleen maar heviger verliefd. Hij was altijd zo lief voor me' voelde ze zich er echt heel rot over.
'Alleen heel lief' geloofde Marion er helemaal niks van. Haar vriendin was tot over haar oren verliefd op haar collega, dat was haar wel duidelijk.
'De seks Marion' kleurde haar wangen diep rood terwijl ze het bekende.
'Jij bent echt heel erg verliefd' riep Marion uitgelaten uit.
'Maar ik kan dit niet maken tegenover Frank' schudde Eva haar hoofd.
'Oké. Je had het niet achter Frank zijn rug om, ook met Wolfs moeten doen' knikte Marion dat het niet goed was wat ze had gedaan. 'Maar liefde laat zich niet lijden. Dus waarom zou je niet voor Wolfs kiezen alleen om Frank niet te kwetsen. Wat die nu overigens toch al is' hield Marion haar vervolgens een spiegel voor.
'Omdat ik ook wel van Frank hou. Hij doet alles voor me. Hij luistert altijd naar me' was Eva haar weerwoord daarop.
'Ook wel' fronste Marion terwijl ze de woorden herhaalde. 'Dat heb jij jezelf wijs gemaakt omdat je hem niet wilde kwetsen. Het is toch overduidelijk dat je smoor verliefd ben op Wolfs' nam Marion er geen genoegen mee.
'Maar die is nu waarschijnlijk ook boos omdat ik niet voor hem koos. Hij zei nog heel droog tegen Frank dat wij ook een stel waren en toen zei ik, we zijn al drie jaar een stel op het bureau' kon ze zichzelf wel voor haar kop slaan.
'Als Wolfs echt net zo gek is op jou als jij op hem, dan komt het wel weer goed geloof me maar' was Marion er heilig van overtuigd. Ze had vanaf het begin af aan allang door dat Wolfs zijn partner wel heel interessant vond, ze had alleen nooit verwacht dat, dat andersom ook zo zou zijn. Frank en Eva waren echt het perfecte stel. Totdat Wolfs dus verschenen was en Eva haar hart op hol had gebracht.
'Maar ik heb niet openlijk voor hem gekozen' schudde Eva haar hoofd dat zij er niet in geloofde.
'Dat kan toch alsnog' zag Marion het probleem niet.
'Alsof hij me nu nog gelooft' was Eva het daar niet mee eens.
'En als die je alsnog niet meer wilt, kan je altijd terug naar Frank gaan' had Marion nog wel een andere optie.
'Ik geloof niet dat ik dat wil' schudde Eva haar hoofd. Nu ze hier tegenover Marion zat durfde ze er voor het eerst eerlijk over te zijn. Het kaarsje tussen Frank en haar was gedoofd.
'Frank zal het je best vergeven' lachte Marion er expres bij.
'Dat verdiend hij niet' schudde Eva wederom haar hoofd. Hij was altijd goed voor haar geweest.
'Dus' keek Marion haar afwachtend aan.
'Is dit mijn eenzame verjaardag en het is mijn eigen schuld' zuchtte ze diep.
'Bel je Wolfs op dat je met hem wilt praten' schudde Marion haar hoofd dat, dat niet het juiste antwoord was.
'Ik denk gewoon dat dit niet het juiste moment is' durfde Eva zich er niet aan toe te geven.
'Doe me maar een glas wijn of zo' had ze een beter idee.
'Je gaat het verzuipen' grinnikte Marion. Haar vriendin dronk nooit geen druppel alcohol.
'Ik moet wat toch' haalde ze lachend haar schouders op. 'Nu moet jij mijn verjaardag maar wat beter maken en anders doe ik het zelf wel' was haar redenatie.
'Als je beloofd dat je morgen met Wolfs gaat praten' hield Marion haar het glas voor.
'Beloofd' stemde Eva ermee in.
'Proost dan' overhandigde Marion haar het glas waarna de twee glazen tegen elkaar klinkte.
'Op je verjaardag en op de liefde' waren Marion haar wijze woorden.
'Op mijn top verjaardag' nam ze lachend een grote slok. Gelukkig had ze haar beste vriendin nog.