Korte verhaaltjes (Flikken Maastricht)

Ze is verliefd op je

Ze is verliefd op je
Het was vandaag echt een super mooie dag geweest, we waren naar Brussel geweest, gewoon om de stad te zien en manneke pis mag daarbij uiteraard niet ontbreken. Op de weg terug naar Maastricht zijn we bij de chinees wezen eten, Wolfs wilde liever ergens anders eten maar ik heb het voor elkaar gekregen om mijn zin door te drijven, wat bijna altijd bij hem lukt. Oké ik heb hem beloofd dat we de volgende keer luxe uit eten gaan, anders was hij nooit overstag gegaan.
 ‘Wil je chocolademelk’ haalt Wolfs me uit mijn gedachte terwijl hij een steelpan omhoog houd.
 ‘Ja lekker’ knik ik goedkeurend, perfect om de dag mee af te sluiten.
‘Vond je het leuk vandaag’ kwam Wolfs even later aan tafel zitten met twee mokken warme chocolademelk met slagroom.
‘Ja dank je wel’ glimlachte ik oprecht, met Wolfs was het bijna altijd leuk.
‘Weetje Eef’ begint Wolfs ineens weer te praten waardoor ik hem vragend aankijk.
‘Wat is er’ vraag ik hem als er geen woord meer bij hem uitkomt.
‘Nee laat maar’ schud hij zijn hoofd afkeurend.
‘Je kunt me toch alles zeggen’ spreek ik hem moed in, al heb ik geen idee van wat hij eigenlijk wil aat zeggen, maar schijnbaar is het nogal moeilijk voor hem, anders had hij het wel gewoon gelijk gezegd wat hem dwars zit.
‘Nee, ik wil niks kapot maken’ bleef hij erbij. ‘Het is goed zo’ knikte hij dat het oké was.
‘Wat kapot maken’ snapte ik er helemaal niks meer van, kon hij niet gewoon wat duidelijker zijn, of hij had er gewoon niet over moeten beginnen. ‘Zeg nou maar gewoon’ moedig ik hem aan ‘het zal je opluchten’ doe ik er nog een schepje bovenop om hem te laten praten.
‘Ik wil je niet kwijt raken Eef’ zegt hij serieus.
‘Ik zal heus niet wegrennen of zo hoor’ denk ik grappig te zijn maar Wolfs kijkt nog steeds uiterst serieus, dat het me zelfs zenuwachtig maakt. Straks is het iets ernstigs dat hij me moet vertellen en zit ik hier een beetje grappig te doen. ‘Sorry’ zeg ik dan ook maar, anders zegt hij straks helemaal niks meer.
‘Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen, dus zeg ik het maar gewoon zo’ bereid hij me voor op wat hij zo meteen gaat zeggen en de zenuwen gieren door mijn lijf, laat het alsjeblieft niet iets ergs zijn, dat ik hem straks kwijt raak of zo, dat wil ik helemaal niet, hij is mijn partner, mijn beste maatje, en ik kan helemaal niet zonder hem. ‘Ik ben verliefd op je’ gooit hij de woorden eruit. De woorden die me laten schrikken, me in verlegenheid brengen, dat kan toch helemaal niet, ik ben stiekem verliefd op hem, hij toch niet op mij. ‘Ik kan er niks aan doen sorry, maar je zit continue in mijn hoofd en ik word er gek van’ had hij zijn blik beschaamd op de tafel gericht, alsof hij zich moest verantwoorden. ‘Ik had het nooit moeten zeggen, sorry, vergeet het’ stond hij op van de tafel.
‘Wolfs wacht’ hield ik hem tegen terwijl ik mijn moed bij elkaar verzamelde, ik moet hem vertellen dat ik hetzelfde voor hem voel als hij voor mij, anders ben ik hem straks kwijt.  Vragend keek hij me aan maar mij richtte zijn blik weer op de vloer toen er geen woord over mijn lippen kwam en hij alweer in beweging kwam om naar boven te lopen. ‘Wacht nou’ riep ik hem na. ‘Ik ben ook verliefd op jou’ keek ik nu beschaamd naar de vloer terwijl ik onderaan de trap stond die hij opgelopen was. ‘Dat zeg je alleen maar om me niet te kwetsen’ schudde hij zijn hoofd dat hij me niet geloofde.
‘Echt niet, ik dacht alleen dat jij niet hetzelfde voor mij voelde’ vertelde ik hem mijn gevoel en mijn gedachte. ‘Ik heb hier zolang op gehoopt’ vertelde ik hem eerlijk, ik had zo vaak gefantaseerd dat we eindelijk eens samen zouden zijn, en nu stonden we hier, hadden we elkaar de liefde verklaard en nu.
‘Ben je echt verliefd op me’ kwam Wolfs terug naar beneden terwijl hij het vroeg, alsof hij het niet kon geloven.
‘Ja’ vertelde ik hem verlegen, bang dat hij me nu alsnog zou afwijzen, of zou zeggen dat het allemaal een grap was geweest omdat hij wilde weten of ik zoals zoveel vrouwen een oogje op hem had. Toch enigszins opgelucht ging hij weer aan tafel zitten waarna ik hem volgde en weer tegenover hem ging zitten. ‘En nu’ vroeg ik hem toen we daar zo in stilte tegenover elkaar zaten, we wisten nu van elkaar dat we verliefd op elkaar waren, maar wat schoten we er nu mee op.
‘Wil je mijn vriendin worden’ vroeg Wolfs uiteindelijk ‘we kunnen het gewoon rustig aandoen’ verzekerde hij me, dat hij helemaal niks van me verwachtte. ‘Alsjeblieft Eef’ smeekte hij me nog, terwijl dat helemaal niet nodig was, ik wilde niks liever dan eindelijk bij hem horen, hij en ik, wij samen.
‘Ja natuurlijk’ sprong ik nog net geen gat in de lucht van blijdschap, dat we nu eindelijk samen zouden zijn. Beide stonden we op van de tafel en onwennig stonden we tegenover elkaar, we wilde hetzelfde alleen was nu de vraag wie de eerste stap zou zetten. Uiteraard was het Wolfs die de eerste stap zetten, hij zet tenslotte bijna altijd de eerste stap. Daardoor stonden we nu direct tegenover elkaar met een kleine tussen ruimte en had hij zijn handen verplaatst naar mijn armen die naar beneden hingen, terwijl zijn handen van boven over mijn armen naar beneden gleden tot mijn handen in de zijne lagen en ik verlegen glimlachte.
‘Jij maakt me zo gelukkig’ kijkt Wolfs me diep in mijn ogen aan, iets waar ik helemaal niet goed tegen kan, het maakt me nog verlegener. ‘Je hoeft niet te blozen hoor, want ik meen het’ verschijnt er een kleine grijns op zijn gezicht, hij doet het gewoon expres omdat hij weet dat ik er niet tegen kan als hij zulke dingen zegt. Voordat ik er iets tegen in kan brengen drukt hij zijn lippen op de mijne, eindelijk kan ik zijn lippen proeven, hier heb ik zolang van gedroomd en nu is het eindelijk werkelijkheid geworden. Zachtjes tik ik met mijn tong tegen zijn lippen, omdat ik meer van hem wil proeven dan alleen zijn lippen en lachend opent hij zijn mond zodat mijn tong rondjes kan draaien om de zijne.
‘Ik ga naar boven’ richt ik mijn blik op de vloer als we samen de zoen afgesloten hebben, ik wil hem niet kwetsen maar ik ben best wel moe.
‘Wil je bij mij slapen’ houd Wolfs me aan mijn hand vast zodat ik niet weg kan ‘alleen als je wil hoor’ voegt hij er snel aan toe zodat ik me niet verplicht voel.
‘Wel alleen slapen he’ verzeker ik hem dat hij niks hoeft te proberen.
‘He, wat denk je van mij’ steekt hij lachend zijn handen in de lucht.
‘Kom dan’ sleur ik hem mee de trap op naar boven, waar we ons beide apart verkleden en ik dan bij hem in bed stap, dicht tegen hem aan, met mijn hoofd op zijn borst en zijn arm om me heen.
‘Ik hou van je Eef’ drukt hij een kus op mijn kruin die me doet glimlachen.
‘Ik hou ook van jou Flo’ druk ik tevreden een kus op zijn borst waar ik even later in een heerlijke diepe slaap val.