Su Perim

Proje

Herkese Merhaba,bir süredir yoğun olduğum için buraya hiç vakit ayıramadım çok üzgünüm :(

Umarım hepiniz iyisinizdir❤️

Keyifli okumalar (Lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyin benim için görüşleriniz oldukça önemli)

*****************************************

Bazen öyle anlar olur ki akıl susar kalp konuşur, gurur susar aşk haykırır içindekilerini, sonucun felâket olacağını bile bile yapar bunu.

Batuhan'ın gittiği yöne bakmaya devam ederken meraklı bakışları ve fısıldayarak konuşanları görmemezlikten gelerek gözlerimi kapattım ardından derin bir nefes aldım. Ne yapmıştım ben, senelerce içimde biriktirdiğim öfkeyi bir anda yok etmiştim yanlış yapmıştım hemde çok.

Gözlerimi açtığımda ise bana doğru öfkeyle gelen Cansu'yu görmem ile kendimi sorgulamayı bir kenara bırakıp gücümü toparladım.

"Sen kim oluyorsun? sen nasıl benim sevgilimi öpebiliyorsun?!" Onu kolundan tutanlara aldırış etmeden,öfkeden ne yapacağını bilmeden haykırıyordu.

Bir kere gururumu ayaklar altına almıştım ve bunu bir daha yapmayacaktım, alkolünde vermiş olduğu cesaretle yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim ve Cansu'ya doğru bir adım attım.

"Onu bana değil sevgilim dediğin adama soracaksın Cansu."

Cansu rahatlığım karşısında afallamış bir şekilde bir adım geri attı, ardından ne dediğimi yeni anlamış olacak ki öfkeyle bana doğru bir adım attı. "Sevgilimden uzak duracaksın anladın mı beni! Yoksa..."

Lafını bitirmesine izin vermeden konuşmaya başladım. "Bunu yine bana değil sevgilim dediğin adama söyleceksin Cansu, çünkü gördüğün gibi ben ondan uzak dursam bile o benden uzak durmuyor." Gülümsemeyi de ihmal etmemiştim.

Cansu öfkeden onu tutanlardan kurtulmaya çalışıp üzerime saldırmak için çırpınıyordu, daha fazla gücüm yoktu, bacaklarım beni taşımakta zorlanıyordu gitmem lazımdı ama hareket edemiyordum yere çivilenmiş gibiydim.

Bir anda beni birinin sarsması ve adımı söylemesi ile düşüncelerimden sıyrıldım.

"D-Derin iyi misin?" Ece'nin gözlerindeki korkuyu görebiliyordum ama cevap verecek gücüm kalmamıştı, başımı sallamak ile yetindim.

"Yiğit bizi eve bırakır mısın? Derin hiç iyi görünmüyor."

"Elbette bırakırım,Derin yürüyebilir misin?"

Yanıt olarak başımı salladım, Ece koluma girerek yürümem için destek olmuştu.

Arabaya bindiğimizde hepimiz sessizdik, zaman zaman Ece ve Yiğit'in sorgulayıcı ve meraklı bakışlarına maruz kalıyordum ama bunu düşünecek durumda bile değildim.

Eve geldiğimizde Yiğit'e kısaca teşekkür ettikten sonra Ece'nin sorgulamasına fırsat vermeden duşa girdim ve kendimi soğuk suya bıraktım.

Vücudumdaki ateş soğuk su ile sönüyordu ama ya ruhumdaki ateş nasıl sönecekti? Nasıl eski ben olucaktım? Nasıl gururumu toparlayacaktım yeniden.