Rules

Hoofdstuk 23

'Kate?'

'Hmm.'

'We moeten nu echt gaan.'

Ik slikte hoorbaar.

'Oké.'

Langzaam liep ik de trap af, mijn koffer botste achter me aan. 'Hoelaat is het?' Mijn moeder keek op haar horloge. 'Half twee.' Ik knikte en gaf haar en mijn vader een stevige knuffel. Het zinnetje dit zou nog wel eens de laatste keer kunnen zijn dat je ze ziet spookte door mijn hoofd. Snel verdrong ik die gedachte. Mijn telefoon zat in mijn broekzak, voor het geval ik een berichtje kreeg. Van hem. Een rilling trok over mijn ruggengraat en snel probeerde ik over iets anders na te denken. Ik zag dat Sam zijn leren winterhandschoenen aanhad die hij van mij had gekregen, en glimlachte geforceerd naar hem. 'Let's go.'

Het regende toen we in Engeland aankwamen. 'Even Amsterdam has better weather,' mompelde Sam. Ik grinnikte, maar viel meteen weer stil toen de taxi aankwam rijden. Een angstig geluidje piepte uit mijn mond en geschrokken sloeg ik mijn hand ervoor. Sam keek me vreemd aan en stapte toen in de taxi. Het was net als de eerste keer dat ik hier kwam, ik was zenuwachtig voor wat me daar te wachten stond. Alleen dit keer niet voor een goede reden. Sam begreep het en legde geruststellend zijn hand op mijn been. Een tintelend gevoel verspreidde zich rondom de huid die hij door mijn broek heen verwarmde. Ik glimlachte zwakjes. Hoe zou het in het huis zijn? Bij mij thuis waren we gewoon vrienden geweest, hij was mijn baas niet. Hier wel, toch? Ik keek naar de grijze waas die een landschap moest voorstellen en langzaam zakte mijn hoofd tegen Sam zijn schouder naar beneden. Het laatste wat ik zag waren zijn ogen die me geruststellend aankeken.

'Keetje,' fluisterde een stem die alleen maar bij hem kon horen. 'We zijn er.' In een ruk zat ik overeind en tuurde door de donkere schaduwen van de bomen naar het huis. Ik kon de krullerige letters die 'Lincoln' voorstelden niet eens zien door de regen en dichte mist. Toen we de chauffeur hadden betaald en de deur opendeden rilde ik, en niet alleen van de kou. Sam sloeg stevig een arm om me heen en hield me dicht tegen zich aan terwijl we naar de poort liepen met onze koffers in onze handen. Binnen liet hij me los en schudde de waterdruppeltjes uit zijn haar. Ik kneep ik mijn neusbrug en staarde naar mijn voeten. Een nogal onaangename stilte viel tussen ons. 'Nou, het was fijn dan je mee was. Dat waardeerde ik echt,' zei ik tegen hem. Hij glimlachte, pakte mijn hand en legde hem tegen zijn wang. Mijn vingertoppen raakten zijn stoppels en wreven over zijn kin. Blozend keek ik naar beneden. 'Ik deed het graag,' zei hij met schorre stem. Toen liet hij me los en liep naar boven. Een beetje verward zette ik mijn koffer naast de kapstok. Die pakte ik straks wel weer. Wat was dat net? Peinzend liep ik naar de eetzaal, waar Jake aan de tafel zijn maaltijd naar binnen aan het werken was. 'Hoi Jakie,' zei ik en ik klopte hem op zijn rug terwijl ik naast hem ging zitten. 'Kate!' riep hij verrast en omhelsde me. 'Hoe was het in Nederland?' Jake wist niet dat Sam mee was geweest, en dat ging ik hem ook mooi niet vertellen. Hij wist überhaupt niets over mij, de briefjes en opdrachten. Wat een slechte vriendin was ik, om hem zo voor te liegen. 'Leuk hoor, mijn ouders waren blij me te zien.' Hij kauwde op en stuk brood terwijl hij antwoord gaf. 'Njou, dat isj mooi toch?' Ik grinnikte en merkte dat ik ook trek had gekregen van de reis. 'Ik ga ook even wat eten pakken,' mompelde ik en liep naar het buffet. Van de stapel borden pakte ik de bovenste en laadde hem vol met broodjes, een ei, fruit en een glas sinaasappelsap. Meneer Degrassi groette me hartelijk toen hij me zag, en ik glimlachte terug. Het bestek rinkelde op het bord toen ik terugliep. Een trilling in mijn broekzak gaf aan dat ik een berichtje had ontvangen. Het besef van wie  het berichtje kwam, liet mijn bord, het glas en het bestek uit mijn handen vallen. Met veel gekletter viel alles op de grond. Verbaasd keken mensen om zich heen wie het geluid had gemaakt en hun blikken bleven hangen bij mij.

Fuck.

De ontvoerder had iets teruggestuurd.

A/N: CLIFFHANGER! 1K reads al, thankjoeee