Rules

Hoofdstuk 9

'Nee Kate.' Zijn vingers vlochten zich om mijn pols en hielden die stevig vast. 'Ik laat je niet zomaar gaan.' Hij stapte naar me toe en bleef voor me staan. Toen ik achteruit wilde deinzen hield hij me tegen door zijn hand op mijn rug te leggen. 'Kom nou in de auto, het heeft toch geen zin om nu in je eentje door het donker terug naar huis te lopen.' Hij keek me smekend aan. 'Alsjeblieft.'
Ik twijfelde, daar had hij gelijk in. Toen dacht ik aan Carmen en brak mijn emotieloze masker. Een driftig, woedend gevoel wrong zich naar boven en in een opwelling sloeg ik hem vol in zijn gezicht, net naast zijn neus. Hij liet me los en wankelde een paar stappen naar achteren, met zijn hand tegen zijn gezicht gedrukt. 'Hou je mond.' Ik draaide me om en kloste verder door de regen. Net toen ik dacht dat hij het had opgegeven voelde ik twee sterke armen om me heen. Hij tilde me op en droeg me zonder moeite naar de auto. Ik stribbelde hevig tegen maar daar trok hij zich niks van aan. 'Laat los! Laat me los!'  Hij zuchtte, ik voelde zijn borstkas op en neer gaan. 'Je denkt toch niet dat ik je 's avonds helemaal alleen door Londen laat dwalen? En bovendien weet je de weg niet.' Ik hield mijn mond, wat betreft dat laatste had hij gelijk. Ik had het richtingsgevoel van een olifant. Ik bromde wat onverstaanbaars toen hij me neerzette en de autodeur opendeed. Ik liet me in de stoel zakken en keek boos voor me uit. Sam sloeg de deur dicht en opende de zijne. Hij ging zitten en deed zijn riem om. 'Die klap had ik verdiend.' De auto reed de straat uit, en hij zette de verwarming hoger.
'Het spijt me.'
Ik keek hem nog steeds niet aan. Hij zuchtte nogmaals en haalde een hand door zijn haar. Ik begon te denken dat hij dat alleen deed als ik hem ergerde. 'Ik voel niets voor Carmen, ik wilde alleen..' Hij zocht even naar woorden. 'Ik weet eigenlijk niet precies wat ik wilde.' Hij keek even schuin richting mij, maar mijn emotieloze masker zat alweer op zijn plaats. 'Carmen is vreselijk, ze vindt alles fantastisch en perfect wat ik doe. Ze loopt als een hondje achter me aan, en zo iemand wil ik niet.' Hij slikte. 'Jij Kate,' hij haalde diep adem, roffelde zenuwachtig met zijn vingers over het stuur. 'Ik vind jou leuk.' Toen zweeg hij. Ik bleef een tijdje wikken en wegen of ik wel of niet iets terug zou zeggen, maar besloot de vraag te stellen die me al de hele dag dwars zat. 'Waarom zoende je dan met Carmen?' Zijn gezicht verhardde. 'Om..' Hij leek even in gevecht met zichzelf.  'Om jou jaloers te maken. Je negeerde me de hele tijd en ging alleen maar met Jake om. Die gast is helemaal verliefd op je, ik was bang dat het ook wederzijds was.' Verbaasd keek ik hem aan. 'Je wilde me jaloers maken?' En in gedachte vervloekte ik mezelf dat ik niet gemerkt had hoe erg hij ermee zat dat ik zoveel met Jake omging. Ergens had ik wel door dat Jake me leuk vond, maar had het simpelweg genegeerd. Sam knikte kort en keek naar de weg. Ik was te verbijsterd om nog boos voor me uit te staren, en keek hem ongelovig aan. 'Je bent echt heel stom, weet je dat.'
Hij grijnsde.
'Weet ik.'

De eetzaal was vol en rumoerig, Sam was naar zijn eigen kamer gegaan. Ik keek rond en ontdekte Jake bij het buffet. Ik liep naar hem toe en bleef met een quasi-boos gezicht voor hem staan. 'Jakie.' Hij draaide zich verbaasd om en grinnikte toen hij mijn zogenaamd boze gezicht zag. 'Is er iets, Katie?' Ik zuchtte overdreven en rolde met mijn ogen. 'Ik zat bij jou achterop, weet je nog?' Zijn ogen werden groot. 'Ik heb een uur lang door het donkere Londen moeten strompelen voordat ik hier terechtkwam.' Hij stotterde iets onverstaanbaars. 'Gelukkig voor mij kwam er een auto aanrijden die me een lift gaf, anders liep ik daar nu nog rond.'
'Kate, het spijt me!' Hij sloeg zichzelf op zijn voorhoofd. 'Dat was ik vergeten.' Grijnzend keek ik hem aan. 'Ach ja, het was eigenlijk mijn eigen schuld. Ga je mee eten?' Onderweg naar de tafel bood Jake nog een stuk of zes keer zijn verontschuldigingen aan voordat ik hem op zijn hoofd sloeg. 'Hé, waar was dat nou weer voor nodig!' riep hij verontwaardigd. We raakten verwikkeld in eem verhitte discussie wiens schuld het nou uiteindelijk was. Daarna gaf ik hem een dikke knuffel, want hij ging een paar dagen terug naar zijn ouders. Het weer in Londen bleef de komende dagen zo slecht dat alle tuinmannen naar huis mochten. Na het eten liep ik naar boven, en snelde gelijk door naar de badkamer. Ik nam een lange douche, waste mijn haren en poetste daarna mijn tanden. Ik deed mijn lichtblauwe nachtjapon aan en wilde in bed stappen, toen een briefje onder mijn kussen me opviel. Nieuwsgierig pakte ik het op en begon te lezen.

Rules.
Doe wat je wordt opgedragen.
Houd je aan de regels.
Anders zal je haar verliezen.
Ik heb Mayra.