Onsterfelijke waarheid - Fred Weasley

57

Normaal gesproken upload ik niet echt in het weekend, maar kon het toch niet laten; hier alvast een hoofstukje en uiteraard zoals gewoonlijk morgen ochtend nog eentje. Veel leesplezier (oh en reacties en stemmen vind ik erg leuk :$)

Cassandra had besloten te doen alsof er niks was gebeurd en zich overal buiten te houden en de weken erna waren vrij normaal.
Terwijl al haar vrienden bij de D.A. lessen waren, keek Cassandra de toverdrank verslagen van de eerste en tweede jaars na en ze had hiervoor haar eigen kantoortje gekregen, zoals ze het leeg staande klaslokaal noemde. Fred kwam haar iedere avond na de D.A. ophalen in het lokaal, de ene keer keek hij toe hoe Cassandra nog wat dingen nakeek en de andere keren gebruikte ze de mogelijkheid om even wat tijd samen door te brengen.

Cassandra keek op toen er op de deur werd geklopt 'binnen?' riep ze en een angstig kijkende eerste jaars Ravenclaw verscheen in de deuropening 'Sorry dat ik u stoor professor, maar- maar- maar-' begon het meisje te stotteren en Cassandra schoof de stoel naast haar naar achter 'Ga even rustig zitten Charlotte'.

Het meisje leek al snel te kalmeren 'Waar kan ik je mee helpen?' vroeg Cassandra, 'Nou we moesten gister ons verslag inleveren en ik had het nog niet af en ik heb het nu wel af, mag ik het nu nog inleveren' ratelde het meisje en Cassandra bekeek het meisje goed, haar ogen waren rood en het leek alsof ze net gehuild had.
'Mag ik vragen waarom je het verslag nog niet af had?' en het meisje begon te snikken 'Ik mis mijn ouders en broertje zo erg'

Charlotte stopte met snikken toen Cassandra haar troostend eraan herinnerde dat ze over een paar dagen kerstvakantie hadden en ze naar huis mochten 'En voor deze ene keer, mag je het verslag nu in leveren' voegde ze er lachend aan toe 'Dankuwel professor Howel!' bedankte het meisje haar voor ze het lokaal uitrenden.

'Professor, mag ik ook even storen' vroeg Fred met een enorme grijns vanuit de deuropening en Cassandra kon een glimlach niet onderdrukken 'Jij altijd'

'Heb ik je ooit verteld hoe geweldig je bent Cassy?' vroeg Fred die nonchalant tegen het bureau aanleunde, 'Misschien een paar keer, maar ik hoor het graag' antwoordde ze terwijl ze opstond om haar vriend een kus te geven de kus vorderde zich.

Een paar uur later werden Fred en Cassandra wakker, ze slopen voorzichtig terug richting de Gryffindor toren en toen ze de leerlingenkamer in liepen stonden ze oog in oog met professor McGonagall, Ginny en George, die in tegenstelling tot de andere twee wel in hun pyjama liepen 'Allebei meekomen' reageerde McGonagall.

George probeerde te peilen wat er was gebeurd, maar dat wist iedereen eigenlijk wel en werd ook al snel vergeten toen Dumbledore het nieuws van Harry zijn droom vertelde.

Ginny wierp zich snikkend in Cassandra armen, die op haar beurt het geschrokken meisje over haar rug wreef en Dumbledore haar met toegeknepen ogen aankeek.

Tijd om zich te schamen voor het feit dat zowel het hoofd van de afdeling en het hoofd van de school nu beide een idee hadden van wat er zich in Cassy haar lokaal af heeft gespeeld de afgelopen tijd was er niet.

Het hele gezelschap ging per portkey naar Sirius toe, die in eerste instantie wel even van Fred naar Cassy keek tot hij het hele verhaal te horen kreeg en de discussie met de Weasley kinderen aanging.

'Makkelijk praten' brulde Fred 'Jij zit hier lekker veilig; jij zet je leven niet op het spel!'
En nu was Cassandra het zat 'Sirius heeft gelijk, we kunnen elkaar nu verwijten gaan maken, maar het verandert niks aan de situatie' terwijl ze tussen Sirius en Fred in ging staan, de twee leken elkaar ieder moment aan te kunnen vliegen.