Onsterfelijke waarheid - Fred Weasley

30

Sorry dat het weer zo lang heeft geduurd

'Bepaalde toverdranken die ik van vroeger weet, sommige ingrediënten zijn niet meer te krijgen en we hopen die te kunnen vervangen' Fred keek Cassandra met opgetrokken wenkbrauw aan 'Is dat niet best gevaarlijk?' 'Ik heb er aardig wat onderzoek naar gedaan en ga er niet van uit dat het fout gaat'
'Waarom doen ze het niet zelf in plaats van jou er weer bij betrekken?' 'Iedereen heeft het druk zat met het toernooi en dit zou een hele hoop mensen kunnen helpen Fred' Ging Cassandra tegen hem in en met iedere leugen die ze vertelde ging ze zich rotter voelen 'Ik dacht dat alles nu normaal zou worden' zuchtte Fred.
'Fred Weasley en normaal?' 'Je snapt wat ik bedoel Cassy' 'Nee leg eens uit' gingen de twee over en weer 'Ik denk dat wat mijn minder knappe broer probeert te zeggen is dat hij aandacht te kort komt'

Een paar dagen later was het tijd om het plan in werking te zetten, terwijl iedereen naar buiten ging en genoot van het heerlijke weer, zat Cassandra in een van de ongebruikte toverdrank lokalen en was druk bezig aan de neplosie zoals ze het zelf noemde. Het was een van haar lievelingsdrankjes, een hoop rook en herrie zonder gevaar, Cassandra nam zichzelf voor om het recept aan de tweeling te geven als alles was afgehandeld, ze zouden het geweldig vinden.

'Fred kijk niet zo sip' zei George voor de honderdste keer, de rest van de vriendengroep stemde in en Fred schudde zijn hoofd, iets in hem zei dat er iets mis was 'Ik ga naar Cassandra'  de groep Gryffindors slaakte een diepe zucht, maar liepen toch mee naar binnen.
Toen ze eenmaal richting de kerkers liepen klonk een enorme explosie, de gangen werden al snel gevuld met rook en de groep wilde het op rennen richting hun vriendin, maar werden al snel gestopt door het hoofd van hun afdeling 'professor-' protesteerde de groep maar McGonnagal schudde haar hoofd.
De groep viel stil 'We brengen haar naar de ziekenzaal, zodra we meer weten zal ik jullie op de hoogte komen stellen' zei ze medelevend, 'Is Cassandra oke?' vroeg George 'ik heb haar nog niet gezien Weasley, Ik was zelf net onderweg naar haar toen ik de knal hoorde' en dat was het moment dat Fred langs de professor glipte om zijn vriendin te vinden.

Madame Pomfrey en Dumbledore stonden naast een zwevende brancard met het bewegingsloze lichaam van zijn vriendin erop, 'Ik weet het niet Albus, ze stond erg dichtbij de explosie als ik het zo zie. Ik snap niet wat er mis is gegaan'
De twee volwassenen vielen stil toen ze de aanwezigheid van Fred opmerkte 'Geen zorgen meneer Weasley, ze is alleen buiten westen en het lijkt erger dan dat het is' probeerde het schoolhoofd hem gerust te stellen toen hij de jongen verschrikt naar zijn vriendin zag kijken.
Cassandra werd naar die ziekenzaal vervoerd, haar vrienden werden naar de grote zaal gestuurd en professor McGonnagal beloofde nogmaals de kinderen op de hoogte te stellen als ze iets hoorde, maar Fred was eigenwijs.
Toen hij de ziekenzaal niet in mocht ging hij pontificaal voor de ingang zitten met de belofte dat hij niet weg zou gaan tot hij zijn vriendin had gezien en zeker wist dat ze in orde was.

'Albus, ik dacht dat het de bedoeling was dat ze ongedeerd zou blijven' zuchtte McGonagall toen ze om het bed heen stonden 'Dat was het ook Minerva' 'Hoe kan dit gebeurd zijn?' 'Ik heb geen idee'
'De mierikswortel was niet gedroogd, dit is wat er kan gebeuren als we belangrijke dingen over laten aan een hormonale tiener' sneerde Snape die de ziekenzaal inliep.