*Tanya's POV*
"Uy, friend! Si Paul daw nabugbog sa may canteen! Grabe! Sayang yung baby fez niya! Omooo!" Ow-em. Seryoso? Ano baaaaaaa. Grabe namaaaaaan. ASDFGHJKL. Bigla kong hinatak si Ashley at nagtatakbo na papunta sa canteen.
"Ash. Bilis na. Si Paul. Si Paul." sabi ko sa kanya nag-aalala. "Di ko mapapatawad ang gumawa sa kanya nito." Pero imbis na bilisan, binagalan pa lalo. Kinaladkad ko na, kainis, eh. Si Paul nabugbog na nga, magbabagal bagal pa. Pano kung namimilipit na yun sa sakit. Pano kung wala dun yung gf niya para alalayan siya. Pano kung pinagtatawanan siya dahil sa nangyari sa kanya. Pano kung.. Pano kung...
"Ano ba, Tanya!" sigaw sakin ni Ash. Napatigil kami sa labas ng canteen. "Ashley! Ano rin ba? Nagmamadali yung tao, tapos ikaw nagiinarte paaaa! Nakakainis!" nanlaki ang mata niya sa sinabi ko at mukhang nasaktan?
...
Ohmaaaaaaay! "I'm sorry, Ash. I didn't mean to say that. Kasi.. Anoo.. What I mean is,"
"Hindi. Ayos lang. Pumunta ka na kay Paul mo." I really don't like this cold treatment. The guilt. It's killing me right now. "No, hindi na ko pupunta." sabi ko at tinalikuran niya ko sabay sabi sa kanyang malamig na boses, "Wag ka ngang mag-inarte dyan. Puntahan mo na siya." at tuluyan ng naglakad papalayo.
Ayun, ako. Naiwang nakatulala. Para akong sinakluban ng langit at lupa. Doble dobleng sakit at pag-alala ang nararamdaman ko na sa sobrang emosyon, hindi na ko makaalis sa kinatatayuan ko ngayon. Ang gusto ko lang ay magcollapse na lang dito at lamunin ng lupa ng buhay.
Beps..
What an idiot!
Masyado kasing nagpapadala sa emosyon.
...
Kailangan kong umalis dito. I feel like I'm suffocating. The mixed emotions, the pressure, and even the air itself, they're asphyxiating me. Torturing, and killing me slowly. Many things going on my mind. I can't.. I can't even..
***
"Mama, mama!" sino tong tumatawag sakin ng mama?
"Si ate. Si ate!" sinong ate? Bakit, ilan na ba anak ko?
"Yung daliri niya. Gumagalaaaw!" Ha? Ano ba pinagsasabi nito? At bakit ang dilim dito? Sinubukasn kong buksan ang mga mata ko. Puro puti lang nakikita ko.
No, may mga image pero blurred. "Sino ka?" tanong ko sa taong nasa harapan ko. Ugh. I feel dizzy. "Eeeeeeeeep! Mama! Di na ko kilala ni ateeeee. Akala ko ba emotional stress lang yan, e bakit ganto? May sira ata yung doktor, ee." May narinig akong humagulgol ng iyak. Pinikit ko ulit ang aking mga mata at sinubukang buksan.
Unti-unti nang lumilinaw ang aking paningin.
BINABASA MO ANG
PAST, PRESENT, FUTURE w/ my BESTFRIEND
FanfictionISANG WEIRDONG ISTORYA NA MAY WEIRDONG MGA CHARACTERS. "Yung feeling na sinusuyo ka ng past mo, habang m.u. kayo ng present mo at makikigulo naman ang sinasabing future mo. SAYA SAYA DI BA? Napaka-active ng love life mo. At ang nakakapagtaka dito, l...
