Kehanet

Anı

" Bir gün yetimhaneden dışarı çıkmış yürüyordum. Bir ara sokağa saptım. Tabii başıma gelecekleri bilsem asla ama asla o yeri yanından bile geçmezdim. Sokakta yürürken biri kolumu tuttu ve beni kendisine döndürdü. Karşımda benim iki katım olan bir adam duruyordu. Pis pis sırıtıyordu. Bende tabii mümkün olmadığını bile bile ondan kurtulmaya çalışıyordum. Bana ne yapacağı belliydi. Zarar verecekti. İlk cinayetimi o zaman işledim. İlk önce yerde bulduğum bir taşla adamı bayılttım. Yere düştüğünde gömleği yukarı doğru sıyrılmıştı. Belinde bir silah vardı. Belki de ben onu bayıltmasaydım beni öldürecekti. Belinden tabancasını aldım kafasına doğrulttum. Sonra tetiği çektim. Onu vurdum. Sonra kafasına bir tane daha sıktım , bir tane daha , bir tane daha. Silahtan çok fazla ses çıkmıyordu sanırım susturucu takmıştı. Sonra cebimde ki bıçakla adamı parçalara ayırdım ve yaktım. En son ise güvenlik kameralarını bloke ettim ve görüntüleri. O günden sonra neredeyse bir - iki ay odamdan dışarı çıkamadım. O zaman Zoe bana çok yardımcı olmuştu " dedim ve konuşmamı bitirdim.

Harry ise koltuğa gömülmüş bir şekilde beni dinliyordu. Sonra bana sarıldı. Bende ona sarıldım.

Ellerini yüzüme çıkardı ve göz yaşlarımı sildi. O zamana kadar ağladığımı fark etmemiştim.

" Şşş ağlama eğer öyle yapmasaydın sen zarar görecektin o yüzden ağlama " dedi. Ama aksine ağlamam daha da şiddetlendi.

Yazar'dan

İki kardeş birbirlerine sarılırken onları izleyen kişileri fark edememiştiler. Bir yanda onları dinleyen Ron , Hermione ve Zoe. Diğer tarafta ise James , Lily , Sirius ve Remus vardı. Tabii ikizleri izleyen iki grup birbirlerinin farkında bile değillerdi.

Lily düşünüyordu nasıl kızını oraya bıraka bilmişti ki. 

Ron ve Hermione ise kıza üzülmüşlerdi. Zoe ise Harry'ye nasıl güvendiğini düşünüyordu. Ama ikiziydi tabi ki de ona güvenecekti.

Maria'dan

Harry ile sarıldıktan sonra ben ayağa kalkmış ve kara göle doğru gitmeye başlamıştım. 

Uzaktan bakınca sakin bir yer gibi gözüküyordu ve ben sakin yerleri severdim. Çünkü yanında kafanı şişirecek birileri yoktu.

O anı Harry'ye anlattıktan sonra kendimi hafiflemiş hissetmiştim. Galiba yaşadığımız olayları birine anlatmak iyi geliyordu.

Göle doğru giderken gözümü kestirdiğim ağacın altında birilerinin oturduğunu gördüm.

Oturanlar sözde annem ve babam ve yanlarındaki iki arkadaşı. Bir şeyler konuşuyorlardı ve bende istemeden kulak misafiri oldum.

" O kızın yaşadıkları gerçekten kötü " bunu yüzünde çizikler olan adam söylemişti.

" O-O benim kızım ben nasıl bir anneyim " deyip ağlıyordu. Kocası da ona sarılmıştı ve o da konuştu.

" Şşş kendini suçlama " dedi. Hayır kendini fazlasıyla suçlamalıydı çünkü benim yaşadıklarımın hepsi onların suçuydu. Belki beni bırakamamış olsalar ben katil olmayacaktım. Bir deli olmayacaktım. Bütün her şeyin suçlusu onlardı , her şeyin.

***********************************************************************************************

Yeni bir bölümle merhaba demek istiyorum. Öncelikle bu kitabı okuyan herkeze teşekkür ederim. Kitaba biraz ara vermem gerekiyor malum dersler ve sınavlar var. Ama bölüm yazdıkça yayınlıcam ama tam kesin bir tarih veremem. Beni anladığınızı düşünüyorum.

Sağlıkla kalın.