Kehanet

Kanıt

'' Son pişmanlık fayda etmez BABA ''

Son kelimeyi alayla söylemiştim. O benim ne geçmişte babamdı ne de gelecekte. Hoş , kızını bunca yıl merak etmeyen ne anneye ne de babaya ihtiyacım vardı.

'' S-Sen uyumuyormuydun ''

" Evet söylediklerini duydum dediğim gibi ' Son pişmanlık fayda etmez '   "

Bana üzgün bir şekilde bakıyordu. Sanırım bunca yıl sonra kızını gördükten sonra kızının onlardan nefret etmesine üzülmüştü. Üzülüp üzülmemesi beni ilgilendirmiyordu.

Ayağa kalkıp kapıya doğru adımladı ve kapıyı kapatıp dışarı çıktı.

Onun ardından Madam Pomfrey içeri girdi. Beni kontrol etti ardından iyi olduğuma kanaat getirmiş olacak ki çıkmama izin verdi.

Şu anda hastane kanadından çıkmış Gryffindor ortak salonuna doğru gidiyordum. Orada oturmak güzeldi. 

Tabloya vardığımda şifreyi unuttuğumu fark ettim. McGonagall'la beraber gelmiştim ama o şifreyi söylerken geriden geldiğim için hatırlamıyordum. 

O sırada ayak sesleri duydum. Hay ŞANSIMA TÜKÜREYİM. Gelen Harry ve yanındaki arkadaşlarıydı. 

Hermione bana seslendi.

" Hey , Maria neden orada dikiliyorsun "

" Şifreyi bilmiyorum Mione "

" Çikolatalı Kurbağa "dedi ve kapı açıldı. Neden şifreler bu kadar saçmaydı. Bunu sonra düşünmeye karar verip şöminenin yanına oturdum.

Harry ve arkadaşları kendi aralarında bir şey konuştuktan sonra Ron ve Hermione dışarı çıktılar.

Harry yanıma gelip oturdu. 

Yarım saat kadar öyle oturduktan sonra konuşmaya karar vermiş olacak ki derin bir nefes aldı ve konuşmaya çalıştı.

" Şey senin kötü biri olduğunu düşünüyordum " şimdi neden böyle bir konuşmaya başlamıştı ki? Hem neden beni kötü biri olarak düşünüyordu ki?

" Neden böyle bir yanılgıya kapıldığını anlamadım " gerçekten anlamamıştım. Beni tanımıyordu bile!!!

" Babam ve annem bana senin bir canavar olduğunu herkesi keyfinin istediği gibi öldürdüğünü ve zarar verdiğini söyledi tabii ben ilk başta inanmadım ama sonra bana bir kaç resim gösterdiler. Bu resimlerin hepsinde sen ya birini kesiyordun ya kaçırıyordun yada öl-öldürüyordun. Bende senden böylece nefret etmeye başladım. Çünkü insanlara zarar veriyordun. Bunun yanı sıra senin bir ikizin olduğunu bildiğini ve nefret ettiğini söylüyorlardı. En çokta annem bu konuda diretiyordu. " sustu sanırım bitmişti.

Söyledikleri kısmen doğru kısmen yanlıştı. Evet insanlara zarar veriyordum ve öldürüyordum. Ama asla bir ikizim olduğunu bilmiyordum. Bilemezdim ama bu zamana kadar. 

O iğrenç yerde fazlasıyla yalnızdım. Yanımda bir tek Zoe vardı.

" Evet insanlara zarar verdim , öldürdüm ama asla bir ikizim olduğunu bilmiyordum. Haberimde olmadı hiç bir zaman. O yetimhane de bir tek yanımda Zoe vardı. Birlikte çok fazla işlere bulaştık. Hepsi de kötüydü. Sonra öğrendim ki bir DELİYDİM " düşünüyordu hissedebiliyordum. 

" İnsanlara zarar verdi , öldürdün yani " bana gerçek olduğunu söyleme der gibi bakıyordu. Ama gerçekti.

" Sana güvenebilir miyim " diye sordum. 

Kafasını ' Evet ' anlamında salladı.

" Kimseye söylemeyeceksin "

Tekrar kafasını ' Evet ' anlamında salladı. Söze başladım.