Kehanet

Öfke

Lily Evans Potter'dan

Harry mektup göndermişti. Önemli bir şey olduğunu hemen Hogwarts'a gelmemizi söylemişti.

Bizde uçuç tozu kullanıp Hogwarts'a gelmiştik ve şuan Dumbledore'un odasında oturuyorduk.

Biz odada oturmuş sohbet ederken kapı çalındı ve içeri Harry Hermione ve Ron geldi. Harry'nin en yakın arkadaşlarıydı.

'' Evet Harry bir şey mi oldu apar topar geldik ''

'' Evet ''

'' Ne oldu '' en fazla ne olabilirdi ki.

'' Okulda Maria Lily Evans diye biri var yani bana çok fazla kötü anlattığınız ikizim ''

Şuan tek kelimeyle şok olmuştum. Nasıl gelebilirdi ki buraya. Nasıl. Nasıl.

Dumbledore almıştı onu buraya evet Dumbledore almıştı. Bir hışımla Dumbledore'a döndüm.

'' O BURAYA NASIL GELEBİLİR DUMBLEDORE ''

'' Sakın olun Bayan Potter ''

'' BENDEN SAKİN OLMAMI BEKLEYEMEZSİN O CANAVAR ÇOCUĞUMUN YANINA GELEMEZ ''

Dumbledore'un bir saniyelik gözlerinden öfke geçtiğini gördüm ama işte bir saniyelikti. Artık o da ayağı kalkmıştı. Ama sakin di.

'' Bayan Potter canavar dediğiniz kişi sizin öz ve öz kızınız çocuğunuzun ikizi ona böyle davranamazsınız ve son olarak burası bir okul ve müdürü benim istediğim kişiyi alır istemediğim kişiyi almam ve inanın ki bu sizi ilgilendirmez ''

Haklıydı. Fazla çıkışmıştım ve en kötüsü kendi kızıma canavar demiştim.

Tam bu sırada dışarıdan bir hıçkırık sesi geldi. Sonra bir tane daha. Birisi ağlıyordu.

Harry gidip kapıyı açtı. Kapının yanındaki ise Maria'ydı. Kızım yıllar önce bıraktığım kızım.

Maria Lily Evans'dan

Bu duyduklarım gerçekmiydi. Annem beni canavar olarak mı görüyordu. Ben bir canavar mıydım. Artık hıçkırıklarla ağlıyordum.

Bir anda kapı açıldı. Karşımda Harry vardı ikizim. Odada ise ayağa kalkmış ve şoka girmiş üç adet insan vardı.

Koşarak kapıya doğru gitmeye başladım. Heykelden dışarı çıktım ve koridorda koşmaya başladım.

Arkamdan biri geliyordu. Ayak sesleri geliyordu. Bir anda beni kolumdan tuttu ve geri çevirdi.

Harry kolumdan tutmuştu. Arkasından Dumbledore ve içeride gördüğüm kadın ve adam vardı.

'' Harry bırak beni lütfen '' bunu söylerken ağlamamda ne büyük ironiydi.

Arkadakiler yaklaşmıştı. Bende Harry'den kurtulmak için uğraşıyordum ama nafile kurtulamıyordum.

Harry beni bırakmıştı en sonunda. Tam giderken tekrar biri kolumdan yakaladı.

Bu seferki o kadın dı bana canavar diyen kadın.

'' Kızım beni bir dinle '' bana nasıl kızım diye bilirdi ki.

'' BANA KIZIM DEME '' sinirliydim hemde çok fazla. İlaçlarımı almam gerekiyordu yoksa burada bir sinir krizi geçirecektim.

'' Beni dinle lütfen '' hala beni dinle diyebiliyordu ya yüzsüzlüğüne hayrandım.

'' BANA BENİ DİNLE DİYEMEZSİN BANA KIZIM DİYEMEZSİN SEN O HAKKINI 14 SENE ÖNCE KAYBETTİN ''

'' Bir kere dinle lütfen sebebim vardı '' artık iyice sinirlendim sebebi olamazdı. Bir anne nasıl bir kızını yetimhaneye bırakabilirdi ki.

'' BİR ANNE KIZINI BİR YAŞINDA YETİMHANEYE BIRAKMAZ GÖNLÜ EL VERMEZ AMA SEN BENİ O YERE BIRAKTIN ama atladığın bir şey var ben orada gerçekten canavar oldum '' dedim ve eline deli olduğuma iddia eden belgeleri verdim.

Beni deli yapan şeyler; yüzde kırklık duygu kaybı , yüzde seksen şizofreni , yüzde doksan sadist , yüzde yirmilik mozaşistlik ama beni bunlar deli yapmaz.

Ben bunlara karşı koyamıyorsam asıl deli olurdum ve evet ben deliydim.

Sözde annem olan kadın ise kağıtlara şok içinde bakıyordu. Bir canavardan bunu beklemeliydi.

Kağıtlar ise beni kolumdan tuttuğunda böyle bir konuşma olacağını tahmin etmiştim ve kağıtları accio ile çağırmıştım.

Hala kağıtlara bakmakla meşguldü o bir muggle-doğumlu olduğu için anlamıştı. Yanına kocası olduğunu tahmin ettiğim adam da kağıtlara bakıyordu ama pek bir şey anladığını söyleyemezdim.

En sonunda konuşmaya tenezzül etti.

'' A-ama nasıl ''