Kehanet

1.7

Aydınlık Tarafa sırtımı dönebilecekmiydim. Ama Aydınlık Tarafta beni tutan hiç bir şey yoktu. Yani hem ihanet ediyor sayılmazdım ki. Asamı kaldırdım ve en yakınımdaki bir Seherbaza bir sersemletme gönderdim. Beni fark etmememişlerdi. Bu da benim işime gelirdi. 

Tek tek Seherbazları sersemletmeye başladım. Ama o kadar da hızlı olmuyordu. Fark edilme olasılığım yüksekti. Ve sayılarının azaldığını fark etmiş olacaklardı ki bir yandan onlara saldırırken bir yandan onlara saldıran kişiyi görmeye çalışıyorlardı. 

Ben hala onlara saldırmaya çalışıyordum ama artık benim olduğum yeri fark etmişlerdi. Etrafımın sarıldığını hissediyordum. Buradan görünmeden çıkamazdım. Benim için fazlasıyla riskliydi ama başka ne yapabilirdim ki. 

Derin bir nefes aldım. Evet en azından Karanlık Taraf kazanırsa çok iyi bir şekilde yaşayabilirdim. Tam çıkmaya karar vermiş saklandığım yerden çıkıyordum ki bu sefer Seherbazların etrafının sarıldığını gördüm. 

Destek gelmiş olmalıydı. Buna ne kadar sevindiğimi bilemezdiniz ama hala dışarı çıkmak zorundaydım. Tam yüzümü belli edecek bir hamle yapıyordum ki bu sefer Ölüm Yiyenler atağa geçti. 

Her bir asadan farklı bir büyü çıkıyordu. Hepsi tekrardan bir savaşın içine girmişti. Bu bana zaman kazandırmıştı. Hemen saklandığım yerden çıkıp başka bir yere geçtim. Şansıma Bellatrix'in yanına gelmiştim. Hemen bana hepsinde olan bir maske verip çatışmaya tekrar karıştı. 

Sanırım benimde çatışmamı istiyordu. Maskeyi takıp kargaşaya bende karıştım. Herkes birbirine acımadan lanetler atıyorlardı. Zaten iki tarafında birbirine acıması yoktu ki. Hatta bir ara havada yeşil bir ışık gördüğüme bile yemin edebilirim. 

Bana gelen laneti gördüğümde asamı kaldırıp bir kalkan yarattım. Büyü kalkana çarpıp yok oldu. Kafamı çevirip bana laneti atan kişiye baktım. BABAMDI. Ne yani şimdi ben babamla mı düello edecektim. 

Bana tekrardan bir büyü attığında tekrardan bir kalkan ile savuşturdum. Koca gün boyunca o lanet atıp ben laneti engellemeyecektim. Bende ona karşı bir lanet attım. Biz bir düelloya girdiğimizde işlerin tam tersine döndüğünü gördüm. 

Seherbazlar kaybederken biz kazanıyorduk. Durumu fark eden bir diğer Ölüm Yiyen  '' Gidiyoruz '' diye bağırınca herkes bir anda siyah bir bulut olup yok olmaya başladı. Birisi gelip benim kolumu tuttuğunda tek gördüğüm şey siyah bir sis hüzmesiydi. 

5 - 10 dakika sonra ayaklarımız yere basmıştı. Normal vücuduma döndüğümde inanılmaz bir baş ağrısı gelmişti. Biraz zaman geçtikten sonra normala döndüğünde biri tarafından sürükleniyordum. Büyük bir kapıya geldiğimizde bir hafta önce geldiğim yer olduğunu anladım. 

Tekrar bir salondan geçip bir kapı daha açtığımızda geçen haftaki kişi sayısına göre daha az kişi vardı. Ve yine bir masa ve yine masanın başında Voldemort oturuyordu. Bellatrix ise sağ tarafındaydı. 

'' Hoşgeldin Maria yanıma gelir misin? '' bunun bir rica değilde emir olduğunu herkes fark edebilirdi.