AS1: RISK [✔]

29

Chapter 29
Zari

[Will you really attend the reunion? Are you sure, Zari? Dadalhin ni Syrine si Gin. Pinapaalalahan lang kita, anak.]

Napailing ako sa tanong ni Mama. She asked me this question numerous times already. Malapit na kasi ang reunion namin sa Alferez kaya palagi akong tinanong nito nila Mama at Suji kung dadalo ba talaga ako.

And I always answer them everytime that I will attend. Miss ko na kasi si lola kaya gusto kong pumunta para makita sya ulit.

I sighed before responding. "Mama, I already told you that I will."

Nandito ako sa opisina, may inaasikasong mga blueprints habang katawag si Mama. I just put the phone on speaker so I could hear her voice while I do my work. Kapag sasabihin ko kasi sa kanya na mamaya na tumawag kasi may trabaho ako, magtatampo sya.

Last time I told her that I'm busy, she blocked my number. Napapalit tuloy ako ng number para lang ma-contact sya.

[But will you be okay? Nak, ayoko ng nasasaktan ka.]

I immediately smile softly when I heard what Mama said. "Magtiwala lang po kayo sa akin."

I know that I won't be okay, but I don't want to be a coward anymore. I want to take a risk of facing him again without trying my best to avoid him. Para na rin mawala na itong nararamdaman ko para sa kanya.

Kahit na alam kong hindi ako magiging komportable, pipilitin ko pa rin na makisama sa kanila. So that I could move on already and be free...again.

"Papa!"

I immediately jumped to Papa so I could give him a tight hug. He laughs at what I did. Nandito kami ngayon sa labas ng condo ko. Sinundo nila ako ni Mama para sabay na kami patungo sa event ng reunion namin.

Si Papa ang bumitaw sa yakap bago nya ako hinalikan sa pisngi. "I missed you, nak. Napakaganda mo naman. Nagmana ka talaga sa akin."

Kaagad kaming natawa ni Papa nang napaingos kaagad si Mama sa narinig nya. Hinalikan ni Mama ang pisngi ko bago nya sinamaan ng tingin si Papa.

"Sa akin kaya ito nagmana," sabi ni Mama kay Papa.

Napailing nalang ako dahil nagsisimula na naman silang magkapikunan. I just put my stuff at the back of the car before we went inside. May driver naman kaya nagkukwentuhan nalang kami rito sa loob ng sasakyan.

Matagal ang byahe kaya nakuha pa naming makatulog sa kotse. Nagising na lamang ako nang nandito na kami. It's a beach resort we rented for two days because of the reunion. The wind is so fresh and I could even hear the noise of the kids playing.

Marami kasi ang mga Alferez na pumunta rito, hindi lang kami. Pagkababa namin, I immediately greet my cousins. Nang makita ko si Lola, napangiti kaagad kami sa isa't isa bago nya ako hinila para yakapin.

She's already in her wheelchair. Nanghihina na kasi sya. She's alone now since Lolo already died last year. I cried my heart out that day when I found out that he died.

Wala na si Lolo pero kasali pa rin naman kami sa mga reunion. Close kasi ni Lola ang mga nasa side ni Lolo. They treat her as a family like how they treated Lolo.

"I missed you po, La!" nakangiting sabi ko pagkayakap ko sa kanya.

She chuckles before kissing my cheeks. "Ang laki mo na, Zari. Ang ganda mo na rin lalo," hinalikan nya ulit ang pisngi ko. Hinawakan nya lang ang kamay ko bago nya nilingon ang mga pinsan ni Lolo. "Zari Mina Alferez."

Napangiti ang mga ito nang ipinakilala ako ni Lola. I just had a talk with them. Napansin kong wala sila Mien at Zafina. I heard that they won't be coming to attend so I wasn't shock about it anymore.