GÜL

Öte git...

Selamün Aleyküm Kardeşlerim

Yeni bölüm ile karşınızdayım.

Bu bölümü Kerem, Gül ve Akif'in ağzından dinleyeceğiz.

Şunu söylemek istiyorum. Bu bölümde Karadeniz ağzında konuşmalar geçiyor. Fakat ben yazarken üzerinde düşündüm. Umarım konuşmada sıkıntı yoktur, yazmayı becerebilmişimdir. Düşüncenizi belirtirseniz sevinirim (: Düzenleme yaparım :)

Yorumlarda buluşalım :)

İyi okumalar...

Buyrun bölüme♡

☙

|KEREM|

Yanımdan ayrıldığında eski sınıf arkadaşı da ardından gitmişti. O an kalbimin yanışı ile ne tepki vereceğimi bilememiştim. Yandım... Her ne kadar ona olan sevgimden onun yanında olmamak için gayret göstermeye karar vermiş olsam da ondan ayrı düşmek istemedim. Beni sevmesini istedim. Onun benim eşim olmasını...

Derin nefes alıp verdikten sonra ellerimi başımdan çektim. Gitmeliyim artık.

Hesabı ödedikten sonra cafeden çıktım. Rüzgar esiyordu. Bir yanım hafiflerken diğer yanım daha büyük bir ağırlığı taşımaya razı olmuştu. Razı olmuştum. Onun mutluluğuna saygı duymuştum. Öyle olmalıydı. Onun mutluluğuna mutlu olmanın adı değil midir sevgi?

Önce sadece hoşlantı demiştim adına. Onu ilk gördüğümde elim ayağıma dolanmıştı. Gözlerimi bir kızın karşısında kaçıran ben, onu gördüğümde kendimden bağımsız ona takılı kalmıştım. Sonra kitaba olan düşkünlüğü ile sık sık bizim kitapçıya gelmişti. Kitapları daha çok sever olmuştum. Kitapçıya gelmemek için babama okulumu bahane eden ben, ondan sonra kitapçıdan ayrılamaz olmuştum. Onun sevdiği her şeyi sever olmuştum. Onu hatırlatan her şeyi...

Yüzümü serinleten rüzgarın varlığıyla gözlerimi etrafta gezdirdim. Yürümek istiyordum. Gözlerimi etrafta gezdirirken hareket edeceğim vakit gördüğümle boğazıma yumru oturdu.

Konuşuyorlardı. Onu seviyordu. Biliyorum. Gönlümde yaşayan kız onu seviyordu. Allahım...

Gözlerimin yanmasıyla gözlerimi kırpıştırdım. Yine gözlerime söz geçiremiyordum. Gözlerimi ondan çekemiyordum. Ayaklarımı hareket ettirmek için çabalarken Gül'e sarılan kollarla nefes almayı unuttum. Ona dokunmuştu! Ona sarılıyordu! Ona izinsiz nasıl dokunurdu! Ben ona bakmaya kıyamazken nasıl ona dokunurdu!

Ondan ayrıldığında gözlerimi onlardan çekememiştim hâlâ. Git ordan Gül'üm. Lütfen git...

Kulağıma dolan telefon sesiyle irkildim. Arayan kişi babamdı. Görüşmeden sonra yanına gidecektim. Yollarımız ayrılıyor mu Gül'üm...

|GÜL|

"Çifde kimrular sizi..."

Kollarını benden ayırdığında gözyaşlarım akmaya devam ediyordu. Yanmıştım. Allahım affet. Ondan ayrılmaya hâlim yoktu. B-ben çabaladım.

"Babaanne..."

Gözlerimi onun baktığı yöne çevirdiğimde yaşlı bir teyzeyle karşılaştım. Babaanne demişti. Babaannesi...

"Ben geldum..."

Gülümseyerek bize bakıyordu. Boğazımı temizleyip konuşmaya başladım. Burdan gitsem iyi olur. Yeni yoldan geldi. Oyalamayım onları.

"Hoş geldiniz. Bende şimdi gidiyordum-"

Çatılmış kaşlarıyla duraksadım. Gözlerim Akif'e gittiğinde mahcupça bana bakıyordu.